Tłumaczenia dla hasła „orzeczeniem“ w polsko » niemiecki słowniku

orzeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [oʒetʃeɲe] RZ. r.n.

1. orzeczenie (opinia):

orzeczenie

Gutachten r.n.

orzeczenie lekarskie

[ärztlicher] Befund r.m.

wydać orzeczenie

ein Gutachten abgeben

2. orzeczenie (decyzja):

orzeczenie

Bescheid r.m.

orzeczenie

Entscheidung r.ż.

3. orzeczenie PR.:

orzeczenie

Spruch r.m.

orzeczenie

[Gerichts]entscheidung r.ż.

orzeczenie o kosztach

Kostenentscheidung r.ż.

orzeczenie sądowe

Gerichtsentscheid r.m.

orzeczenie w sprawie istotnego zapytania prawnego

Rechtsentscheid r.m.

4. orzeczenie JĘZ.:

orzeczenie

Prädikat r.n.

orzeczenie

Satzaussage r.ż.

orzeczenie czasownikowe

verbales Prädikat

orzeczenie imienne

nominales [o. substantivisches] Prädikat

orzeczenie proste/złożone

einteiliges [o. einfaches] /mehrteiliges [o. zusammengesetztes] Prädikat r.n.

orzeczenie rozwinięte/nierozwinięte

finites/infinites Prädikat r.n.

urzeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [uʒetʃeɲe] RZ. r.n. podn. (oczarowanie)

urzeczenie

Verzauberung r.ż.

urzeczenie

Bezauberung r.ż.

urzeczenie pięknem

Verzauberung durch die Schönheit

przeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [pʃetʃeɲe] RZ. r.n. JĘZ.

przeczenie

Negation r.ż.

złorzeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [zwoʒetʃeɲe] RZ. r.n. podn.

złorzeczenie

Fluch r.m.

złorzeczenie

Verwünschung r.ż.

orzecznik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [oʒetʃɲik] RZ. r.m. JĘZ.

orzecznik

Prädikativ[um] r.n.

orzecznik przymiotnikowy

adjektivisches Prädikativ[um]

orzecznik rzeczownikowy

Prädikatsnomen r.n.

wyrzeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [vɨʒetʃeɲe] RZ. r.n. podn.

wyrzeczenie

Entsagung r.ż. podn.

wyrzeczenie

Opfer r.n.

wyrzeczenie się czegoś

Verzicht r.m. auf etw

Czeczeniec <D. Czeczeńca, l.mn. Czeczeńcy> [tʃetʃeɲets] RZ. r.m.

Czeczeniec → Czeczen

Zobacz też Czeczen

Czeczen(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑i> [tʃetʃen] RZ. r.m.(r.ż.)

Czeczen(ka)

Tschetschene(Tschetschenin) r.m. (r.ż.)

zaprzeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [zapʃetʃeɲe] RZ. r.n.

1. zaprzeczenie podn. (zanegowanie):

zaprzeczenie

Verneinung r.ż.

zaprzeczenie

Negation r.ż.

2. zaprzeczenie PR.:

zaprzeczenie

Anfechtung r.ż.

zaprzeczenie pochodzenia dziecka z małżeństwa

Anfechtung der Ehelichkeit eines Kindes

3. zaprzeczenie (przeciwieństwo):

zaprzeczenie

Gegensatz r.m.

zaprzeczenie

Widerspruch r.m.

jego słowa były zaprzeczeniem jego czynów

seine Worte ntpl standen im Widerspruch zu seinen Taten

zrzeczenie się <D. ‑ia się, bez l.mn. > [zʒetʃeɲe ɕe] RZ. r.n. PR.

zrzeczenie się

Abandonnierung r.ż.

zrzeczenie się ładunku

Abandonnierung des Frachtgutes

zrzeczenie się spadku

Ausschlagung r.ż. der Erbschaft

orzęsienie <D. ‑ia, bez l.mn. > [oʒej̃ɕeɲe] RZ. r.n.

1. orzęsienie BOT.:

orzęsienie

Bewimperung r.ż.

orzęsienie

Behaarung r.ż.

2. orzęsienie ZOOL.:

orzęsienie

Bewimperung r.ż.

orzęsienie

Begeißelung r.ż.

typy orzęsienia bakterii

Begeißelungstypen r.m. l.mn. von Bakterien

narzeczeni [naʒetʃeɲi] RZ.

narzeczeni l.mn. < D. l.mn. ‑czonych> odm. jak przym.:

narzeczeni

Verlobten l.mn.

narzeczeni

Brautpaar r.n.

Czeczenia <D. ‑ii, bez l.mn. > [tʃetʃeɲa] RZ. r.ż.

Czeczenia

Tschetschenien r.n.

leczenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [letʃeɲe] RZ. r.n.

leczenie

[Heil]behandlung r.ż.

leczenie

Therapie r.ż.

leczenie przyczynowe/objawowe/zachowawcze

kausale/symptomatische/konservative Behandlung

przyrzeczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [pʃɨʒetʃeɲe] RZ. r.n.

przyrzeczenie

Versprechen r.n.

przyrzeczenie

Versprechung r.ż.

przyrzeczenie

Zusage r.ż.

przyrzeczenie pokrycia szkody

Deckungszusage r.ż.

orzecznictwo <D. ‑wa, bez l.mn. > [oʒetʃɲitstfo] RZ. r.n.

1. orzecznictwo PR.:

orzecznictwo

Rechtsprechung r.ż.

orzecznictwo sądowe

Rechtsprechung r.ż.

przegląd orzecznictwa w sprawach podatkowych

Übersicht r.ż. über die Steuerrechtsprechung

2. orzecznictwo st. urz.:

orzecznictwo

Begutachtung r.ż.

orzecznikowy [oʒetʃɲikovɨ] PRZYM. JĘZ.

orzecznikowy

prädikativ

zdanie orzecznikowe

Prädikativsatz r.m.