Tłumaczenia dla hasła „erbij“ w niemiecko » polski słowniku

Sẹrbin <‑, ‑nen> RZ. r.ż.

Serbin → Serbe

Zobacz też Serbe

Sẹrbe (Sẹrbin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈzɛrbə] RZ. r.m. (r.ż.)

Serbe (Sẹrbin)

Serb(ka) r.m. (r.ż.)

Ẹrbin <‑, ‑nen> [ˈɛrbɪn] RZ. r.ż.

Erbin → Erbe

Zobacz też Erbe , Erbe

Ẹrbe² (Ẹrbin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈɛrbə] RZ. r.m. (r.ż.) PR.

Erbe (Ẹrbin)

spadkobierca(-czyni) r.m. (r.ż.)

gesetzlicher [o. rechtmäßiger] Erbe

spadkobierca ustawowy

pflichtteilsberechtigter Erbe

spadkobierca uprawniony do zachowku

jdn als Erben einsetzen

wyznaczać [f. dk. wyznaczyć] kogoś na spadkobiercę

Ẹrbe¹ <‑s, bez l.mn. > [ˈɛrbə] RZ. r.n.

1. Erbe PR.:

Erbe

spadek r.m.

das Erbe antreten

obejmować [f. dk. objąć] spadek

2. Erbe fig (überkommene Tradition):

Erbe

spuścizna r.ż. podn.

I . ẹrben [ˈɛrbən] CZ. cz. przech.

1. erben (das Erbe antreten):

etw [von jdm] erben

przejmować [f. dk. przejąć] coś w spadku [po kimś]

2. erben żart. pot. (geschenkt bekommen):

etw [von jdm] erben Kleidungsstück

odziedziczyć coś [po kimś] żart.

II . ẹrben [ˈɛrbən] CZ. cz. nieprzech. (als Erbe fungieren)

erben

dziedziczyć [f. dk. o‑]

ẹrblich [ˈɛrplɪç] PRZYM.

erblich

dziedziczny

erblich belastet sein

być obciążonym dziedzicznie

Sẹrbien <‑s, bez l.mn. > [ˈzɛrbi̯ən] RZ. r.n.

Serbien

Serbia r.ż.

Tẹrbium <‑s, bez l.mn. > [ˈtɛrbi̯ʊm] RZ. r.n. CHEM.

Terbium

terb r.m.

Ẹrbium <‑s, bez l.mn. > [ˈɛrbi̯ʊm] RZ. r.n. CHEM.

Erbium

erb r.m.

erbo̱st [ɛɐ̯​ˈboːst] PRZYM.

erbost

rozgniewany

erbost

rozzłoszczony

erbost

zły

erbi̱e̱ten* CZ. cz. zwr. irr podn.

sich erbieten etw zu tun

zaofiarować się coś zrobić

erbịtten* [ɛɐ̯​ˈbɪtɐn] CZ. cz. przech. irr podn.

etw von jdm erbitten

wyprosić u kogoś coś

etw von jdm erbitten

uprosić kogoś o coś pot.