Tłumaczenia dla hasła „zdoobyc“ w polsko » niemiecki słowniku

zdobyć [zdobɨtɕ]

zdobyć f. dk. od zdobywać

Zobacz też zdobywać

I . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. zdobywać (przejąć):

zdobywać łupy, miasto

einnehmen

2. zdobywać (zgromadzić):

zdobywać majątek, bogactwo

erwerben

3. zdobywać (uzyskać długim staraniem):

zdobywać bilety

ergattern pot.

4. zdobywać (osiągnąć):

zdobywać szacunek

erringen

zdobywać szacunek

erlangen

zdobywać przyjaciół

gewinnen

5. zdobywać SPORT:

zdobywać bramkę

erzielen

zdobywać medal

gewinnen

zdobywać szczyt

einen Gipfel bezwingen [o. besteigen]

II . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] CZ. cz. zwr.

1. zdobywać (zdecydować się):

zdobywać się na zrobienie czegoś

sich B. aufraffen, etw zu tun

zdobywać się na odwagę

seinen Mut beweisen

zdobywać się na wysiłek

sich C. Mühe geben

zdobywać się na wysiłek

sich B. anstrengen

2. zdobywać (nabyć coś dużym kosztem):

zdobyć się na nowy dom

es zu einem neuen Haus bringen

zdobycz <D. ‑y, l.mn. ‑e> [zdobɨtʃ] RZ. r.ż.

1. zdobycz (łup):

zdobycz

Beute r.ż.

2. zdobycz zwykle l.mn. (osiągnięcia):

zdobycz

Errungenschaften r.ż. l.mn.

zdobywca (-wczyni) <D. ‑cy, l.mn. ‑cy> [zdobɨftsa] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak f w lp

1. zdobywca (ten, kto zdobył siłą: łupów, miasta):

zdobywca (-wczyni)

Eroberer(in) r.m. (r.ż.)

2. zdobywca (ten, kto wygrał):

zdobywca nagrody

Preisgewinner(in) r.m. (r.ż.)

zdobywca nagrody

Preisträger(in) r.m. (r.ż.)

3. zdobywca SPORT:

zdobywca bramki

Torschütze r.m.

dobyć [dobɨtɕ]

dobyć f. dk. od dobywać

Zobacz też dobywać

I . dobywać <‑wa; cz. prz. ‑waj; f. dk. dobyć> [dobɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech. (dotrwać)

dobywać

aushalten

dobywać

ausharren

dobywać

bleiben

dobyć do końca spotkania

bis zum Ende des Treffens bleiben

II . dobywać <‑wa; cz. prz. ‑waj; f. dk. dobyć> [dobɨvatɕ] CZ. cz. przech. przest (wydobyć)

dobywać

hervorholen

dobywać

herausziehen

dobyć portmonetkę z torebki

das Portmonee aus der Tasche ziehen

III . dobywać <‑wa; cz. prz. ‑waj; f. dk. dobyć> [dobɨvatɕ] CZ. cz. zwr. przest

dobywać

sich B. herausarbeiten

dobywać

hervorbrechen

dobywać

entkommen

gęsty dym dobywa się z komina

dichter Rauch r.m. kommt aus dem Kamin heraus

zdobić <‑bi> [zdobitɕ] CZ. cz. przech.

1. zdobić (dekorować):

zdobić choinkę

schmücken

zdobić ściany

verzieren

2. zdobić:

zdobić (być ozdobą) (kwiaty)

schmücken

nie szata zdobi człowieka przysł.

nicht die Kleidung r.ż. macht den Menschen

zdobny [zdobnɨ] PRZYM. (ozdobny)

zdobny

verziert

zdobny

geschmückt

zdobne kolczyki

verzierte Ohrringe r.m. l.mn.

zdolny [zdolnɨ] PRZYM.

1. zdolny (uzdolniony):

zdolny uczeń

begabt

2. zdolny (gotowy na wszystko):

zdolny do [zrobienia] czegoś

fähig [o. bereit] , etw zu tun

3. zdolny (mogący coś zrobić):

zdolny do czynności prawnych PR.

geschäftsfähig

4. zdolny (możliwy):

zdolny do rozbudowy

ausbaufähig