Tłumaczenia dla hasła „rozzúriť“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

rozżalić [rozʒalitɕ]

rozżalić f. dk. od rozżalać

Zobacz też rozżalać

I . rozżalać <‑la; cz. prz. ‑laj; f. dk. rozżalić> [rozʒalatɕ] CZ. cz. przech. podn.

rozżalać

betrüben

rozżalać

traurig stimmen

rozżalać

verbittern

była rozżalona jego słowami

seine Worte ntpl stimmten sie traurig

II . rozżalać <‑la; cz. prz. ‑laj; f. dk. rozżalić> [rozʒalatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

rozżalać

in Klagen ausbrechen

rozżalać

jammern

rozżalać

wehklagen

matka rozżaliła się na syna

die Mutter r.ż. brach in Klagen über ihren Sohn aus

rozzłościć [rozzwoɕtɕitɕ]

rozzłościć f. dk. od złościć

Zobacz też złościć

I . złościć <‑ści; f. dk. roz‑ [lub ze‑]> [zwoɕtɕitɕ] CZ. cz. przech.

złościć

ärgern

złościć

wütend machen

II . złościć <‑ści; f. dk. roz‑ [lub ze‑]> [zwoɕtɕitɕ] CZ. cz. zwr.

złościć się na kogoś/o coś

sich B. über jdn/etw ärgern

złościć się na kogoś/o coś

über jdn/etw wütend werden

rozziew <D. ‑u, bez l.mn. > [rozʑef] RZ. r.m.

1. rozziew podn. (niezgodność):

rozziew

Kluft r.ż.

2. rozziew JĘZ.:

rozziew

Hiat[us] r.m.

rozbić [rozbitɕ]

rozbić f. dk. od rozbijać

Zobacz też rozbijać

I . rozbijać <‑ja; f. dk. rozbić> [rozbijatɕ] CZ. cz. przech.

1. rozbijać (powodować uszkodzenie, stłuczenie):

rozbijać szybę

zerschlagen

rozbijać szybę

einschlagen

rozbijać jajko

aufschlagen

rozbijać jajko

zerschlagen

rozbijać mur

zerstören

rozbijać mur

durchbrechen

rozbijać samochód

das Auto schrottreif [o. zu Schrott] fahren

rozbijać bank

die Bank sprengen

rozbijać coś w drzazgi pot.

etw B. in Stücke hauen

2. rozbijać (rozgniatać):

rozbijać kotlety

klopfen

3. rozbijać (ranić):

rozbijać głowę

einschlagen

rozbijać głowę

verwunden

4. rozbijać (zwyciężać):

rozbijać armię

schlagen

5. rozbijać (podzielić coś):

rozbijać coś na etapy

aufteilen

6. rozbijać przen. (powodować rozpad):

rozbijać rodzinę

die Familie zerstören

zwroty:

rozbijać namiot/obóz

ein Zelt/ein Lager aufschlagen

II . rozbijać <‑ja; f. dk. rozbić> [rozbijatɕ] CZ. cz. zwr.

1. rozbijać:

rozbijać (ulegać uszkodzeniu, zniszczeniu) (jajko, kieliszek, talerz)

zerschlagen

rozbijać (samochód)

einen Unfall haben

rozbijać (samolot)

abstürzen

2. rozbijać pot. (bywać to tu, to tam):

rozbijać

sich B. herumtreiben pot.

rozbijać się taksówkami po mieście

mit dem Taxi in der Stadt herumfahren pot.