Tłumaczenia dla hasła „ostříhat“ w polsko » niemiecki słowniku

ostinato <D. ‑ta, l.mn. ‑ta> [ostinato] RZ. r.n. MUZ.

ostinato

Ostinato r.n.

osteopata <D. ‑ty, l.mn. ‑paci> [osteopata] RZ. r.m. odm. jak f w lp MED.

osteopata

Osteopath(in) r.m. (r.ż.)

ostać [ostatɕ]

ostać f. dk. od ostawać

Zobacz też ostawać

I . ostawać <‑taje; f. dk. ostać> [ostavatɕ] CZ. cz. przech. podn., przest

ostawać

[ver]bleiben

ostań z Bogiem

geh mit Gott

II . ostawać <‑taje; f. dk. ostać> [ostavatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. podn., przest

1. ostawać (przetrzymywać):

ostawać

bestehen

ostawać

erhalten bleiben

nie ostoi się długo na tym stanowisku

er [o. sie] wird sich nicht lange auf diesem Posten halten [können]

2. ostawać (przeciwstawiać się):

ostawać

standhalten

ostawać

trotzen

ostoja <D. ‑oi, l.mn. ‑je> [ostoja] RZ. r.ż.

1. ostoja zwykle lp (oparcie):

ostoja

Stütze r.ż.

ostoja

[Rück]halt r.m.

mieć w kimś ostoję

in jdm einen Rückhalt haben

mieć w kimś ostoję

sich B. auf jdn verlassen können

2. ostoja KOL.:

ostoja

Rahmen r.m.

3. ostoja BIOL.:

ostoja

Refugialgebiet r.n.

4. ostoja przen. (bastion):

ostoja

Hort r.m. przen.

ostoja

Bollwerk r.n. przen.

główna ostoja

Hochburg r.ż.

ostrak <D. ‑a, l.mn. ‑i> [ostrak] RZ. r.m. HIST.

ostrak

Ostrakon r.n.

I . ostawać <‑taje; f. dk. ostać> [ostavatɕ] CZ. cz. przech. podn., przest

ostawać

[ver]bleiben

ostań z Bogiem

geh mit Gott

II . ostawać <‑taje; f. dk. ostać> [ostavatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. podn., przest

1. ostawać (przetrzymywać):

ostawać

bestehen

ostawać

erhalten bleiben

nie ostoi się długo na tym stanowisku

er [o. sie] wird sich nicht lange auf diesem Posten halten [können]

2. ostawać (przeciwstawiać się):

ostawać

standhalten

ostawać

trotzen

ostroga <D. ‑gi, l.mn. ‑gi> [ostroga] RZ. r.ż.

ostroga

Sporn r.m.

zwroty:

zdobyć ostrogi

sich C. die Sporen verdienen

dać koniowi ostrogę

einem Pferd die Sporen geben

trzasnąć ostrogami

die Hacken zusammenschlagen

ostryga <D. ‑gi, l.mn. ‑gi> [ostrɨga] RZ. r.ż. ZOOL.

ostryga

Auster r.ż.

ostrzał <D. ‑u, l.mn. ‑y> [ostʃaw] RZ. r.m. WOJSK.

ostrzał

Beschuss r.m.

znajdować się [lub być] pod ostrzałem

unter Beschuss geraten [o. stehen]

ostukać [ostukatɕ] f. dk., ostukiwać [ostukivatɕ] <‑kuje; cz. prz. ‑kuj> CZ. cz. przech.

1. ostukać (opukać):

ostukać

abklopfen

ostukać

beklopfen

sprawdzał drewno, delikatnie je ostukując

er prüfte das Holz, indem er es vorsichtig abklopfte

2. ostukać MED.:

ostukać

abklopfen

ostowaty [ostovatɨ] PRZYM.

ostowaty

distelartig

ostowate liście

distelartige Blätter ntpl