Tłumaczenia dla hasła „verbe“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Kẹrbe <‑, ‑n> [ˈkɛrbə] RZ. r.ż.

Kerbe

karb r.m.

Kerbe

nacięcie r.n.

zwroty:

in dieselbe Kerbe schlagen pot.

być tego samego zdania

Sẹrbe (Sẹrbin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈzɛrbə] RZ. r.m. (r.ż.)

Serbe (Sẹrbin)

Serb(ka) r.m. (r.ż.)

verü̱ben* CZ. cz. przech.

[etw] verüben Verbrechen

dopuścić się [czegoś]

ein Attentat/einen Einbruch verüben

dokonać zamachu/włamania

Selbstmord verüben

popełnić samobójstwo

Vẹrben RZ.

Verben l.mn. od Verb, Verbum

Zobacz też Verbum , Verb

Vẹrbum <‑s, Verben [o. Verba]> [ˈvɛrbʊm, pl: ˈvɛrbən, ˈvɛrba] RZ. r.n.

Verbum JĘZ. → Verb

Vẹrb <‑s, ‑en> [vɛrp] RZ. r.n. JĘZ.

Verb

czasownik r.m.

I . verba̱l [vɛr​ˈbaːl] PRZYM.

1. verbal Protest:

verbal

werbalny

2. verbal JĘZ.:

verbal Ableitung

czasownikowy

II . verba̱l [vɛr​ˈbaːl] PRZYSŁ.

verbal ausdrücken:

verbal

werbalnie

verbo̱t [fɛɐ̯​ˈboːt] CZ. cz. przech., cz. zwr.

verbot cz. prz. von verbieten

Zobacz też verbieten

I . verbi̱e̱ten <verbietet, verbot, verboten> CZ. cz. przech.

verbieten Betreten, Durchfahrt, Rauchen:

verbieten

zabraniać [f. dk. zabronić]

jdm etw verbieten

zakazywać [f. dk. zakazać] komuś czegoś

jdm das Wort verbieten

zabronić komuś się odzywać

sie hat mir das Haus verboten

zabroniła mi wstępu do domu

II . verbi̱e̱ten <verbietet, verbot, verboten> CZ. cz. zwr.

verbieten

być wykluczonym

etw verbietet sich von selbst

coś nie wchodzi w rachubę

Vẹrba RZ.

Verba l.mn. od Verbum

Zobacz też Verbum

Vẹrbum <‑s, Verben [o. Verba]> [ˈvɛrbʊm, pl: ˈvɛrbən, ˈvɛrba] RZ. r.n.

Verbum JĘZ. → Verb

verh.

verh. Abk. von verheiratet

verw.

verw. Abk. von verwitwet

verw.

wdowa r.ż.

verw.

wdowiec r.m.

Zobacz też verwitwet

verwịtwet [fɛɐ̯​ˈvɪtvət] PRZYM.

verwitwet Frau, Mann:

verwitwet

owdowiały

Frau Meier, verwitwete Schulz

pani Meier, wdowa po panu Schulzu

sie ist verwitwet

ona jest wdową

Verga̱be <‑, ‑n> [fɛɐ̯​ˈgaːbə] RZ. r.ż.

1. Vergabe (das Geben: einer Arbeit, eines Projekts):

Vergabe

rozdzielenie r.n.

Vergabe

przydzielenie r.n.

2. Vergabe (Verleihung: einer Förderung, Auszeichnung, eines Stipendiums):

Vergabe

przyznanie r.n.

Gewẹrbe¹ <‑s, ‑> [gə​ˈvɛrbə] RZ. r.n. (Tätigkeit)

Gewerbe

działalność r.ż. gospodarcza (z wyłączeniem wolnych zawodów)

erlaubnisfreies Gewerbe

działalność gospodarcza nie wymagająca uzyskania zezwolenia

zulassungspflichtiges Gewerbe

działalność gospodarcza wymagająca uzyskania koncesji [lub zezwolenia]

handwerksähnliches Gewerbe

zbliżona do rzemiosła działalność gospodarcza

ein Gewerbe anmelden

rejestrować [f. dk. za‑] działalność gospodarczą

ein Gewerbe [be]treiben

prowadzić działalność gospodarczą

Schẹrbe <‑, ‑n> [ˈʃɛrbə] RZ. r.ż.

Scherbe

skorupa r.ż.

in Scherben gehen

potłuc się na kawałki

zwroty:

Scherben bringen Glück przysł.

rozbite szkło r.n. [lub rozbita porcelana r.ż. ] przynosi szczęście

Mịterbe (-erbin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> RZ. r.m. (r.ż.)

Miterbe (-erbin)

współspadkobierca(-czyni) r.m. (r.ż.)