polsko » niemiecki

oblig <D. ‑u, l.mn. ‑i> [oblik] RZ. r.m.

1. oblig:

oblig EKON, FIN.
Schuldschein r.m. r.ż.

2. oblig przest (zobowiązanie):

Verbindlichkeit r.ż. podn.
Pflicht r.ż.

obligo [obligo] RZ. r.n. ndm.

oblicze <D. ‑cza, l.mn. ‑cza> [oblitʃe] RZ. r.n.

2. oblicze (charakter):

I . oblizać [oblizatɕ] f. dk., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> CZ. cz. przech.

II . oblizać [oblizatɕ] f. dk., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> CZ. cz. zwr.

oblec1 [oblets]

oblec f. dk. od oblegać

Zobacz też oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. oblegać (otaczać):

2. oblegać (tłoczyć się):

oblader <D. ‑dra, l.mn. ‑dry> [oblader] RZ. r.m. zwykle l.mn. (rodzaj deski)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski