Tłumaczenia dla hasła „verbindliche“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ver·bin·ding <verbinding|en> [vərbɪndɪŋ] RZ. r.ż.

verbinding

Verbindung r.ż.

zich in verbinding stellen met

sich in Verbindung setzen mit

een scheikundige verbinding

eine chemische Verbindung

een bus onderhoudt de verbinding tussen Aken en Kerkrade

ein Bus verkehrt zwischen Aachen und Kerkrade

de verbinding verbreken (telefoon)

die Verbindung unterbrechen

een verbinding tot stand brengen

eine Verbindung herstellen

ver·bin·den¹ <verbond zich, h. zich verbonden> [vərbɪndə(n)] CZ. wk ww zich verbinden

1. verbinden (zich verplichten):

verbinden

sich binden

verbinden

sich verpflichten

zich aan een baan verbinden

sich für eine Stellung verpflichten

zich tot iets verbinden

sich zu etw verpflichten

2. verbinden scheik.:

verbinden

sich verbinden

ver·bin·dings·te·ken <verbindingsteken|s> [vərbɪndɪŋstekə(n)] RZ. r.n.

verbindingsteken

Bindestrich r.m.

ver·bin·te·nis <verbintenis|sen> [vərbɪntənɪs] RZ. r.ż.

1. verbintenis (verplichting):

verbintenis

Verpflichtung r.ż.

een verbintenis aangaan/nakomen

eine Verpflichtung eingehen/einlösen

2. verbintenis (dienstcontract):

verbintenis

Vertrag r.m.

een verbintenis aangaan/sluiten

einen Dienstvertrag eingehen/schließen

3. verbintenis (persoonlijke band):

verbintenis

Verbindung r.ż.

ver·bie·den <verbood, h. verboden> [vərbidə(n)] CZ. cz. przech.

verbieden

verbieten

verbieden

untersagen

verbieden (niet toestaan)

verwehren

de handel verbieden

den Handel sperren

iem het roken verbieden

jdm das Rauchen verbieten [o. untersagen]

iem de toegang verbieden

jdm den Zutritt verwehren

ver·blin·den <verblindde, h. verblind> [vərblɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. verblinden (korte tijd blind maken):

verblinden

blenden

2. verblinden przen.:

verblinden

(ver)blenden

verblinden

betören

verblind door hartstocht

durch Leidenschaft verblendet

ver·blijf <ver|blijven> [vərblɛif] RZ. r.n.

1. verblijf (het verblijven):

verblijf

Aufenthalt r.m.

2. verblijf (onderkomen):

verblijf

Unterkunft r.ż.

3. verblijf (het wonen):

verblijf

Aufenthalt r.m.

verblijf

Wohnsitz r.m.

zijn verblijf hebben [o. houden ]

seinen Wohnsitz haben

ver·bon·den¹ [vərbɔndə(n)] PRZYM.

1. verbonden (verplicht):

verbonden

verpflichtet

2. verbonden (verenigd):

verbonden

verbunden

verbonden pol.

verbündet

3. verbonden (gebonden):

verbonden

verbunden

door het huwelijk verbonden

durch die Ehe verbunden

met de natuur verbonden

naturverbunden