Tłumaczenia dla hasła „uitschreien“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

uit·schei·den¹ <scheidde uit, h. uitgescheiden> [œytsxɛidə(n)] CZ. cz. przech. (afzonderen; afscheiden)

uitscheiden

ausscheiden

uit·schie·ten¹ <schoot uit, i. uitgeschoten> [œytsxitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. uitschieten:

uitschieten (plotselinge beweging maken)

ausrutschen

uitschieten (stem)

sich überschlagen

mijn hand/het mes schoot uit

die Hand/das Messer rutschte mir aus

2. uitschieten:

uitschieten (heftig uitvallen)

anfahren

uitschieten (beledigend)

ausfällig werden gegenüber +C.

tegen iem uitschieten

jdn anfahren

tegen iem uitschieten

jdn anherrschen

tegen iem uitschieten

jdm gegenüber ausfällig werden

3. uitschieten (uitlopen):

uitschieten

ausschlagen

uit·schrij·ven <schreef uit, h. uitgeschreven> [œytsxrɛivə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitschrijven (op schrift uitwerken):

uitschrijven

ins Reine schreiben

2. uitschrijven:

uitschrijven (bekendmaken)

ausschreiben

uitschrijven (vergadering)

einberufen

uitschrijven (prijsvraag)

veranstalten

een plaats/wedstrijd uitschrijven

eine Stelle/einen Wettbewerb ausschreiben

3. uitschrijven (schrappen uit een register):

uitschrijven

austragen

zich laten uitschrijven (als student)

sich exmatrikulieren lassen

zich laten uitschrijven uit Oldenzaal

sich in Oldenzaal polizeilich abmelden

4. uitschrijven (invullen, ondertekenen):

uitschrijven

ausschreiben

uitschrijven

ausstellen

een cheque uitschrijven

einen Scheck ausstellen

uit·scha·ke·len <schakelde uit, h. uitgeschakeld> [œytsxakələ(n)] CZ. cz. przech.

1. uitschakelen:

uitschakelen (buiten werking stellen)

ausschalten

uitschakelen (stroom, motor)

abstellen

2. uitschakelen przen.:

uitschakelen

ausschalten pot.

uitschakelen (doden)

erledigen pot.

schrei·en¹ <schreide, h. geschreid> [sxrɛiə(n)] CZ. cz. przech. (plengen)

schreien

weinen

schreien

vergießen

hete tranen schreien

heiße Tränen vergießen [o. weinen]

uit·schij·nen [œytsxɛɪnə(n)] CZ. alleen inf. belg.

iets laten uitschijnen

etw durchblicken lassen

uit·schel·den <schold uit, h. uitgescholden> [œytsxɛldə(n)] CZ. cz. przech.

uitschelden (terechtwijzend)

ausschimpfen

uitschelden (beledigend)

beschimpfen

uit·scheu·ren² <scheurde uit, h. uitgescheurd> [œytsxørə(n)] CZ. cz. przech. (verwijderen)

uitscheuren

herausreißen

een bladzijde uitscheuren

eine Seite (her)ausreißen

uit·schie·ter <uitschieter|s> [œytsxitər] RZ. r.m.

uitschieter

Abweichung r.ż.

uitschieter (naar boven vooral)

Spitze r.ż.

een echte uitschieter (topprestatie)

eine absolute Spitzenleistung

uitschieters naar boven en naar beneden

größere Schwankungen nach oben und nach unten

uit·schui·ven <schoof uit, h. uitgeschoven> [œytsxœyvə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitschuiven (naar buiten schuiven):

uitschuiven

herausziehen

2. uitschuiven (door uit elkaar te schuiven vergroten):

uitschuiven

ausziehen

uit·sprei·den <spreidde uit, h. uitgespreid> [œytsprɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitspreiden (vaneen spreiden):

uitspreiden

ausbreiten

2. uitspreiden:

uitspreiden (uit elkaar strekken)

spreizen

uitspreiden (armen, vleugels)

ausbreiten

3. uitspreiden (over een oppervlakte verbreiden):

uitspreiden

verteilen

ver·schroei·en¹ <verschroeide, h. verschroeid> [vərsxrujə(n)] CZ. cz. przech. (door schroeien bederven)

verschroeien

versengen

de tactiek van de verschroeide aarde

die Taktik der verbrannten Erde

een verschroeiende hitte

eine sengende Hitze

uit·strooi·en <strooide uit, h. uitgestrooid> [œytstrojə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitstrooien:

uitstrooien (strooiend verspreiden)

ausstreuen

uitstrooien (op een bepaalde plaats)

hinstreuen

voor de vogels korrels uitstrooien

den Vögeln Körner hinstreuen

2. uitstrooien (overal vertellen):

uitstrooien

ausstreuen

uitstrooien

verbreiten

uit·roei·en <roeide uit, h. uitgeroeid> [œytrujə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitroeien (rooien):

uitroeien

ausrotten

2. uitroeien (verdelgen):

uitroeien

ausrotten

3. uitroeien (ten einde roeien):

uitroeien

zu Ende rudern

uit·bloei·en <i. uitgebloeid> [œydblujə(n)] CZ. cz. nieprzech.

uitbloeien

ausblühen

uitbloeien

verblühen

uit·groei·en <groeide uit, i. uitgegroeid> [œytxrujə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. uitgroeien przen.:

uitgroeien (ontwikkelen)

wachsen

uitgroeien (uitbreiding nemen)

sich ausweiten

die boom is flink uitgegroeid

der Baum ist kräftig gewachsen

het dorp is tot een stad uitgegroeid

aus dem Dorf ist eine Stadt geworden

het incident is tot een crisis uitgegroeid

der Zwischenfall hat sich zu einer Krise ausgeweitet

2. uitgroeien (groeiende boven iets komen):

uitgroeien

hinauswachsen über +B.

hij is boven mij uitgegroeid

er ist mir über den Kopf gewachsen

schroei·en¹ <schroeide, h. geschroeid> [sxrujə(n)] CZ. cz. przech.

1. schroeien:

schroeien (aan de oppervlakte verbranden: textiel, haar, huid)

ansengen

schroeien (aan de oppervlakte verbranden: textiel, haar, huid)

versengen

schroeien (gevogelte, vee na het slachten)

absengen

zijn kleren schroeien

sich C. die Kleidung ansengen

2. schroeien (sterk uitdrogen):

schroeien

versengen

schroeien

ausdörren

de zon schroeide het gras

die Sonne versengte das Gras

uit·schot [œytsxɔt] RZ. r.n. geen l.mn.

uitschot (slecht materiaal)

Schund r.m. pej.

uitschot (slechte goederen)

Ramsch r.m. pej.

uitschot (afgekeurde goederen)

Ausschuss r.m.

uitschot (personen)

Abschaum r.m. pej.