Tłumaczenia dla hasła „schmuckesten“ w niemiecko » polski słowniku

I . schmụ̈cken [ˈʃmʏkən] CZ. cz. przech.

schmücken Raum:

schmücken

ozdabiać [f. dk. ozdobić]

schmücken

przystrajać [f. dk. przystroić]

II . schmụ̈cken [ˈʃmʏkən] CZ. cz. zwr.

meine Frau schmückt sich gern

moja żona r.ż. lubi się stroić

er schmückt sich gern mit fremden Federn

on chętnie stroi się w cudze piórka

Schmụckwaren RZ. l.mn.

Schmuckwaren

wyroby r.m. l.mn. jubilerskie

Schmuckwaren

biżuteria r.ż.

Schmụckkästchen <‑s, ‑> [ˈ-kɛstçən] RZ. r.n.

Schmuckkästchen

szkatułka r.ż. na biżuterię

schmu̱sen [ˈʃmuːzən] CZ. cz. nieprzech. pot.

1. schmusen (liebkosen):

[miteinander] schmusen

pieścić [f. dk. po‑] się [wzajemnie]

mit jdm schmusen

pieścić się z kimś

2. schmusen pej. (sich anbiedern):

schmusen

przymilać [f. dk. przymilić] się

schmusen

przypochlebiać [f. dk. przypochlebić] się

schmạchten [ˈʃmaxtən] CZ. cz. nieprzech. podn.

1. schmachten (sehnen):

nach jdm/etw schmachten

usychać z tęsknoty za kimś/czymś fig podn.

2. schmachten (leiden):

vor Durst schmachten

usychać [lub umierać] z pragnienia fig

Schmụcksachen RZ.

Schmucksachen l.mn. → Schmuck

Zobacz też Schmuck

Schmụck <‑[e]s, bez l.mn. > [ʃmʊk] RZ. r.m.

1. Schmuck (Gegenstände aus kostbarem Material):

Schmuck

biżuteria r.ż.

Schmuck

klejnoty l.mn.

2. Schmuck (Verzierung):

Schmuck

ozdoba r.ż.

Schmuck

ornament r.m.

Schmụckgegenstand <‑[e]s, ‑gegenstände> RZ. r.m.

Schmuckgegenstand

biżuteria r.ż.

Schmuckgegenstand

klejnot r.m.

Schmuckgegenstand

ozdoba r.ż.

schmụcklos PRZYM.

schmucklos

nieozdobiony

schmucklos

nieprzyozdobiony

schmucklos Fassade

bez dekoracji

schmucklos Kleid

bez ozdób

Schmụckstück <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n.

1. Schmuckstück (Gegenstand):

Schmuckstück

klejnot r.m.

Schmuckstück

ozdoba r.ż.

2. Schmuckstück pot. (etw besonders Schönes):

Schmuckstück

klejnot r.m. fig

komm sofort, mein Schmuckstück! żart.

przyjdź natychmiast, mój skarbie! żart. pot.

schmụtzen [ˈʃmʊtsən] CZ. cz. nieprzech.

schmutzen

brudzić [f. dk. po‑] się

leicht/schnell schmutzen

łatwo/szybko brudzić się

schmụggeln CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

1. schmuggeln (gesetzwidrig ausführen):

schmuggeln Waren, Drogen, Waffen

przemycać [f. dk. przemycić]

einen blinden Passagier an Bord eines Schiffes schmuggeln

przemycić na pokładzie statku pasażera na gapę

jdn außer Landes schmuggeln

przemycić [lub przeszmuglować pot. ] kogoś za granicę

2. schmuggeln (sich heimlich schleichen):

sich ins Hotel schmuggeln

zakradać [f. dk. zakraść] się do hotelu

schmụnzeln [ˈʃmʊntsəln] CZ. cz. nieprzech.

[über etw] schmunzeln

uśmiechać [f. dk. uśmiechnąć] się [z jakiegoś powodu]