W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „scheibig“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

schei·ding: rzeczownik
schei·kun·dig: przymiotnik i przysłówek
scheid·de: czasownik
schei·den: czasownik
schel·vis: rzeczownik
schei·kun·di·ge: rzeczownik
scheid·den: czasownik
schel·heid: rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: scheiding , scheikundig , schelvis , scheiden , scheidde , scheikundige , schelheid i scheidden

schei·ding <scheiding|en> [sxɛidɪŋ] RZ. r.ż.

1. scheiding:

scheiding (het verbreken)

Trennung r.ż.

scheiding (van elkaar)

Scheidung r.ż.

het uur van de scheiding

die Stunde der Trennung

de scheiding van Noord en Zuid

die Trennung von Nord und Süd

de scheiding van de drie staatsmachten

die Gewaltenteilung

2. scheiding (het niet-verbonden zijn):

scheiding

Trennung r.ż.

de scheiding der geesten

die Scheidung der Geister

3. scheiding:

scheiding (verbreking van huwelijk)

Trennung r.ż.

scheiding (van elkaar)

Scheidung r.ż.

in scheiding liggen

in Scheidung liegen

scheiding van tafel en bed

Trennung von Tisch und Bett

4. scheiding (boedelscheiding):

scheiding

Auseinandersetzung r.ż.

5. scheiding (grens(lijn)):

scheiding

Grenze r.ż.

6. scheiding (haar):

scheiding

Scheitel r.m.

hij draagt een scheiding in het midden

er trägt einen Mittelscheitel

een scheiding in het haar maken

das Haar scheiteln

een scheiding in het haar maken

einen Scheitel ziehen

schei·kun·dig [sxɛikʏndəx] PRZYM.

scheikundig

chemisch

scheikundig ingenieur

Chemieingenieur r.m.

scheid·de CZ.

scheidde 3. os. l.poj. cz. prz. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Zobacz też scheiden , scheiden , scheiden

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden de geesten przen.

da scheiden sich die Geister

hier scheiden onze wegen

hier trennen sich unsere Wege

2. scheiden (huwelijk):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

zij gaan scheiden

sie wollen sich scheiden lassen

3. scheiden (zich losmaken):

scheiden

sich trennen

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

scheiden

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden de geesten przen.

da scheiden sich die Geister

hier scheiden onze wegen

hier trennen sich unsere Wege

2. scheiden (huwelijk):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

zij gaan scheiden

sie wollen sich scheiden lassen

3. scheiden (zich losmaken):

scheiden

sich trennen

schel·vis <schelvis|sen> [sxɛlvɪs] RZ. r.m.

schelvis

Schellfisch r.m.

schei·kun·di·ge <scheikundige|n> [sxɛikʏndəɣə] RZ. r.m.

scheikundige

Chemiker r.m.

scheid·den CZ.

scheidden 3. os. l.mn. cz. prz. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Zobacz też scheiden , scheiden , scheiden

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. scheiden:

scheiden (samenzijn, verbinding tegengaan)

trennen

scheiden (van elkaar)

scheiden

een kamer door schotten in tweeën scheiden

ein Zimmer mit Trennwänden teilen

een brede gracht scheidde ons van het kasteel

ein breiter Graben trennte uns von dem Schloss

2. scheiden:

scheiden (samenzijn, eenheid verbreken)

trennen

scheiden (van elkaar)

scheiden

een boedel scheiden

einen Besitz aufteilen

een boedel scheiden jur.

einen Besitz auseinandersetzen spec.

dooier en eiwit scheiden

das Eigelb vom Eiweiß trennen

het haar/de haren scheiden

das Haar/die Haare scheiteln

twee vechtenden scheiden

zwei Kämpfende auseinanderbringen [o. trennen]

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

scheiden

scheiden

zich laten scheiden

sich scheiden lassen

hij leeft van zijn vrouw gescheiden

er lebt von seiner Frau getrennt

gescheiden van tafel en bed

von Tisch und Bett getrennt

een gescheiden vrouw

eine geschiedene Frau

4. scheiden (afzonderen):

scheiden

trennen

scheiden scheik.

scheiden

scheiden foto., nat.

auflösen

huisvuil scheiden

Müll trennen

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

scheiden

trennen

die begrippen zijn niet scherp van elkaar te scheiden

die Begriffe lassen sich nicht klar (voneinander) trennen

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden de geesten przen.

da scheiden sich die Geister

hier scheiden onze wegen

hier trennen sich unsere Wege

2. scheiden (huwelijk):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

zij gaan scheiden

sie wollen sich scheiden lassen

3. scheiden (zich losmaken):

scheiden

sich trennen

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

scheiden

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

schel·heid <schel|heden> [sxɛlhɛɪt] RZ. r.ż.

1. schelheid (scherpe klank):

schelheid

Schrillheit r.ż.

schelheid

Grellheit r.ż.

2. schelheid (felheid):

schelheid

Grellheit r.ż.

schelheid

Grelle r.ż.

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Tłumaczenia dla hasła „scheibig“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

schei·ding <scheiding|en> [sxɛidɪŋ] RZ. r.ż.

1. scheiding:

2. scheiding (het niet-verbonden zijn):

3. scheiding:

4. scheiding (boedelscheiding):

5. scheiding (grens(lijn)):

6. scheiding (haar):

schei·kun·dig [sxɛikʏndəx] PRZYM.

scheid·de CZ.

scheidde 3. os. l.poj. cz. prz. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Zobacz też scheiden , scheiden , scheiden

schei·den3 <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. scheiden:

2. scheiden:

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

4. scheiden (afzonderen):

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

schei·den2 <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

2. scheiden (huwelijk):

3. scheiden (zich losmaken):

schei·den1 <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

2. scheiden (uiteengaan):

schei·den2 <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

2. scheiden (huwelijk):

3. scheiden (zich losmaken):

schel·vis <schelvis|sen> [sxɛlvɪs] RZ. r.m.

schei·kun·di·ge <scheikundige|n> [sxɛikʏndəɣə] RZ. r.m.

scheid·den CZ.

scheidden 3. os. l.mn. cz. prz. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Zobacz też scheiden , scheiden , scheiden

schei·den3 <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. scheiden:

2. scheiden:

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

4. scheiden (afzonderen):

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

schei·den2 <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

2. scheiden (huwelijk):

3. scheiden (zich losmaken):

schei·den1 <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

2. scheiden (uiteengaan):

schel·heid <schel|heden> [sxɛlhɛɪt] RZ. r.ż.

1. schelheid (scherpe klank):

2. schelheid (felheid):

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden