Tłumaczenia dla hasła „stuken“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

student(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑nci> [student] RZ. r.m.(r.ż.)

student(ka)

Student(in) r.m. (r.ż.)

student medycyny/prawa

Medizin-/Jurastudent r.m.

student pierwszego roku

Erstsemestler(in) r.m. (r.ż.) pot.

I . stukać <‑ka f. dk. stuknąć> [stukatɕ] CZ. cz. nieprzech.

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw B. klopfen

zwroty:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen pot.

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka f. dk. stuknąć> [stukatɕ] CZ. cz. zwr.

1. stukać zwykle cz. ndk. (uderzyć się wzajemnie):

stukać

sich B. gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich B. den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! pot.

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

stukot <D. ‑u, l.mn. ‑y> [stukot] RZ. r.m. (pociągu, obcasów)

stukot

Klopfen r.n.

stukot maszyny do pisania

Klappern r.n.

stukot maszyny do pisania

Geklapper r.n.

I . stuk <D. ‑u, l.mn. ‑i> [stuk] RZ. r.m.

stuk

Klopfen r.n.

stuk

Pochen r.n.

II . stuk [stuk] WK

stuk-puk!

klopf! klopf!

token RZ. r.m. INF.

token

Token r.m.

sten <D. ‑a, l.mn. ‑y> [sten] RZ. r.m.

1. sten HIST.:

sten

Sten [Gun] r.ż.

2. sten FIZ.:

sten

Stehn r.n.

styren <D. ‑u, bez l.mn. > [stɨren] RZ. r.m.

styren CHEM., TECHNOL.

Styrol r.n.

stukanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> RZ. r.n. (odgłos)

stukanie

Klopfen r.n.

stukanie

Pochen r.n.

za ścianą rozległo się ciche stukanie

hinter der Wand ertönte ein leises Klopfen

I . stuknąć <‑nie; cz. prz. ‑nij> [stuknoɲtɕ]

stuknąć f. dk. od stukać

II . stuknąć <‑nie; cz. prz. ‑nij> [stuknoɲtɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. pot.

stuknąć (walnąć) (samochód)

rammen

III . stuknąć <‑nie; cz. prz. ‑nij> [stuknoɲtɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. pot.

stuknąć (zderzyć się) (samochody)

zusammenstoßen [o. einen Zusammenstoß haben] ksi¹¿k

stuknąć (zderzyć się) (samochody)

zusammenkrachen pot.

Zobacz też stukać

I . stukać <‑ka f. dk. stuknąć> [stukatɕ] CZ. cz. nieprzech.

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw B. klopfen

zwroty:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen pot.

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka f. dk. stuknąć> [stukatɕ] CZ. cz. zwr.

1. stukać zwykle cz. ndk. (uderzyć się wzajemnie):

stukać

sich B. gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich B. den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! pot.

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

ostukać [ostukatɕ] f. dk., ostukiwać [ostukivatɕ] <‑kuje; cz. prz. ‑kuj> CZ. cz. przech.

1. ostukać (opukać):

ostukać

abklopfen

ostukać

beklopfen

sprawdzał drewno, delikatnie je ostukując

er prüfte das Holz, indem er es vorsichtig abklopfte

2. ostukać MED.:

ostukać

abklopfen