Tłumaczenia dla hasła „odwonić“ w polsko » niemiecki słowniku

I . odwodniać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [odvodɲatɕ], odwodnić [odvodɲitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. odwodniać TECHNOL. (osuszać):

odwodniać ziemię, grunty

entwässern

2. odwodniać CHEM.:

odwodniać

anhydrisieren

3. odwodniać MED.:

odwodniać

entwässern

II . odwodniać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [odvodɲatɕ], odwodnić [odvodɲitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. MED.

odwodniać

entwässert werden

odwodniać

Flüssigkeit verlieren

odwozić <‑zi; f. dk. odwieźć> [odvoʑitɕ] CZ. cz. przech.

1. odwozić (wieźć dokądś):

odwozić

hinbringen

2. odwozić (wieźć, by oddać):

odwozić

zurückbringen

odgonić [odgoɲitɕ]

odgonić f. dk. od odganiać

Zobacz też odganiać

odganiać <‑ia; f. dk. odgonić [lub odegnać]> [odgaɲatɕ] CZ. cz. przech.

odganiać

wegjagen

odganiać

fortjagen

odganiać psa od stołu

den Hund vom Tisch wegjagen

zwroty:

i kijem go nie odgoni

er ist nicht loszuwerden

odwalać <‑la> [odvalatɕ], odwalić [odvalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. odwalać (odrzucać):

odwalać gruz, głaz

wegwälzen

odwalić kitę

abkratzen pot.

odwalić kitę

den Löffel abgeben pot.

2. odwalać pot. (robić coś):

odwaliliśmy kawał roboty

wir haben ganze [o. gründliche] Arbeit geleistet

3. odwalać pot. (robić coś w pośpiechu, byle jak):

odwalać

hinhauen pot.

odwalać

schlampig [o. schlud[e]rig] ausführen pot.

odwołać [odvowatɕ]

odwołać f. dk. od odwoływać

Zobacz też odwoływać

I . odwoływać <‑łuje; f. dk. odwołać> [odvowɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. odwoływać (usunąć z urzędu):

odwoływać ambasadora

abberufen

list odwołujący

Abberufungsschreiben r.n.

list odwołujący

Avocatorium r.n. przest r.m.

2. odwoływać (unieważniać):

odwoływać rozkaz

widerrufen

odwoływać spotkanie

absagen

odwoływać alarm

entwarnen

odwoływać obietnicę, słowa

zurücknehmen

II . odwoływać <‑łuje; f. dk. odwołać> [odvowɨvatɕ] CZ. cz. zwr. PR.

odwoływać się od decyzji

gegen ein Urteil Berufung einlegen

dzwonić <‑ni; f. dk. za‑> [dzvoɲitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. dzwonić (bić w dzwon):

dzwonić

läuten

dzwonić na mszę

zur Messe läuten

słyszał, że dzwonią, ale nie wie, w którym kościele przysł.

er hat die Glocke läuten hören, weiß aber nicht, wo sie hängt

2. dzwonić (naciskać dzwonek):

dzwonić

klingeln

dzwonić na lekcję/przerwę

zum Unterricht/zur Pause klingeln

3. dzwonić (szczękać):

dzwonić kluczami

mit den Schlüsseln klirren [o. klimpern]

szklanki dzwonią

die Gläser ntpl klirren

dzwonić na kogoś

nach jdm klingeln

dzwonić zębami pot.

mit den Zähnen klappern pot.

4. dzwonić (brzmieć):

telefon dzwoni

das Telefon r.n. klingelt

komuś dzwoni w uszach

jdm klingt [o. saust] es in den Ohren

5. dzwonić pot. (telefonować):

dzwonić do kogoś

jdn anrufen

dzwonić do kogoś

mit jdm telefonieren

dzwonić po lekarza/pomoc

einen Arzt/Hilfe rufen

trwonić <‑ni; cz. prz. trwoń> [trfoɲitɕ] CZ. cz. przech.

1. trwonić (tracić):

trwonić czas, zdolności, zdrowie

vergeuden

trwonić czas, zdolności, zdrowie

verschwenden

2. trwonić (wydawać lekkomyślnie):

trwonić pieniądze

verschwenden

trwonić pieniądze

zum Fenster hinauswerfen [o. rausschmeißen] przen. pot.

I . odwlec [odvlets] f. dk., odwlekać [odvlekatɕ] <‑ka> CZ. cz. przech.

1. odwlec (powodować opóźnienie):

odwlec

aufschieben

odwlec

verzögern

co się odwlecze, to nie uciecze przysł.

aufgeschoben ist nicht aufgehoben

2. odwlec (ciągnąć w inne miejsce):

odwlec

wegtragen

odwlec

wegschleppen pot.

II . odwlec [odvlets] f. dk., odwlekać [odvlekatɕ] <‑ka> CZ. cz. zwr. (opóźniać się)

odwlec

sich B. verzögern

odwlec

sich B. hinziehen

odwinąć [odvinoɲtɕ]

odwinąć f. dk. od odwijać

Zobacz też odwijać

odwijać <‑ja; f. dk. odwinąć> [odvijatɕ] CZ. cz. przech.

1. odwijać (rozpakowywać):

odwijać paczkę

auspacken

odwijać paczkę

aufmachen

2. odwijać (rozwijać):

odwijać sznurek, nici, film

abwickeln

3. odwijać (wywijać):

odwijać rękaw, mankiet

umschlagen

odwijać rękaw, mankiet

umkrempeln