Tłumaczenia dla hasła „Stahlkiesstrahlen“ w niemiecko » polski słowniku

I . a̱u̱s|strahlen CZ. cz. przech.

1. ausstrahlen (abstrahlen, senden):

ausstrahlen Nachrichten, Programm

nadawać [f. dk. nadać]

ausstrahlen Nachrichten, Programm

emitować [f. dk. wy‑]

live ausstrahlen

nadawać na żywo

2. ausstrahlen (verbreiten):

etw ausstrahlen Licht, Wärme

wydzielać [f. dk. wydzielić] coś

etw ausstrahlen Heiterkeit, Freude

promieniować czymś

II . a̱u̱s|strahlen CZ. cz. nieprzech. +sein

1. ausstrahlen:

ausstrahlen (sich ausdehnen) (Wärme, Licht)

rozchodzić się

ausstrahlen (Schmerzen) fig

promieniować fig

2. ausstrahlen (übergehen):

auf jdn/etw ausstrahlen (Ruhe)

przechodzić [f. dk. przejść] na kogoś/coś

sạndstrahlen [ˈ---] CZ. cz. przech.

sandstrahlen

piaskować

erstra̱hlen* CZ. cz. nieprzech. +sein

erstrahlen

rozpromieniać [f. dk. rozpromienić] się

ạb|strahlen CZ. cz. przech.

1. abstrahlen (ausstrahlen):

abstrahlen

wypromieniowywać [f. dk. wypromieniować]

2. abstrahlen (übertragen):

abstrahlen

emitować [f. dk. wy‑]

3. abstrahlen TECHNOL. (mit Sandstrahlgebläse):

abstrahlen

piaskować [f. dk. wy‑]

ạn|strahlen CZ. cz. przech.

1. anstrahlen (anleuchten):

anstrahlen

oświetlać [f. dk. oświetlić]

2. anstrahlen (strahlend ansehen):

anstrahlen

spoglądać [f. dk. spojrzeć] promiennym wzrokiem

bestra̱hlen* CZ. cz. przech.

1. bestrahlen MED.:

bestrahlen Person, Geschwür, Rücken

naświetlać [f. dk. naświetlić]

sie wird dreimal die Woche bestrahlt

jest naświetlana trzy razy w tygodniu

2. bestrahlen (beleuchten):

bestrahlen Gebäude, Bühne

oświetlać [f. dk. oświetlić]

ein Gebäude mit Scheinwerfern bestrahlen

oświetlić budynek reflektorami

überstra̱hlen* CZ. cz. przech.

überstrahlen

opromieniać [f. dk. opromienić]

große Freude überstrahlt sein Gesicht

wielka radość r.ż. opromienia jego twarz

die Sonne überstrahlte die Hügel

słońce r.n. opromieniało wzgórza

verstra̱hlen CZ. cz. przech.

1. verstrahlen (ausstrahlen):

verstrahlen Wärme

promieniować

verstrahlen Charme fig

roztaczać

2. verstrahlen (radioaktiv verseuchen):

jdn/etw verstrahlen

napromieniować kogoś/coś

verstrahlt sein

być napromieniowanym

Ạlphastrahlen RZ. l.mn. PHYS

Alphastrahlen

promienie r.m. l.mn. alfa

Dẹltastrahlen RZ. l.mn. PHYS

Deltastrahlen

promienie r.m. l.mn. delta

Gạmmastrahlen [ˈgamaʃtraːlən] RZ. l.mn.

Gammastrahlen PHYS, MED.

promienie r.m. l.mn. gamma

Rọ̈ntgenstrahlen RZ. r.m. l.mn. PHYS

Röntgenstrahlen

promienie r.m. l.mn. rentgenowskie

Sandstrahlen RZ.

Hasło od użytkownika

Sandstrahlen r.n. TECHNOL.

piaskowanie r.n.

Sandstrahlen r.n. TECHNOL.

oczyszczanie strumieniem piasku r.n.

Sweepstrahlen RZ.

Hasło od użytkownika

Sweepstrahlen r.n. TECHNOL.

omiatanie ścierniwem r.n.

Kugelstrahlen RZ.

Hasło od użytkownika

Kugelstrahlen r.n. TECHNOL.

śrutowanie r.n.

Kugelstrahlen r.n. TECHNOL.

obróbka strumieniem kulek stalowych r.ż.