Tłumaczenia dla hasła „zarządczy“ w polsko » niemiecki słowniku

zaradczy [zarattʃɨ] PRZYM. podn.

zaradczy

abhelfend

zaradczy

vorbeugend

środki zaradcze

Vorsorgemaßnahmen r.ż. l.mn.

zarządca <D. ‑cy, l.mn. ‑cy> [zaʒonttsa] RZ. r.m. ADM.

zarządca

Verwalter(in) r.m. (r.ż.)

zarządca posesji

Vermögensverwalter(in) r.m. (r.ż.)

doradczy [dorattʃɨ] PRZYM.

doradczy sztab

Berater-

doradczy organ

Beratungs-

nakładczy [nakwattʃɨ] PRZYM. EKON

system

Heimarbeitssystem r.n.

praca nakładcza

Heimarbeit r.ż.

zarzecze <D. ‑cza, l.mn. ‑cza> [zaʒetʃe] RZ. r.n. GEO.

zarzecze

Gebiet r.n. jenseits des Flusses

zarządzić [zaʒoɲdʑitɕ]

zarządzić f. dk. od zarządzać

Zobacz też zarządzać

zarządzać <‑dza; f. dk. zarządzić> [zaʒondzatɕ] CZ. cz. przech.

1. zarządzać tylko ndk. EKON:

zarządzać czymś

etw leiten [o. verwalten]

2. zarządzać (wydawać polecenia):

zarządzać

anordnen

zarządzać

verfügen

zarządzać <‑dza; f. dk. zarządzić> [zaʒondzatɕ] CZ. cz. przech.

1. zarządzać tylko ndk. EKON:

zarządzać czymś

etw leiten [o. verwalten]

2. zarządzać (wydawać polecenia):

zarządzać

anordnen

zarządzać

verfügen

I . zarzucać <‑ca; cz. prz. ‑aj; f. dk. zarzucić> [zaʒutsatɕ] CZ. cz. przech.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucać

überwerfen

zarzucać

überhängen

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać

umhängen

zarzucać

überwerfen

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać

überhäufen

zarzucać

bedecken

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

aufgeben

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; cz. prz. ‑aj; f. dk. zarzucić> [zaʒutsatɕ] CZ. cz. nieprzech.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

schleudern

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić f. dk. od zarzucać

Zobacz też zarzucać

I . zarzucać <‑ca; cz. prz. ‑aj; f. dk. zarzucić> [zaʒutsatɕ] CZ. cz. przech.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucać

überwerfen

zarzucać

überhängen

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać

umhängen

zarzucać

überwerfen

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać

überhäufen

zarzucać

bedecken

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

aufgeben

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; cz. prz. ‑aj; f. dk. zarzucić> [zaʒutsatɕ] CZ. cz. nieprzech.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

schleudern

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten