niderlandzko » niemiecki

ont·stel·len1 <ontstelde, h. ontsteld> [ɔntstɛlə(n)] CZ. cz. przech. (doen schrikken)

ont·stel·te·nis [ɔntstɛltənɪs] RZ. r.ż. geen l.mn.

1. ontsteltenis (verwarring, beroering):

Bestürzung r.ż.
Entsetzen r.n.

ont·stel·lend [ɔntstɛlənt] PRZYM.

ont·sten·te·nis [ɔntstɛntənɪs] RZ. r.ż. geen l.mn.

ont·steld <ontstelde, ontstelder, ontsteldst> [ɔntstɛlt] PRZYM.

vast·stel·len <stelde vast, h. vastgesteld> [vɑstɛlə(n)] CZ. cz. przech.

3. vaststellen (constateren):

4. vaststellen (zich zekerheid verschaffen over):

pat·stel·ling <patstelling|en> [pɑtstɛlɪŋ] RZ. r.ż. ook przen.

ont·ste·ken1 <ontstak, i. ontstoken> [ɔntstekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

2. ontsteken (geïnfecteerd raken):

ont·stem·men <ontstemde, h. ontstemd> [ɔntstɛmə(n)] CZ. cz. przech.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski