Tłumaczenia dla hasła „geformte“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

ge·boom·te <geboomte|n, geboomte|s> [ɣəbomtə] RZ. r.n.

geboomte

Bäume l.mn.

geboomte (bomenbestand)

Baumbestand r.m.

dicht geboomte

dichte(r) Baumbestand r.m.

ge·raam·te <geraamte|n, geraamte|s> [ɣəramtə] RZ. r.n.

1. geraamte (skelet):

geraamte

Skelett r.n.

geraamte

Gerippe r.n.

een wandelend geraamte przen.

ein wandelndes Gerippe żart.

een wandelend geraamte (van een schip)

Gerippe r.n.

2. geraamte przen.:

geraamte

Gerüst r.n.

ge·for·ceerd [ɣəfɔrsert] PRZYM.

1. geforceerd:

geforceerd (gemaakt)

forciert form.

geforceerd (gedrag)

gezwungen

een geforceerde glimlach

ein gezwungenes Lächeln

2. geforceerd (bovenmatige inspanning vereisend):

geforceerd

forciert form.

een geforceerde prestatie

ein Gewaltakt

ge·re·for·meerd [ɣərefɔrmert] PRZYM.

1. gereformeerd:

gereformeerd

(niederländisch) evangelisch-reformiert

2. gereformeerd (volgens de calvinistische leer):

gereformeerd

calvinistisch

re·form·ar·ti·kel <reformartikel|en> [rifɔrəmɑrtikəl] RZ. r.n.

reformartikel

Reformwaren l.mn.

ge·for·tu·neerd <gefortuneerde, gefortuneerder, gefortuneerdst> [ɣəfɔrtynert] PRZYM.

gefortuneerd

vermögend

gefortuneerd

wohlhabend

warm·te [wɑrmtə] RZ. r.ż. geen l.mn.

1. warmte:

warmte nat., meteo.

Wärme r.ż.

de kachel geeft (veel) warmte

der Ofen wärmt (gut)

tropische warmte

tropische Hitze r.ż.

2. warmte (hartelijkheid):

warmte

Wärme r.ż.

warmte

Herzenswärme r.ż.

warmte

Warmherzigkeit r.ż.

3. warmte (hartstochtelijkheid):

warmte

Wärme r.ż.

warmte

Eifer r.m.

iem/iets met warmte verdedigen

jdn/etw wärmstens verteidigen

re·form·huis <reform|huizen> [rifɔrəmhœys] RZ. r.n.

reformhuis

Reformhaus r.n.

re·form·win·kel RZ. r.m.

reformwinkel → reformhuis

Zobacz też reformhuis

re·form·huis <reform|huizen> [rifɔrəmhœys] RZ. r.n.

reformhuis

Reformhaus r.n.

ge·flo·ten CZ.

gefloten volt. deelw. van fluiten¹, fluiten²

Zobacz też fluiten , fluiten

flui·ten² <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. fluiten (op een fluitje blazen):

fluiten

pfeifen

de scheidsrechter floot voor buitenspel

der Schiedsrichter pfiff Abseits

hij zat een deuntje te fluiten

er pfiff vor sich B. hin

2. fluiten (fluitinstrument bespelen):

fluiten

Flöte spielen

3. fluiten (geluid van een fluit voortbrengen):

fluiten

pfeifen

fluiten

flöten

de merels fluiten

die Amseln singen

op zijn vingers fluiten

auf den Fingern pfeifen

de kogels floten om mijn oren

die Kugeln pfiffen mir um die Ohren

daar kun je naar fluiten

das kannst du in den Schornstein schreiben

flui·ten¹ <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] CZ. cz. przech.

1. fluiten (geluid voortbrengen):

fluiten

pfeifen

zijn hondje fluiten

(nach) seinem Hund pfeifen

2. fluiten (als scheidsrechter leiden):

fluiten

pfeifen

ge·fluis·ter [ɣəflœystər] RZ. r.n. geen l.mn.

gefluister

Geflüster r.n.

gefluister pej.

Getuschel r.n.

krom·te RZ. r.ż.

kromte → kromming

Zobacz też kromming

krom·ming <kromming|en> [krɔmɪŋ] RZ. r.ż.

kromming

Krümmung r.ż.

leem·te <leemte|n, leemte|s> [lemtə] RZ. r.ż.

leemte

Lücke r.ż.

in een leemte voorzien

eine Lücke füllen

leemten vertonen

Lücken aufweisen

been·ruim·te [benrœymtə] RZ. r.ż. geen l.mn.

beenruimte

Beinraum r.m.