polsko » niemiecki

I . zbroić1 <‑oi; cz. prz. ‑rój; f. dk. u‑> [zbroitɕ] CZ. cz. przech.

1. zbroić WOJSK.:

2. zbroić TECHNOL.:

3. zbroić (zakładać instalacje):

zbroić ARCHIT., TECHNOL. teren

II . zbroić1 <‑oi; cz. prz. ‑rój; f. dk. u‑> [zbroitɕ] CZ. cz. zwr. WOJSK.

I . uzbrajać <‑ja> [uzbrajatɕ], uzbroić [uzbroitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. uzbrajać (wyposażać w broń):

2. uzbrajać (wyposażać w sprzęt):

3. uzbrajać (wyposażać w instalacje):

II . uzbrajać <‑ja> [uzbrajatɕ], uzbroić [uzbroitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. uzbrajać (zaopatrzyć się w broń):

2. uzbrajać (zaopatrzyć się w sprzęt):

zbroja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [zbroja] RZ. r.ż.

zbrodnia <D. ‑ni, l.mn. ‑ie> [zbrodɲa] RZ. r.ż.

broić <broi; cz. prz. brój; f. dk. z‑> [broitɕ] CZ. cz. nieprzech. (płatać figle)

zbrojny [zbrojnɨ] PRZYM.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski