Tłumaczenia i wymowa Skopjer w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

Skopje [skopije] RZ. r.n.

Skopje → Skopie

Zobacz też Skopie

Skopie RZ. r.n. ndm.

Skopie

Skopje r.n.

skopek <D. ‑pka, l.mn. ‑pki> [skopek] RZ. r.m.

1. skopek (mały skop):

skopek

Hämmlein r.n.

2. skopek (drewniane naczynie):

skopek

Holzeimer [für Milch oder Sahne] r.m.

I . skopać <‑pie> [skopatɕ]

skopać f. dk. od kopać

II . skopać <‑pie> [skopatɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. skopać (zbić):

skopać

[zusammen]treten

2. skopać (zepsuć coś):

skopać

etw vergeigen pot.

skopać

etw versauen pot.

skopać piosenkę

ein Lied r.n. [total] verhunzen

Zobacz też kopać

I . kopać <‑pie; cz. prz. kop> [kopatɕ] CZ. cz. przech.

1. kopać < f. dk. kopnąć> (uderzać):

kopać piłkę

[mit dem Fuss] stoßen

kopać piłkę

kicken pot.

kopać przeciwnika

treten

2. kopać < f. dk. wy‑> (wykopywać):

kopać dół, norę

graben

kopać dół, norę

ausheben

kopać ziemniaki, buraki

aushacken

kopać ziemniaki, buraki

ernten

kto pod kim dołki kopie, [ten] sam w nie wpada przysł.

wer anderen eine Grube gräbt, fällt selbst hinein przysł.

II . kopać <‑pie; cz. prz. kop> [kopatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. kopać (machać nogami):

kopać

strampeln

2. kopać (w ziemi):

kopać

graben

III . kopać <‑pie; cz. prz. kop f. dk. kopnąć> [kopatɕ] CZ. cz. zwr.

kopać

sich B. gegenseitig treten

skopić¹ <‑pi> [skopitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. ROLN.

skopić (ułożyć w kopy)

aufhocken

skopić siano

das Heu in Hocken aufstellen

Skopie RZ. r.n. ndm.

Skopie

Skopje r.n.

skobel <D. ‑bla, l.mn. ‑ble> [skobel] RZ. r.m. (rodzaj zamknięcia)

skobel

Haspe r.ż.

skorek <D. ‑rka, l.mn. ‑rki> [skorek] RZ. r.m. ZOOL.

skorek

Ohrwurm r.m.

skomleć <‑li; cz. prz. ‑lij> [skomletɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. skomleć (zwierzęta):

skomleć

winseln

psy gospodarza skomlały przez całą noc

die Hunde r.m. l.mn. des Bauers winselten die ganze Nacht durch

2. skomleć pot. (natrętnie błagać):

skomleć

winseln pej. pot.

złodziej skomlał o łaskę

der Dieb r.m. winselte um Gnade

skoczek¹ (-czkini) <D. ‑czka, l.mn. ‑czkowie> [skotʃek] RZ. r.m. (r.ż.) SPORT

skoczek spadochronowy

Fallschirmspringer(in) r.m. (r.ż.)

skoczek narciarski

Skispringer(in) r.m. (r.ż.)