W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „postkrat“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

postulat: rzeczownik
postarzać: czasownik przechodni
postękać
postrach: rzeczownik
postrzał: rzeczownik
postukać
postarzały: przymiotnik i przysłówek
postarzyć
postradać: czasownik przechodni
postrącać
postument: rzeczownik
postkomuna: rzeczownik
postawić: II. czasownik zwrotny
postawny: przymiotnik i przysłówek
postąpić
postępek: rzeczownik
postroić
postrzec: czasownik przechodni

Widzisz podobne wyniki: postulat , postarzać , postukać , postrzał , postrach , postękać , postarzały , postument , postrącać , postradać , postarzyć , postrzec , postroić , postępek , postąpić , postawny , postawić i postkomuna

postulat <D. ‑u, ‑y> [postulat] RZ. r.m.

1. postulat st. urz. (żądanie):

Forderung r.ż.

Verlangen r.n.

wysunąć postulat czegoś

eine Forderung auf etw B. stellen [o. erheben]

wysunąć postulat czegoś

2. postulat MAT.:

Axiom r.n.

postarzać <‑rza; f. dk. postarzyć> [postaʒatɕ] CZ. cz. przech.

postękać [posteŋkatɕ]

postękać f. dk. od stękać

Zobacz też stękać

stękać <‑ka> [steŋkatɕ], stęknąć [steŋknoɲtɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.

1. stękać < f. dk. za‑> (wzdychać, jęczeć):

2. stękać tylko ndk. (dukać):

stotternd lesen

[hervor]stammeln

3. stękać tylko ndk. pot. (narzekać):

postrach <D. ‑u, bez l.mn. > [postrax] RZ. r.m.

1. postrach (strach):

Angst r.ż.

Furcht r.ż.

Schrecken r.m.

wzbudzać postrach

na postrach

zur Abschreckung

siać postrach

Schrecken verbreiten

2. postrach (osoba, zjawisko budzące strach):

Schrecken r.m.

postrach sąsiadów

der Schrecken der Nachbarschaft

być postrachem kogoś

jds Schrecken sein

postrzał <D. ‑u, l.mn. ‑y> [postʃaw] RZ. r.m.

1. postrzał (rana):

Schussverletzung r.ż.

2. postrzał MED.:

Lumbago r.ż.

Hexenschuss r.m. pot.

postukać [postukatɕ]

postukać f. dk. od stukać

Zobacz też stukać

I . stukać <‑ka f. dk. stuknąć> [stukatɕ] CZ. cz. nieprzech.

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw B. klopfen

zwroty:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen pot.

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka f. dk. stuknąć> [stukatɕ] CZ. cz. zwr.

1. stukać zwykle cz. ndk. (uderzyć się wzajemnie):

sich B. gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich B. den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! pot.

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

postarzały [postaʒawɨ] PRZYM.

postarzały

postarzały

postarzali rodzice

gealterte Eltern l.mn.

postarzyć [postaʒɨtɕ]

postarzyć f. dk. od postarzać

Zobacz też postarzać

postarzać <‑rza; f. dk. postarzyć> [postaʒatɕ] CZ. cz. przech.

postradać <‑da> [postradatɕ] CZ. cz. przech. f. dk. podn.

postradać majątek:

zwroty:

postradać zmysły

den Verstand verlieren

postradać zmysły

von allen guten Geistern verlassen sein pot.

postrącać [postrontsatɕ]

postrącać f. dk. od strącać

Zobacz też strącać

I . strącać <‑ca> [strontsatɕ], strącić [stroɲtɕitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. strącać (zrzucić):

strącać wazon, liść

strącać wazon, liść

hinunterstoßen

2. strącać (zestrzelić):

strącać samolot

3. strącać CHEM. (wydzielić):

strącać substancję

strącać substancję

II . strącać <‑ca> [strontsatɕ], strącić [stroɲtɕitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. CHEM.

strącać (wydzielić się) (substancja)

[aus]gefällt werden

strącać (wydzielić się) (substancja)

sich B. niederschlagen

postument <D. ‑u, l.mn. ‑y> [postument] RZ. r.m. podn.

Postament r.n. podn.

Sockel r.m.

postkomuna <D. ‑ny, bez l.mn. > [postkomuna] RZ. r.ż. pej. pot.

1. postkomuna (postkomuniści):

Exkommunisten r.m. l.mn.

Kommunistenschweine ntpl

Rote r.m. l.mn.

2. postkomuna → postkomunizm

Zobacz też postkomunizm

postkomunizm <D. ‑u, loc ‑zmie, bez l.mn. > [postkomuɲism] RZ. r.m. POLIT.

postkomunizm

Postkommunismus r.m.

I . postawić <‑wi> [postavitɕ]

postawić f. dk. od stawiać

II . postawić <‑wi> [postavitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. postawić (przeciwstawić się):

postawić się komuś/wobec czegoś

sich B. jdm/etw widersetzen

postawić się komuś/wobec czegoś

sich B. gegen jdn/etw sträuben

2. postawić (wczuć się):

postaw się w mojej sytuacji

versetze dich in meine Situation [o. Lage]

Zobacz też stawiać

I . stawiać <‑ia> [stavjatɕ] CZ. cz. przech.

1. stawiać (umieszczać):

stawiać bańki

stawiać bańki

Schröpfköpfe ansetzen

stawiać horoskop

ein Horoskop erstellen

stawiać karty/pasjansa

Karten/Patiencen legen

stawiać kropkę/średnik

Punkt/Semikolon setzen

stawiać stopnie

stawiać stopnie

stawiać sobie jakiś cel

sich B. [irgend]ein Ziel setzen

stawiać coś na głowie

etw auf den Kopf stellen

stawiać kroki

Schritte setzen

to cię postawi na nogi

das bringt dich [wieder] auf die Beine

stawiać kogoś w trudnym położeniu [lub przykrej sytuacji]

jdn in eine schwierige Lage versetzen

stawiać znak równości między kimś/czymś a kimś/czymś

jdn/etw mit jdm/etw gleichsetzen

stawiać coś pod znakiem zapytania

etw in Frage stellen

stawiać kogoś przed faktem dokonanym

jdn vor vollendete Tatsachen stellen

stawiać pierwsze kroki

erste Schritte tun

stawiać na swoim

auf seine[r] Meinung bestehen

stawiać na kogoś/coś

auf jdn/etw setzen

2. stawiać (podnosić do góry):

stawiać kołnierz

stawiać kołnierz

stawiać żagle

die Segel setzen

3. stawiać (wznosić):

stawiać budowlę

bauen

stawiać budowlę

4. stawiać (przedstawiać):

stawiać diagnozę, pytanie

stawiać wniosek

einen Antrag stellen

stawiać żądanie

eine Forderung stellen

stawiać czyjąś kandydaturę

jdn als Kandidaten aufstellen

stawiać kogoś/coś za przykład

jdn/etw als Beispiel anführen

5. stawiać (zakładać się):

stawiać [jakąś kwotę] na kogoś/coś

auf jdn/etw [eine Summe] wetten [o. setzen]

stawiać wszystko na jedną kartę

alles auf eine Karte setzen

II . stawiać <‑ia> [stavjatɕ] CZ. cz. zwr.

1. stawiać < f. dk. stawić> st. urz. (zgłaszać się):

sich B. stellen

sich B. melden

sich B. einfinden

stawiać się na rozprawę

sich B. zur Verhandlung einfinden

2. stawiać pot. (przeciwstawiać się):

sich B. widersetzen

3. stawiać (wczuwać się):

stawiać się w czyimś położeniu

sich B. in jds Lage versetzen

stawiać na równi z kimś

sich B. mit jdm auf eine [o. die gleiche] Stufe stellen

postawny [postavnɨ] PRZYM.

postawny człowiek:

postąpić [postompitɕ]

postąpić f. dk. od postępować

Zobacz też postępować

postępować <‑puje; f. dk. postąpić> [postempovatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. postępować:

postępować (kroczyć naprzód) (człowiek)

vorwärts schreiten

postępować (kroczyć naprzód) (człowiek)

postępować naprzód

vorwärts schreiten

postępować ku czemuś

etw C. entgegengehen

postąpić parę kroków w stronę drzwi

ein paar Schritte in Richtung Tür gehen

postępować za kimś krok w krok

hinter jdm C. hinterhergehen

postępować za kimś krok w krok

jdm auf Schritt und Tritt folgen

coś postępuje wielkimi krokami podn.

etw schreitet mit großen Schritten voran podn.

2. postępować zwykle cz. ndk. przen.:

postępować (rozwijać się) (praca)

postępować (rozwijać się) (praca)

vonstatten gehen

3. postępować zwykle cz. ndk. przen.:

postępować (wzmagać się) (choroba)

postępować (wzmagać się) (choroba)

sich B. entwickeln

4. postępować (zachowywać się):

postępować

postępować słusznie/głupio/uczciwie

richtig [o. gerecht] /dumm/anständig vorgehen

postępować zgodnie z prawem

in Übereinstimmung mit dem Recht vorgehen

5. postępować (obchodzić się z kimś):

[właściwie/niewłaściwie] z kimś/czymś postępować

mit jdm/etw [richtig/falsch] umgehen

postępuj jak człowiek pot.

sei ein Mensch r.m.

postępek <D. ‑pku, l.mn. ‑pki> [postempek] RZ. r.m. podn.

Tat r.ż.

zły postępek

schlechte [o. böse] Tat

postroić [postroitɕ]

postroić f. dk. od stroić

Zobacz też stroić

I . stroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [stroitɕ] CZ. cz. przech.

1. stroić podn. (ubierać):

stroić dziecko

stroić dziecko

herausputzen pot.

2. stroić podn. (ozdabiać):

stroić choinkę

3. stroić t. MUZ. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

stroić radio, instrument

zwroty:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse pot. ] schneiden

II . stroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [stroitɕ] CZ. cz. nieprzech. podn. (być ozdobą)

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [stroitɕ] CZ. cz. zwr. podn. (ubierać się)

sich B. [aus]putzen

sich B. herausputzen pot.

postrzec [postʃets] f. dk., postrzegać [postʃegatɕ] <‑ga> CZ. cz. przech.

1. postrzec PSYCH.:

2. postrzec podn. (oceniać):

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski