Tłumaczenia dla hasła „bystrost“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

bystrość <D. ‑ści, bez l.mn. > [bɨstroɕtɕ] RZ. r.ż.

1. bystrość (szybkość):

bystrość

Schnelligkeit r.ż.

2. bystrość (inteligencja):

bystrość

Scharfsinn r.m.

bystrość

Pfiffigkeit r.ż.

3. bystrość (czułość: wzroku, słuchu):

bystrość

Schärfe r.ż.

bystrość

Sensibilität r.ż.

bystro [bɨstro] PRZYSŁ. (rozumnie)

bystro patrzeć

scharf

bystro patrzeć

durchdringend

bystrooki [bɨstrooki] PRZYM.

bystrooki

scharfsichtig

bystrzak <D. ‑a, l.mn. ‑i> [bɨstʃak] RZ. r.m. pot.

1. bystrzak (człowiek szybki):

bystrzak

Schlitzohr r.n. pot.

ale z niego bystrzak!

ganz schön hell der Junge r.m. !

ale z niego bystrzak!

was für ein Schlitzohr!

2. bystrzak iron. sl (człowiek głupi):

bystrzak

Einfaltspinsel r.m. pej. pot.

bystrzak

Depp r.m. pej. pot.

bystry [bɨstrɨ] PRZYM.

1. bystry (szybki):

bystry

schnell

bystry

rasch

bystry strumień

reißend

2. bystry (wnikliwy):

bystry umysł, dowcip

geistreich

bystry człowiek

aufgeweckt

bystry człowiek

scharfsinnig

bystry chłopak

ein aufgeweckter Bursche r.m.

3. bystry:

bystry czuły

fein

bystry czuły

empfindlich

bystry wzrok, słuch

scharf

bystrze <D. ‑rza, l.mn. ‑rza> [bɨstʃe] RZ. r.n.

1. bystrze GEO.:

bystrze

Stromschnelle r.ż.

2. bystrze ARCHIT.:

bystrze

Wehr r.n.

wystroić [vɨstroitɕ]

wystroić f. dk. od stroić

Zobacz też stroić

I . stroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [stroitɕ] CZ. cz. przech.

1. stroić podn. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen pot.

2. stroić podn. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. MUZ. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

zwroty:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse pot. ] schneiden

II . stroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [stroitɕ] CZ. cz. nieprzech. podn. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [stroitɕ] CZ. cz. zwr. podn. (ubierać się)

stroić

sich B. [aus]putzen

stroić

sich B. herausputzen pot.

nastrosz <D. ‑a, l.mn. ‑e> [nastroʃ] RZ. r.m.

1. nastrosz BOT.:

nastrosz

Australheide r.ż.

2. nastrosz ZOOL.:

nastrosz pawik

Abendpfauenauge r.n.