Tłumaczenia dla hasła „herumbinden“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

her·vin·den <hervond, h. hervonden> [hɛrvɪndə(n)] CZ. cz. przech.

hervinden

wiederfinden

ver·bin·den¹ <verbond zich, h. zich verbonden> [vərbɪndə(n)] CZ. wk ww zich verbinden

1. verbinden (zich verplichten):

verbinden

sich binden

verbinden

sich verpflichten

zich aan een baan verbinden

sich für eine Stellung verpflichten

zich tot iets verbinden

sich zu etw verpflichten

2. verbinden scheik.:

verbinden

sich verbinden

te·rug·vin·den <vond terug, h. teruggevonden> [tərʏxfɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. terugvinden (weer vinden):

terugvinden

zurückfinden

terugvinden

wiederfinden

zijn identiteit terugvinden przen.

zu sich selbst (zurück)finden

2. terugvinden (aantreffen):

terugvinden

vorfinden

om·bin·den <bond om, h. omgebonden> [ɔmbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

ombinden

umbinden

ver·blin·den <verblindde, h. verblind> [vərblɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. verblinden (korte tijd blind maken):

verblinden

blenden

2. verblinden przen.:

verblinden

(ver)blenden

verblinden

betören

verblind door hartstocht

durch Leidenschaft verblendet

ver·slin·den <verslond, h. verslonden> [vərslɪndə(n)] CZ. cz. przech.

verslinden

verschlingen

die auto verslindt benzine pot.

dieses Auto schluckt viel Benzin

af·bin·den <bond af, h. afgebonden> [ɑvbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

afbinden

abbinden

in·bin·den <bond in, h. ingebonden> [ɪmbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. inbinden (boekwezen):

inbinden

einbinden

2. inbinden (bedwingen):

inbinden

zurückstecken

inbinden

einlenken

hij zal moeten inbinden

er wird zurückstecken müssen

op·bin·den <bond op, h. opgebonden> [ɔbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. opbinden (naar boven omslaan):

opbinden

aufbinden

opbinden

hochbinden

het haar opbinden

das Haar aufbinden

2. opbinden (aan iets vastbinden):

opbinden

anbinden

3. opbinden (vastbinden):

opbinden

festbinden

4. opbinden (samenbinden):

opbinden

(zusammen)binden

koren opbinden

Korn binden

aan·bin·den <bond aan, h. aangebonden> [ambɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. aanbinden (vastmaken):

aanbinden

anbinden

2. aanbinden (beginnen te doen):

aanbinden

aufnehmen

aanbinden

anfangen

de strijd met [o. tegen ] iem aanbinden

den Kampf gegen jdn aufnehmen

de strijd met [o. tegen ] iem aanbinden (ruzie)

den Kampf mit jdm beginnen

los·bin·den <bond los, h. losgebonden> [lɔzbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

losbinden

aufbinden

losbinden

losbinden

losbinden

lösen

ont·bin·den <ontbond, h. ontbonden> [ɔndbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. ontbinden:

ontbinden (opheffen: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

auflösen

ontbinden (opheffen: contract)

rückgängig machen

ontbinden (opheffen: contract)

lösen

ontbinden (opheffen: huwelijk ook)

scheiden

iem van zijn schuld ontbinden

jdn von seiner Schuld lossprechen [o. befreien]

een ontbindende voorwaarde jur.

eine auflösende [o. resolutive] Bedingung

2. ontbinden:

ontbinden wisk., nat.

zerlegen

in factoren ontbinden

in Faktoren zerlegen

3. ontbinden scheik.:

ontbinden

zersetzen

ontbindende krachten

zersetzende Kräfte l.mn.

boek·bin·den [buɡbɪndə(n)] RZ. r.n. geen l.mn. (werkwoord)

boekbinden

Bücher binden

boekbinden

Buchbinden r.n. kein l.mn.

boekbinden

Buchbinderei r.ż.

vast·bin·den <bond vast, h. vastgebonden> [vɑstbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

vastbinden

festbinden

vastbinden

anbinden

iets aan een boom vastbinden

etw an einem Baum festbinden

on·der·bin·den <bond onder, h. ondergebonden> [ɔndərbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

onderbinden

unterbinden

onderbinden (d.m.v. gesp)

anschnallen

dicht·bin·den <bond dicht, h. dichtgebonden> [dɪxtbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

dichtbinden

zubinden

be·vin·den¹ <bevond, h. bevonden> [bəvɪndə(n)] CZ. cz. przech. (vaststellen, achten)

bevinden

befinden

iem schuldig bevinden

jdn (für) schuldig befinden

weer·vin·den <vond weer, h. weergevonden> [wervɪndə(n)] CZ. cz. przech.

weervinden

wiederfinden

weervinden

zurückfinden