Tłumaczenia dla hasła „Mutterstelle“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ach·ter·stel·len <stelde achter, h. achtergesteld> [ɑxtərstɛlə(n)] CZ. cz. przech.

achterstellen

zurücksetzen

iem achterstellen bij iem anders

jdn gegenüber jdm andern zurücksetzen

her·stel·len³ <herstelde, h. hersteld> [hɛrstɛlə(n)] CZ. cz. przech.

1. herstellen (repareren):

herstellen

(wieder) instand setzen

herstellen

reparieren

het dak herstellen

das Dach reparieren

een storing herstellen

eine Störung beheben

2. herstellen (wat verstoord is):

herstellen

(wieder)herstellen

de rust herstellen

die Ruhe wiederherstellen

3. herstellen:

herstellen (goedmaken)

(wieder) gutmachen

herstellen (met geld)

vergüten

herstellen (fout)

berichtigen

de schade herstellen

den Schaden beheben

de heer Blaak, herstel: Braak

Herr Blaak, ich verbessere, Herr Braak

4. herstellen:

herstellen (weer in de vorige toestand brengen)

wiederherstellen

herstellen (gebouwen)

wieder aufbauen

iets in ere herstellen

etw wieder zu Ehren bringen

alles werd in de oude staat hersteld

alles wurde im früheren Zustand wiederhergestellt

her·stel·ler <hersteller|s> [hɛrstɛlər] RZ. r.m.

1. hersteller (toestand):

hersteller

Wiederhersteller r.m.

de hersteller van de vrijheid

der Befreier

2. hersteller (reparateur):

hersteller

Monteur r.m.

hersteller

Reparaturhandwerker r.m.

ver·stel·len <verstelde, h. versteld> [vərstɛlə(n)] CZ. cz. przech.

1. verstellen (stand veranderen):

verstellen

verstellen

schroeven verstellen

Schrauben verstellen

2. verstellen (repareren):

verstellen

ausbessern

verstellen

flicken

on·der·stel·len <onderstelde, h. ondersteld> [ɔndərstɛlə(n)] CZ. cz. przech.

1. onderstellen (als hypothese, uitgangspunt aannemen):

onderstellen

unterstellen

onderstellen

annehmen

2. onderstellen (noodzakelijk aanwezig achten):

onderstellen

voraussetzen

ach·ter·stel <achterstel|len> [ɑxtərstɛl] RZ. r.n. (voertuig)

achterstel

Hintergestell r.n.

ui·ter·ste <uiterste|n> [œytərstə] RZ. r.n.

1. uiterste (het hoogste in zijn soort, het meest uiteenliggende):

uiterste

Äußerste(s) r.n.

uiterste

Extrem r.n.

tot uitersten vervallen

in Extreme verfallen

van het ene uiterste in het andere

von einem Extrem ins andere

2. uiterste (m. b. t. een rangorde, intensiteit):

uiterste

Äußerste(s) r.n.

uiterste

Letzte(s) r.n.

bereid zijn tot het uiterste te gaan

bereit sein, bis zum Äußersten zu gehen

3. uiterste (einde):

uiterste

Letzte(s) r.n.

uiterste

Ende r.n.

zich tot het uiterste verdedigen

sich bis zum Äußersten verteidigen