Tłumaczenia dla hasła „zranić“ w polsko » niemiecki słowniku

zranić [zraɲitɕ]

zranić f. dk. od ranić

Zobacz też ranić

I . ranić <rani; cz. prz. rań; f. dk. z‑> [raɲitɕ] CZ. cz. przech.

1. ranić tylko dk. (zranić):

ranić

verletzen

ranić

verwunden

morderca ranił go nożem

der Mörder r.m. hat ihn mit dem Messer verletzt

2. ranić tylko ndk. przen. podn. (urażać):

ranić uczucia, dumę, ambicje

verletzen

ranić uczucia, dumę, ambicje

missachten

ranić serce

verletzen

ranić serce

brechen

ranić czyjeś uczucia

jds Gefühle verletzen

3. ranić (kaleczyć):

ranić

verletzen

ostra krawędź raniła palce

der scharfe Rand r.m. hat die Finger verletzt

II . ranić <rani; cz. prz. rań; f. dk. z‑> [raɲitɕ] CZ. cz. zwr.

1. ranić tylko dk. (skaleczyć się):

ranić

sich B. verletzen

zranić się w palec

sich B. am Finger verletzen

zranić się w palec

sich C. den Finger verletzen

2. ranić tylko ndk. przen. podn. (zadać ból):

ranić

sich B. gegenseitig verletzen

małżonkowie ranią się przy okazji każdej sprzeczki

die Ehepartner r.m. l.mn. verletzen sich gegenseitig bei jedem Streit

3. ranić tylko ndk. (zostać skaleczonym):

ranić

verletzt werden

palce ranią się przy zrywaniu agrestu

die Finger r.m. l.mn. werden beim Stachelbeerpflücken verletzt

Przykładowe zdania ze słowem zranić

zranić się w palec

sich B. am Finger verletzen

łatwo ją zranić, ona jest bardzo wrażliwa

man kann sie leicht verletzen, sie ist sehr empfindlich

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Ślimak ten, znany ze swej pięknej skorupy, może ostrym skrajem wieczka muszli zaatakować, a nawet zranić przeciwnika.

pl.wikipedia.org

Kiedy powstańcy ją zauważyli, zaczęli strzelać i zranili ją, gdy biegła z powrotem do jamy.

pl.wikipedia.org

Projektowane dzięki nowoczesnym technikom kije niedrewniane, rodzą obecnie liczne obawy, że siła uderzenia piłki po wybiciu może być na tyle duża by poważnie zranić miotacza.

pl.wikipedia.org

W dawnym prawie polskim mianem nawiązki określana była kara kompozycyjna za zranienie, ustalana w wysokości zależnej od pozycji społecznej sprawcy i zranionego (por. główszczyzna).

pl.wikipedia.org

Ptaki tego gatunku są terytorialne, broniąc gniazda mogą zranić intruza.

pl.wikipedia.org

Ataki dzierzbowrona mogą zranić, przeważnie są to rany głowy; nagle zaatakowany rowerzysta może utracić kontrolę nad pojazdem i wskutek tego doznać innych obrażeń.

pl.wikipedia.org

Zaklęcia mogą wywoływać pozytywny lub negatywny efekt, na przykład uleczyć sojusznika lub zranić wroga.

pl.wikipedia.org

Policja zastrzeliła wtedy wiele chłopców i dziewcząt, a w ciągu kolejnych dwóch tygodni zajść zabiła w sumie ponad sto osób, a ponad tysiąc zraniła.

pl.wikipedia.org

Wybuch pocisku nie wyrządził większych szkód, ale zabił jednego marynarza i zranił kilkunastu innych.

pl.wikipedia.org

Jest bardzo wrażliwa i czasem łatwo ją zranić.

pl.wikipedia.org