Tłumaczenia dla hasła „gebietsteil“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

ge·ˈbie·ten¹ [gəˈbiːtn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. gebieten podn. (herrschen):

gebieten

gebieden

gebieten

heersen

gebieten

het bevel voeren

über ein Land gebieten

over een land heersen [o. gebieden]

2. gebieten podn. (verfügen):

gebieten

beschikken

über die Mittel gebieten

over de middelen beschikken

ˈOrts·teil RZ. r.m.

1. Ortsteil:

Ortsteil

stadsdeel r.n.

Ortsteil

wijk

Ortsteil

buurt

2. Ortsteil (früher selbständige Gemeinde):

Ortsteil

deelgemeente

ge·ˈbis·sen [gəˈbɪsn̩] CZ.

gebissen im. cz. przeszł. von beißen¹, beißen²

Zobacz też beißen , beißen

ˈbei·ßen² <biss, gebissen> [ˈb͜aisn̩] CZ. cz. zwr.

beißen

vloeken

beißen

niet bij elkaar passen

ˈbei·ßen¹ [ˈb͜aisn̩] CZ. cz. przech. niereg.

beißen

bijten

nichts zu beißen (und zu brechen) haben

geen brood op de plank hebben

nichts zu beißen (und zu brechen) haben

op een houtje bijten

nichts zu beißen (und zu brechen) haben

niets te bikken hebben

in den sauren Apfel beißen

door de zure appel (heen) bijten

ˈText·teil RZ. r.m.

Textteil

tekstgedeelte

Ge·ˈbiets·re·form RZ. r.ż.

Gebietsreform

ruimtelijke herindeling

Ge·ˈschlechts·teil RZ. r.n. [o. r.m.]

Geschlechtsteil

geslachtsdeel r.n.

ge·ˈbie·te·risch [gəˈbiːtərɪʃ] PRZYM. podn.

gebieterisch

gebiedend

gebieterisch

bevelend