Tłumaczenia dla hasła „verbleking“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

(Przełącz na niderlandzko » niemiecki)

Ver·ˈblen·dung <Verblendung, Verblendungen> RZ. r.ż.

1. Verblendung:

Verblendung

blindering

2. Verblendung:

Verblendung

verblinding

Verblendung

het verblinden

Verblendung

het verblind worden

Ver·ˈbleib <Verbleib(e)s> [fɛɐ̯ˈbl͜aip] RZ. r.m. kein l.mn.

1. Verbleib podn. ((unbekannter) Aufenthaltsort):

Verbleib

(onbekende) verblijfplaats

2. Verbleib podn. (Aufenthalt):

Verbleib

verblijf r.n.

Verbleib

het verblijven

ver·ˈblen·den [fɛɐ̯ˈblɛndn̩] CZ. cz. przech.

1. verblenden:

verblenden

verblinden

2. verblenden ARCHIT.:

verblenden

blinderen

verblenden

aan het gezicht onttrekken

ver·ˈblei·ben [fɛɐ̯ˈbl͜aibn̩] CZ. cz. nieprzech. niereg.

1. verbleiben podn.:

verbleiben (bleiben)

verblijven

verbleiben (sich aufhalten)

vertoeven

verbleiben (sich aufhalten)

zich ophouden

ein weiteres Verbleiben im Amt ist undenkbar

een verder aanblijven in het ambt is ondenkbaar

2. verbleiben podn. (bleiben):

verbleiben

(ver)blijven

verbleiben

voortdurend zijn

er verblieb zeit seines Lebens ein Idealist

hij bleef zijn leven lang een idealist

3. verbleiben (eine Vereinbarung treffen):

verbleiben

afspreken

verbleiben

het erop houden

wir sind so verblieben, dass …

we hebben afgesproken dat …

4. verbleiben podn. (übrig bleiben):

verbleiben

resteren

verbleiben

overblijven

das verbliebene Geld

het resterende [o. overgebleven] geld

ver·ˈblich CZ.

verblich 3. pers l.poj. cz. prz. von verbleichen

Zobacz też verbleichen

ver·ˈblei·chen <verblich, verblichen> [fɛɐ̯ˈbl͜aiçn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. verbleichen (verblassen):

verbleichen

verbleken

verbleichen

bleek worden

2. verbleichen podn. veraltet (sterben):

verbleichen

heengaan

verbleichen

sterven

ver·ˈblü·hen [fɛɐ̯ˈblyːən] CZ. cz. nieprzech.

1. verblühen:

verblühen

verwelken

verblühen

verleppen

2. verblühen pot.:

verblühen

'm smeren

verblühen

ervandoor gaan

ver·ˈblu·ten¹ [fɛɐ̯ˈbluːtn̩] CZ. cz. nieprzech.

verbluten

doodbloeden

verbluten

verbloeden

ver·ˈblö·den¹ [fɛɐ̯ˈbløːdn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. verblöden pot. (abgestumpft sein):

verblöden

afgestompt raken

2. verblöden veraltet:

verblöden

dom [o. zwakzinnig] worden

verblöden

verdommen

ver·ˈbie·gen¹ [fɛɐ̯ˈbiːgn̩] CZ. cz. przech. niereg.

verbiegen

ombuigen

verbiegen

verbuigen

verbiegen

krombuigen

einen Charakter verbiegen przen.

een karakter misvormen