Tłumaczenia dla hasła „dokonująca“ w polsko » niemiecki słowniku

dokonany [dokonanɨ] PRZYM.

1. dokonany (urzeczywistniony):

dokonany

vollendet

dokonany

vollbracht

postawić kogoś przed faktem dokonanym

jdn vor eine vollendete Tatsache stellen przen.

2. dokonany JĘZ.:

dokonany

perfektiv

czasownik dokonany

vollendetes Verb r.n.

czasownik dokonany

perfektives Verbum r.n.

I . dokonywać <‑nuje; f. dk. dokonać> [dokonɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. dokonywać (urzeczywistniać):

dokonywać

vollbringen

dokonywać

verüben

dokonać agresji

einen Angriff verüben

dokonać czynności prawnej PR.

ein Rechtsgeschäft abschließen

dokonać ekspertyzy

etw begutachten

dokonać morderstwa

einen Mord begehen [o. verüben]

dokonać odkrycia

eine Entdeckung machen

dokonać odkrycia

etw entdecken

dokonać operacji

eine Operation durchführen

dokonać wynalazku

etw erfinden

dokonać przestępstwa

eine Straftat begehen

dokonać wielkiego dzieła

ein großes Werk vollbringen

dokonać wyboru

eine Wahl treffen

dokonać zamachu na kogoś

ein Attentat auf jdn verüben

dokonywać cudów

Wunder vollbringen

coś dokonuje reszty

etw macht etw B. zunichte

coś dokonuje reszty

etw gibt etw C. den Rest

2. dokonywać (dokańczać):

dokonać dzieła

ein Werk vollenden

dokonać żywota podn.

sein Leben vollenden podn.

II . dokonywać <‑nuje; f. dk. dokonać> [dokonɨvatɕ] CZ. cz. zwr.

dokonywać (reformy)

herbeigeführt werden

dokonywać (zmiany)

sich B. vollziehen

dokonać [dokonatɕ]

dokonać f. dk. od dokonywać

Zobacz też dokonywać

I . dokonywać <‑nuje; f. dk. dokonać> [dokonɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. dokonywać (urzeczywistniać):

dokonywać

vollbringen

dokonywać

verüben

dokonać agresji

einen Angriff verüben

dokonać czynności prawnej PR.

ein Rechtsgeschäft abschließen

dokonać ekspertyzy

etw begutachten

dokonać morderstwa

einen Mord begehen [o. verüben]

dokonać odkrycia

eine Entdeckung machen

dokonać odkrycia

etw entdecken

dokonać operacji

eine Operation durchführen

dokonać wynalazku

etw erfinden

dokonać przestępstwa

eine Straftat begehen

dokonać wielkiego dzieła

ein großes Werk vollbringen

dokonać wyboru

eine Wahl treffen

dokonać zamachu na kogoś

ein Attentat auf jdn verüben

dokonywać cudów

Wunder vollbringen

coś dokonuje reszty

etw macht etw B. zunichte

coś dokonuje reszty

etw gibt etw C. den Rest

2. dokonywać (dokańczać):

dokonać dzieła

ein Werk vollenden

dokonać żywota podn.

sein Leben vollenden podn.

II . dokonywać <‑nuje; f. dk. dokonać> [dokonɨvatɕ] CZ. cz. zwr.

dokonywać (reformy)

herbeigeführt werden

dokonywać (zmiany)

sich B. vollziehen

dokonanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [dokonaɲe] RZ. r.n. (sukces)

dokonanie

Leistung r.ż.

dokonaność <D. ‑ści, bez l.mn. > [dokonanoɕtɕ] RZ. r.ż. JĘZ.

dokonaność

Perfektivität r.ż.

I . dokopać [dokopatɕ] f. dk., dokopywać [dokopɨvatɕ] <‑puje; cz. prz. ‑puj> CZ. cz. nieprzech. pot.

1. dokopać (skończyć kopanie):

dokopać

zu Ende graben

2. dokopać (wykopać dodatkową ilość):

dokopać

ausgraben

dokopała marchwi na surówkę

sie grub Möhren für den Rohkostsalat aus

3. dokopać tylko dk. (pobić kogoś):

dokopać komuś

jdn schlagen

dokopali mu za donosicielstwo

sie schlugen ihn für seine Denunziation

4. dokopać (skrytykować kogoś):

dokopać

zurechtweisen

dokopano jej na zebraniu za poglądy sprzeczne z polityką firmy

sie wiesen sie auf der Sitzung wegen ihrer der Firmenpolitik widersprechenden Ansichten zurecht

II . dokopać [dokopatɕ] f. dk., dokopywać [dokopɨvatɕ] <‑puje; cz. prz. ‑puj> CZ. cz. zwr. pot.

1. dokopać (kopiąc dojść do czegoś):

dokopać

[beim Graben] auf etwas stoßen

dokopać się do wody

auf Wasser stoßen

2. dokopać (odkryć):

dokopać

herausfinden

dokopać się prawdy o swojej rodzinie

die Wahrheit über seine Familie herausfinden

przekonująco [pʃekonujontso] PRZYSŁ. podn.

przekonująco

überzeugend

przekonująco

schlagkräftig

przekonująco

triftig

przekonujący [pʃekonujontsɨ] PRZYM. podn.

przekonujący

überzeugend

przekonujący

schlagkräftig

przekonujący

triftig

imponująco [imponujontso] PRZYSŁ.

imponująco

imposant

imponująco

beeindruckend

imponujący [imponujontsɨ] PRZYM.

1. imponujący (godny podziwu):

imponujący uroda, widok, wynik

beeindruckend

2. imponujący (ogromny):

imponujący postać

imposant

imponujący sukces

bewundernswert

imponujący sukces

imponierend

emocjonujący [emotsjonujontsɨ] PRZYM. podn.

emocjonujący

aufregend

emocjonujący

spannend

mecz był bardzo emocjonujący

das Spiel r.n. war sehr spannend

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Początkowo pracowała jako akuszerka dokonująca aborcji - po jej śmierci odnaleziono pod jej domem 2 000 zwłok niemowląt.

pl.wikipedia.org

Osoba dokonująca lub trudniąca się kradzieżą to złodziej, w gwarze więziennej nazywany m.in. akowcem, doliniarzem (kieszonkowiec), tycerem, a jego praca – tyrką.

pl.wikipedia.org

Inseminator – osoba dokonująca procedury inseminacji.

pl.wikipedia.org

Donośnik – część wielostrzałowej broni palnej dokonująca donoszenia naboi.

pl.wikipedia.org

Maszyna przeróbcza (technologiczna) – maszyna robocza dokonująca na przedmiotach pracy przemian fizycznych (mechanicznych: np. koparka, kruszarka; innych: spawarka, nagrzewnica) lub chemicznych (piec, aparatura chemiczna).

pl.wikipedia.org