polsko » niemiecki

utaić [utaitɕ] f. dk., utajać [utajatɕ] <‑ja; cz. prz. ‑aj> CZ. cz. przech. podn.

utarg <D. ‑u, l.mn. ‑i> [utark] RZ. r.m. zwykle lp HAND.

utarty [utartɨ] PRZYM. podn.

2. utarty (rozdrobniony):

utrata <D. ‑ty, bez l.mn. > [utrata] RZ. r.ż.

utajniać <‑ia> [utajɲatɕ], utajnić [utajɲitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. podn.

utarczka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [utartʃka] RZ. r.ż. podn.

utopia <D. ‑ii, l.mn. ‑ie> [utopja] RZ. r.ż. t. LIT.

Utopie r.ż.

I . utulać <‑la> [utulatɕ], utulić [utulitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. podn.

1. utulać → ululać

II . utulać <‑la> [utulatɕ], utulić [utulitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. podn. (znaleźć ukojenie)

Zobacz też ululać

I . ululać <‑la; cz. prz. ‑aj> [ululatɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

2. ululać żart. (upić):

abfüllen pot.

II . ululać <‑la; cz. prz. ‑aj> [ululatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. pot. (upić się)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski