polsko » francuski

odrzucać <odrzucić> CZ. cz. przech.

1. odrzucać (usuwać na bok):

2. odrzucać (podawać):

odręczny PRZYM.

odręczny szkic:

odruchowy PRZYM.

1. odruchowy MED.:

2. odruchowy (mimowolny):

instinctif(-ive)

odrzutowiec RZ. r.m.

podrzucać <podrzucić> CZ. cz. przech.

1. podrzucać (rzucić w górę):

2. podrzucać (podsuwać ukradkiem):

passer qc à qn

3. podrzucać pot. (podwozić):

odrzut RZ. r.m.

1. odrzut (coś nieudanego):

rejet r.m.

2. odrzut WOJSK.:

recul r.m.

odruch RZ. r.m.

odrębny PRZYM.

1. odrębny (odmienny):

2. odrębny (oddzielny):

à part

podrzędny PRZYM.

2. podrzędny (kiepski):

3. podrzędny GRAM.:

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski
Nie tylko stał się rozpoznawalnym aktorem, ale jego postać dodała otuchy wszystkim odrzuconym przez rówieśników dziwakom i samotnikom.
pl.wikipedia.org

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | English | Français | Italiano | Polski