Tłumaczenia dla hasła „obligated“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

obligacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [obligatsja] RZ. r.ż. zwykle l.mn.

obligacja EKON, FIN.

[Staats]anleihe r.ż.

obligacja EKON, FIN.

Obligation r.ż.

obligacja EKON, FIN.

Bond r.m.

kupić/sprzedać obligacje

Obligationen kaufen/verkaufen

obligacja imienna

Namensschuldverschreibung r.ż.

obligacja konwersyjna

Wandelobligation r.ż.

obligacja premiowa

Prämienbond r.m.

obligacja uprawniająca do udziału w zysku

Gewinnschuldverschreibung r.ż.

obligacje o stałym oprocentowaniu

festverzinsliche Obligationen

obligacje podlegające wykupowi

einlösbare Obligationen

obligacje skarbu państwa

Staatsanleihen r.ż. l.mn.

zainwestować w obligacje

in Obligationen investieren

obligować <‑guje; f. dk. z‑> [obligovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

obligować kogoś do czegoś

jdn zu etw verpflichten

oblig <D. ‑u, l.mn. ‑i> [oblik] RZ. r.m.

1. oblig:

oblig EKON, FIN.

Schuldschein r.m. r.ż.

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit r.ż. podn.

oblig

Pflicht r.ż.

obligo [obligo] RZ. r.n. ndm.

obligo FIN., HAND.

Obligo r.n.

obligo kredytowe

Kreditobligo r.n.

aligator <D. ‑a, l.mn. ‑y> [aligator] RZ. r.m. ZOOL.

aligator

Alligator r.m.

polować na aligatory

Alligatoren jagen

polować na aligatory

eine Jagd auf Aligatoren machen

oblicze <D. ‑cza, l.mn. ‑cza> [oblitʃe] RZ. r.n.

1. oblicze podn. (twarz):

oblicze

Antlitz r.n. podn.

oblicze

Gesicht r.n.

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci przen.

dem Tod ins Gesicht sehen przen. [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf r.m.

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

I . oblizać [oblizatɕ] f. dk., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> CZ. cz. przech.

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] f. dk., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> CZ. cz. zwr.

oblizać sobie palce/usta

sich C. die Finger/Lippen [ab]lecken

oblat <D. ‑a, l.mn. ‑aci> [oblat] RZ. r.m. REL.

1. oblat l.mn. (zakon):

oblat

Oblatenmissionare r.m. l.mn.

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate r.m.

3. oblat HIST.:

oblat

Oblate r.m.

obligacyjny [obligatsɨjnɨ] PRZYM.

obligacyjny EKON, FIN.

Obligations-

fundusz obligacyjny

Obligationsfonds r.m.

umowa obligacyjna

Obligationsvertrag r.m.

obligatoryjny [obligatorɨjnɨ] PRZYM. podn.

obligatoryjny przedmiot:

obligatoryjny

Pflicht-

obligatoryjnie [obligatorɨjɲe] PRZYSŁ. podn.

obligatoryjnie

obligatorisch

obligatoryjnie

verbindlich

ustalić coś obligatoryjnie

etw verbindlich festlegen

obliczalny [oblitʃalnɨ] PRZYM. podn.

obliczalny

berechenbar

obliczalne zyski

berechenbare Gewinne r.m. l.mn.

zobligować [zobligovatɕ]

zobligować f. dk. od obligować

Zobacz też obligować

obligować <‑guje; f. dk. z‑> [obligovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

obligować kogoś do czegoś

jdn zu etw verpflichten