Tłumaczenia dla hasła „allseitigen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ves·ti·gen <vestigde, h. gevestigd> [vɛstəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. vestigen (richten):

vestigen

lenken

vestigen

richten

de aandacht vestigen op

die Aufmerksamkeit lenken auf +B.

zijn hoop op iem vestigen

seine Hoffnung auf jdn setzen

2. vestigen (stichten):

vestigen

gründen

vestigen

errichten

een record vestigen

einen Rekord aufstellen

deze zaak is in 1860 gevestigd

dieses Geschäft ist (im Jahre) 1860 gegründet worden

3. vestigen (neerzetten):

vestigen

sich niederlassen

zich (als arts) vestigen

sich (als Arzt) niederlassen

de maatschappij is in A. gevestigd

die Gesellschaft hat ihren Sitz in A.

4. vestigen (ingang doen vinden):

vestigen

etablieren

vestigen

begründen

de gevestigde orde

die etablierte Ordnung

wet·ti·gen <wettigde, h. gewettigd> [wɛtəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. wettigen:

wettigen (wettig maken: een kind)

legitimieren

wettigen (wettig maken: een akte)

für echt erklären

2. wettigen (rechtvaardigen):

wettigen

rechtfertigen

dat is door het gebruik gewettigd

der Brauch rechtfertigt das

dat wettigt de veronderstelling dat

das berechtigt zu der Annahme, dass

aan·ma·ti·gen <matigde zich aan, h. zich aangematigd> [amatəɣə(n)] CZ. wk ww

aanmatigen zich aanmatigen:

aanmatigen

sich C. anmaßen

zich te veel aanmatigen

sich zu viel herausnehmen

be·ves·ti·gen <bevestigde, h. bevestigd> [bəvɛstəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. bevestigen (vastmaken):

bevestigen

befestigen

bevestigen

festmachen an +C.

een papiertje op de deur bevestigen

einen Zettel an die Tür heften

2. bevestigen:

bevestigen (bekrachtigen)

bestätigen

bevestigen (bevestigend antwoorden op)

bejahen

een vonnis bevestigen

ein Urteil bestätigen

3. bevestigen (staven):

bevestigen

bekräftigen

een verklaring met een eed bevestigen

eine Aussage durch einen Eid bekräftigen

4. bevestigen rel. (als lid inzegenen):

bevestigen

einsegnen

bevestigen

konfirmieren

hei·li·gen <heiligde, h. geheiligd> [hɛiləɣə(n)] CZ. cz. przech.

heiligen

heiligen