Tłumaczenia dla hasła „wylatywał“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

wylatywać <‑tuje; f. dk. wylecieć> [vɨlatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. wylatywać:

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[weg]fliegen

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[heraus]fliegen

słówko wyleci wróblem, a powróci wołem przen.

jeder fügt beim Weitererzählen etw von sich selber hinzu

2. wylatywać:

wylatywać (wystartować) (samolot)

starten

wylatywać (wystartować) (samolot)

abheben

3. wylatywać:

wylatywać (zostawać wystrzelonym) (korek, pocisk)

[heraus]fliegen

4. wylatywać:

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

entweichen

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

[heraus]strömen

wylatywać w powietrze pot.

in die Luft fliegen

5. wylatywać pot.:

wylatywać (wypadać) (szyba)

herausfliegen

wylatywać (człowiek)

herausfallen

wylatywać (człowiek)

herausfliegen pot.

wyleciało mi to z głowy pot.

das ist mir entfallen pot.

ktoś nie wyleciał sroce spod ogona

jd ist kein Niemand r.m.

6. wylatywać (wydostać się skądś):

dzieci wyleciały na dwór

die Kinder ntpl stürzten hinaus [o. nach draußen] pot.

samochód wyleciał z zakrętu

das Auto r.n. wurde aus der Kurve geschleudert

wylecieć [skądś] jak z procy

wie aus der Pistolle geschossen [aus irgendwo] herauslaufen

wylecieć [skądś] jak z procy

plötzlich [aus irgendwo] herausschießen pot.

7. wylatywać pot. (zostać wyrzuconym):

wylecieć [z hukiem] z pracy

[mit Knall und Fall] gefeuert werden pot.

wylecieć skądś na zbity łeb [lub pysk]

herausgeschmissen werden pot.

wlatywać <‑tuje; f. dk. wlecieć> [vlatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. wlatywać:

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hineinfliegen

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hereinfliegen

wlatywać (dym)

[von draußen] hereinkommen

pieczone gołąbki nie wlecą same do gąbki przysł.

die gebratenen Tauben r.ż. l.mn. fliegen einem nicht in den Mund przysł.

2. wlatywać pot. (wpadać na):

wlatywać na kogoś/coś

gegen jdn/etw laufen

wlatywać na kogoś/coś

in jdn/etw hineinrennen

powylatywać [povɨlatɨvatɕ]

powylatywać f. dk. od wylatywać

Zobacz też wylatywać

wylatywać <‑tuje; f. dk. wylecieć> [vɨlatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. wylatywać:

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[weg]fliegen

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[heraus]fliegen

słówko wyleci wróblem, a powróci wołem przen.

jeder fügt beim Weitererzählen etw von sich selber hinzu

2. wylatywać:

wylatywać (wystartować) (samolot)

starten

wylatywać (wystartować) (samolot)

abheben

3. wylatywać:

wylatywać (zostawać wystrzelonym) (korek, pocisk)

[heraus]fliegen

4. wylatywać:

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

entweichen

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

[heraus]strömen

wylatywać w powietrze pot.

in die Luft fliegen

5. wylatywać pot.:

wylatywać (wypadać) (szyba)

herausfliegen

wylatywać (człowiek)

herausfallen

wylatywać (człowiek)

herausfliegen pot.

wyleciało mi to z głowy pot.

das ist mir entfallen pot.

ktoś nie wyleciał sroce spod ogona

jd ist kein Niemand r.m.

6. wylatywać (wydostać się skądś):

dzieci wyleciały na dwór

die Kinder ntpl stürzten hinaus [o. nach draußen] pot.

samochód wyleciał z zakrętu

das Auto r.n. wurde aus der Kurve geschleudert

wylecieć [skądś] jak z procy

wie aus der Pistolle geschossen [aus irgendwo] herauslaufen

wylecieć [skądś] jak z procy

plötzlich [aus irgendwo] herausschießen pot.

7. wylatywać pot. (zostać wyrzuconym):

wylecieć [z hukiem] z pracy

[mit Knall und Fall] gefeuert werden pot.

wylecieć skądś na zbity łeb [lub pysk]

herausgeschmissen werden pot.

I . wyłamać [vɨwamatɕ] f. dk., wyłamywać [vɨwamɨvatɕ] <‑muje> CZ. cz. przech.

1. wyłamać (wyważać):

wyłamać drzwi, zamek

aufbrechen

2. wyłamać (uszkodzić):

wyłamać ząb

abbrechen

wyłamać palce [ze stawów]

die Finger überstrecken

wyłamać palce [ze stawów]

die Fingergelenke knacken lassen

II . wyłamać [vɨwamatɕ] f. dk., wyłamywać [vɨwamɨvatɕ] <‑muje> CZ. cz. zwr.

1. wyłamać:

wyłamać (wykruszyć się) (szczebel)

herausbrechen

wyłamać (ząb)

abbrechen

2. wyłamać przen. (nie brać udziału):

wyłamać się z czegoś

aus etw ausscheren przen.

wyłapać [vɨwapatɕ] f. dk., wyłapywać [vɨwapɨvatɕ] <‑puje> CZ. cz. przech.

1. wyłapać pot. (wyszukać):

wyłapać błędy

aufspüren przen.

wyłapać błędy

herausfischen pot.

2. wyłapać SPORT:

wyłapać piłki

parieren

3. wyłapać (złapać wszystkich):

wyłapać przestępców

[ein]fangen

wyłapać przestępców

schnappen pot.

ulatywać <‑tuje; f. dk. ulecieć> [ulatɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. ulatywać:

ulatywać (wzbijać się w górę) (balon)

abheben

ulatywać (wzbijać się w górę) (balon)

in die Luft steigen

ulatywać (ptak)

wegfliegen

uleciało mi to z pamięci

das ist mir entfallen

słowa ulatują, pismo pozostaje przysł.

nur dem trauen, was man schwarz auf weiß vor sich hat

2. ulatywać:

ulatywać (wyparowywać) (gaz, powietrze)

sich B. verflüchtigen

z tej dętki ulatuje powietrze

aus diesem [Gummi]schlauch entweicht die Luft r.ż.

jakaś dziwna woń ulatywała z pojemnika

irgendein komischer Duft r.m. entwich dem Behälter

I . zlatywać <‑tuje f. dk. zlecieć> [zlatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. zlatywać (lecąc, opuścić się):

zlatywać

herunterfliegen

2. zlatywać (spadać):

zlatywać

herunterfallen

zleciał ze schodów

er ist von der Treppe gestürzt

3. zlatywać < f. dk. na‑> (zbiegać):

zlatywać

zusammenlaufen

4. zlatywać zwykle f. dk. pot.:

zlatywać (szybko upłynąć) (czas)

verfliegen

zlatywać (szybko upłynąć) (czas)

verrinnen pot.

miesiąc urlopu zleciał jak jedna chwila

der Monat r.m. Urlaub verflog im Nu

II . zlatywać <‑tuje [lub na‑] zlecieć> [zlatɨvatɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. zlatywać:

zlatywać (przylatywać w jedno miejsce) (ptaki, zwierzęta)

sich B. versammeln

2. zlatywać pot.:

zlatywać (zbiegać się) (ludzie)

zusammenlaufen

zlatywać (zbiegać się) (ludzie)

sich B. versammeln

dolatywać <‑tuje; f. dk. dolecieć> [dolatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. dolatywać (dotrzeć):

dolatywać (ptak)

hinfliegen

dolatywać (samolot)

anfliegen

dolecieć (ptak)

hingeflogen sein

dolecieć (samolot)

angeflogen kommen

dolecieć (samolot)

erreichen

dolecieć (kamień, kule)

treffen

2. dolatywać:

dolatywać (być słyszalnym) (dźwięk)

zu hören sein

dolatywać (być słyszalnym) (dźwięk)

dringen

dolatywać (być wyczuwalnym) (zapach)

zu riechen sein

dolatywać (być wyczuwalnym) (zapach)

dringen

3. dolatywać pot. (dobiegać):

dolatywać do czegoś [lub dokądś]

zu etw eilen [o. hinrennen]

I . nalatywać <‑tuje; cz. prz. ‑tuj; f. dk. nalecieć> [nalatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech., bezosob.

1. nalatywać:

nalatywać (wlecieć) (ptaki, owady)

hereinkommen

nalatywać (wlecieć) (ptaki, owady)

hereinfliegen

zamknij okno, bo naleci much

mach das Fenster zu, sonst kommen die Fliegen r.ż. l.mn. herein pot.

zamknij okno, bo naleci much (gazy)

[hin]einströmen

zamknij okno, bo naleci much (gazy)

[herein]ziehen

naleciało dymu do mieszkania

der Rauch r.m. ist in die Wohnung gezogen

naleciało dymu do mieszkania (ciecze)

[hin]einlaufen

II . nalatywać <‑tuje; cz. prz. ‑tuj; f. dk. nalecieć> [nalatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. nalatywać (wpaść na kogoś):

nalatywać

gegen jdn laufen [o. rennen]

nalatywać

gegen jdn prallen

przez przypadek nalecieć na nauczycielkę

aus Versehen gegen die Lehrerin laufen

2. nalatywać (zarzucać coś komuś):

nalatywać

vorwerfen

naleciała na niego, że poświęca jej za mało czasu

sie hat ihm vorgeworfen, dass er zu wenig Zeit mit ihr verbringt

III . nalatywać <‑tuje; cz. prz. ‑tuj; f. dk. nalecieć> [nalatɨvatɕ] CZ. cz. zwr. tylko dk. pot. (zbiec się)

nalatywać

sich B. ansammeln

oblatywać¹ <‑tuje; f. dk. oblatać> [oblatɨvatɕ] CZ. cz. przech. LOT.

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]