Tłumaczenia dla hasła „permanenta“ w niemiecko » polski słowniku

I . permanẹnt [pɛrma​ˈnɛnt] PRZYM. a. INF.

permanent Zustand

stały

permanent Zustand

permanentny

permanent Bedrohung

ciągły

permanente Daten

dane l.mn. ciągłe

permanentes Einkommen

stały dochód r.m.

II . permanẹnt [pɛrma​ˈnɛnt] PRZYSŁ.

permanent sich verspäten

permanentnie

permanent streiten

ciągle

Permanẹnz <‑, ‑en> [pɛrma​ˈnɛnts] RZ. r.ż. (Dauerhaftigkeit)

Permanenz

permanencja r.ż. podn.

in Permanenz

w permanencji alt

immanent [ɪma​ˈnɛnt] PRZYM. podn. a. PHILOS

immanent (innewohnend)

immanentny

ermạnnen* CZ. cz. zwr. podn.

ermannen

zbierać [f. dk. zebrać] się

ermannen

zdobywać [f. dk. zdobyć] się

jetzt ermanne dich endlich zu einer Erklärung!

zdobądź się wreszcie na jakieś wyjaśnienia!

Remanẹnz <‑, bez l.mn. > [rema​ˈnɛnts] RZ. r.ż. PHYS

Remanenz

remanencja r.ż.

Germa̱nia <‑, bez l.mn. > RZ. r.ż.

Germania KUNST, LIT.

Germania r.ż.

Germa̱nin <‑, ‑nen> RZ. r.ż.

Germanin HIST. → Germane

Zobacz też Germane

Germa̱ne (Germa̱nin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [gɛr​ˈmaːnə] RZ. r.m. (r.ż.) HIST.

Germane (Germa̱nin)

Germanin(-anka) r.m. (r.ż.)

Germa̱nien <‑s, bez l.mn. > [gɛr​ˈmaːni̯ən] RZ. r.n. HIST.

Germanien

Germania r.ż.

Germanịst(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [gɛrma​ˈnɪst] RZ. r.m.(r.ż.)

Germanist(in)

germanista(-tka) r.m. (r.ż.)

Perso̱nentarif <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m.

Personentarif

taryfa r.ż. osobowa

permea̱bel PRZYM.

permeabel

przenikalny

permeabel

przepuszczalny

Plazẹnta <‑, ‑s [o. Plazenten]> [pla​ˈtsɛnta] RZ. r.ż.

Plazenta MED., BIOL.

łożysko r.ż.

Su̱permann <‑[e]s, ‑männer> RZ. r.m. pot.

1. Supermann (Comicfigur):

Supermann

Superman r.m.

2. Supermann iron. (bewundernswerter Mann):

Supermann

supermen r.m. pot. a. iron.

Supermann

superman r.m. pot. a. iron.

Immanenz <‑, bez l.mn. > [ɪma​ˈnɛnts] RZ. r.ż. PHILOS

Immanenz

immanencja r.ż.

übermạnnen* CZ. cz. przech.

übermannen Verzweiflung

ogarniać [f. dk. ogarnąć]

übermannen Schlaf

zmóc

ermạngeln* CZ. cz. nieprzech. podn.

einer Sache D. ermangeln

brakować czegoś

es ermangelte der Kultur

brakowało kultury

Germa̱nium <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. CHEM.

Germanium

german r.m.