polsko » niemiecki

spieniony [spjeɲonɨ] PRZYM.

spieszyć1 [spjeʃɨtɕ]

spieszyć → śpieszyć

Zobacz też śpieszyć

I . śpieszyć <‑szy; cz. prz. śpiesz> [ɕpjeʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. śpieszyć (iść śpiesznie):

2. śpieszyć (działać ochoczo):

II . śpieszyć <‑szy; cz. prz. śpiesz> [ɕpjeʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. śpieszyć (wykonywać szybko):

eile mit Weile przysł.

III . śpieszyć <‑szy; cz. prz. śpiesz> [ɕpjeʃɨtɕ] CZ. cz. zwr., bezosob.

spiekota <D. ‑ty, l.mn. ‑ty> [spjekota] RZ. r.ż.

I . spieniać <‑ia> [spjeɲatɕ], spienić [spjeɲitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

II . spieniać <‑ia> [spjeɲatɕ], spienić [spjeɲitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

2. spieniać tylko dk. pot. (wściec się):

spieszno [spjeʃno] PRZYSŁ.

spieszno → śpieszno

Zobacz też śpieszno

śpieszno [ɕpjeʃno] PRZYSŁ. przest

spieszny [spjeʃnɨ] PRZYM.

spieszny → śpieszny

Zobacz też śpieszny

śpieszny [ɕpjeʃnɨ] PRZYM. podn.

spieścić

spieścić f. dk. od spieszczać

Zobacz też spieszczać

spieszczać <‑cza; cz. prz. ‑czaj; f. dk. spieścić> [spjeʃtʃatɕ] CZ. cz. przech.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski