W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » niderlandzki

Tłumaczenia dla hasła „schnabbel“ w niemiecko » niderlandzki słowniku (Przełącz na niderlandzko » niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

ˈSchna·bel: rzeczownik
ˈschnau·ben: czasownik nieprzechodni
ˈschnä·beln: czasownik nieprzechodni
ˈschna·cken: czasownik nieprzechodni
ˈschnal·len: czasownik nieprzechodni
ˈschnal·zen: czasownik nieprzechodni
ˈschnap·pen: czasownik nieprzechodni
ˈschnar·ren: czasownik nieprzechodni
ˈschnau·fen: czasownik nieprzechodni
ˈschnau·zen: czasownik nieprzechodni
ˈschnar·chen: czasownik nieprzechodni
ˈschnat·tern: czasownik nieprzechodni
ˈGrün·schna·bel: rzeczownik
ˈSchnal·le: rzeczownik
ˈSchnau·ze: rzeczownik
ˈschnäu·zen: czasownik zwrotny
ˈSchnau·zer: rzeczownik
schna·bu·ˈlie·ren: czasownik przechodni

Widzisz podobne wyniki: schnauben , Schnabel , schnauzen , schnaufen , schnarren , schnappen , schnalzen , schnallen , schnacken , schnäbeln , schnattern , schnarchen , Grünschnabel , Schnauzer , schnäuzen , Schnauze , Schnalle i schnabulieren

ˈSchna·bel <Schnabels, Schnäbel> [ˈʃnaːbl̩, ˈʃnɛːbl̩] RZ. r.m.

1. Schnabel (Vogelschnabel):

2. Schnabel pot. (Mund):

mond

bek

reden wie einem der Schnabel gewachsen ist pot. przen.

er (vrij) op los praten

reden wie einem der Schnabel gewachsen ist pot. przen.

onbekommerd praten

jdm den Schnabel stopfen pot.

iem de mond snoeren

sich C. den Schnabel verbrennen pot.

zijn mond voorbijpraten

2. Schnabel (lange Tülle):

tuit

3. Schnabel HIST. (verlängerter Bug):

sneb

4. Schnabel MUZ.:

mondstuk r.n.

ˈschnau·ben¹ <schnaubte, geschnoben> [ˈʃn͜aubn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. schnauben (atmen):

2. schnauben (von Wind):

ˈschnä·beln [ˈʃnɛːbl̩n] CZ. cz. nieprzech.

1. schnäbeln (von Vögeln):

2. schnäbeln pot. żart. (küssen):

ˈschna·cken [ˈʃnakn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. schnacken połnocnoniem. (reden):

2. schnacken połnocnoniem. (plaudern):

een praatje maken

ˈschnal·len¹ [ˈʃnalən] CZ. cz. nieprzech. poł. niem.

schnallen (schnalzen: mit Finger)

schnallen (mit Zunge)

ˈschnal·zen [ˈʃnal͜tsn̩] CZ. cz. nieprzech.

schnalzen (mit den Fingern)

schnalzen (mit der Zunge)

ˈschnap·pen¹ [ˈʃnapn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. schnappen (ergreifen):

2. schnappen (schnaufen):

3. schnappen (klappen):

(dicht)springen

ins Schloss schnappen

4. schnappen (öffnen):

ˈschnar·ren [ˈʃnarən] CZ. cz. nieprzech.

schnarren (der Stimme)

schnarren (der Stimme)

schnarren (dumpf surren)

schnarren (summen)

ˈschnau·fen [ˈʃn͜aufn̩] CZ. cz. nieprzech. poł. niem.

schnaufen (atmen)

schnaufen (angestrengt atmen)

schnaufen (angestrengt atmen)

schnaufen (angestrengt atmen)

ˈschnau·zen [-͜tsn̩] CZ. cz. nieprzech. pot. (barsch reden)

ˈschnar·chen [ˈʃnarçn̩] CZ. cz. nieprzech.

ˈschnat·tern [ˈʃnatɐn] CZ. cz. nieprzech.

1. schnattern (Ente):

2. schnattern pot. (schwatzen):

ˈGrün·schna·bel RZ. r.m. pot.

Grünschnabel

Grünschnabel

broekje r.n.

Grünschnabel

ˈSchnal·le <Schnalle, Schnallen> [ˈʃnalə] RZ. r.ż.

1. Schnalle (am Gürtel etc.):

gesp

2. Schnalle austr. (Klinke):

3. Schnalle wulg. (Prostituierte):

snol

hoer

4. Schnalle (Schimpfwort: Frau):

geit

teef

ˈSchnau·ze <Schnauze, Schnauzen> [ˈʃn͜au ͜tsə] RZ. r.ż.

1. Schnauze ZOOL.:

snuit

bek

snoet

2. Schnauze pot. pej. (Mund):

(grote) mond [o. bek]

smoel

auf die Schnauze fallen przen.

lelijk zijn neus stoten

ein paar auf die Schnauze kriegen

een klap op zijn smoel krijgen

die Schnauze aufreißen [o. zu voll nehmen ]

die Schnauze aufreißen [o. zu voll nehmen ]

die Schnauze aufreißen [o. zu voll nehmen ]

frei (nach) Schnauze pot.

naar (eigen) goeddunken

eine große Schnauze haben

een grote bek hebben

die Schnauze halten

zijn bek [o. smoel] houden

eine lose Schnauze haben

goed van de tongriem gesneden zijn

jdm die Schnauze polieren

iem op zijn smoel slaan

jdm die Schnauze stopfen

iem de mond snoeren

sich C. die Schnauze verbrennen

zijn mond voorbijpraten

die Schnauze voll haben (von etw)

(van iets) schoon genoeg hebben

3. Schnauze pot. (Tülle):

tuit

ˈschnäu·zen [ˈʃn͜ɔy ͜tsn̩] CZ. cz. zwr.

sich schnäuzen

zijn neus snuiten

ˈSchnau·zer <Schnauzers, Schnauzer> [ˈʃn͜au ͜tsɐ] RZ. r.m.

1. Schnauzer (Hunderasse):

2. Schnauzer pot. (Oberlippenbart):

snor

schna·bu·ˈlie·ren [ʃnabuˈliːrən] CZ. cz. przech. pot.

schnabulieren

schnabulieren

Przeszukaj słownik

niemiecki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski