niemiecko » polski

wạnken [ˈvaŋkən] CZ. cz. nieprzech.

2. wanken +sein (schwankend gehen):

I . wạndeln [ˈvandəln] CZ. cz. przech. podn.

III . wạndeln [ˈvandəln] CZ. cz. zwr. podn.

Fanklub <‑s, ‑s> RZ. r.m.

wạcklig PRZYM. PRZYSŁ.

wacklig → wackelig

Zobacz też wackelig

I . wạckelig [ˈvakəlɪç] PRZYM.

2. wackelig (nicht überzeugend):

3. wackelig pot. (nicht sicher):

wạndte [ˈvantə] CZ. cz. przech., cz. zwr.

wandte cz. prz. von wenden

Zobacz też wenden , wenden

I . wẹnden2 <wendet, wendete [o. geh: wandte], gewendet [o. geh: gewandt]> [ˈvɛndən] CZ. cz. przech.

I . wẹnden1 <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] CZ. cz. nieprzech.

1. wenden (Auto):

wenden NAUT.

zwroty:

III . wẹnden1 <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] CZ. cz. zwr. (sich entwickeln)

II . ụnklar PRZYSŁ.

unklar sich ausdrücken, formulieren:

wạnd [vant] CZ. bezosob.

wand cz. prz. von winden

Zobacz też winden , winden

wịnden2 <windet, windete, gewindet> [ˈvɪndən] CZ. bezosob.

I . wịnden1 <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] CZ. cz. przech. podn.

1. winden Kranz:

3. winden (wegnehmen):

wyrywać [f. dk. wyrwać]

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski