niemiecko » polski

knạck [knak] WK

knack → knacks

Zobacz też knacks

knạcks [knaks] WK

trzask! pot.
trach! pot.

Ạrsch <‑[e]s, Ärsche> [arʃ, pl: ˈɛrʃə] RZ. r.m. wulg.

2. Arsch (Blödmann, Armleuchter):

dupa r.ż. pej. pot.
idiota r.m.
ty dupo wołowa! wulg.

3. Arsch (Schuft):

skurwysyn r.m. wulg.

I . knạcken [ˈknakən] CZ. cz. przech.

1. knacken (zusammenpressen und öffnen):

męczyć [f. dk. na‑] się z czymś

3. knacken pot. (aufbrechen):

4. knacken sl (zerquetschen):

miażdżyć [f. dk. z‑]

II . knạcken [ˈknakən] CZ. cz. nieprzech.

1. knacken +haben:

trzeszczeć [f. dk. za‑]

2. knacken +haben (Geräusch erzeugen):

3. knacken +sein pot. (entzweigehen):

łamać [f. dk. z‑] się

4. knacken +haben pot. (schlafen):

kimać pot.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski