Tłumaczenia dla hasła „abnormalita“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

normalka <D. ‑ki, bez l.mn. > [normalka] RZ. r.ż. pot.

normalka

das Normalste r.n. von der Welt pot.

anormalny [anormalnɨ] PRZYM.

1. anormalny (odbiegający od normy):

anormalny

abnormal

anormalny

unnormal

anormalny głos

abnormale Stimme r.ż.

2. anormalny (chory psychicznie):

anormalny

psychisch krank

człowiek anormalny

psychisch kranker Mensch r.m.

formalina <D. ‑ny, bez l.mn. > [formalina] RZ. r.ż. CHEM.

formalina

Formalin r.n.

anormalnie [anormalɲe] PRZYM.

anormalnie

anormal

anormalnie

unnormal

była anormalnie chuda

sie war unnormal dünn

formalista (-tka) <D. ‑ty, l.mn. ‑iści> [formalista] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak f w lp podn.

formalista (-tka)

Formalist(in) r.m. (r.ż.)

ale z niego formalista!

was für ein Formalist!

karmelita (nka) <D. ‑ty, l.mn. ‑ici> [karmelita] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak f w lp REL.

1. karmelita l.mn. (zakon):

karmelici

Karmeliterorden r.m.

karmelitanki

Orden r.m. der Karmelit[er]innen

karmelitanki

die Karmelit[er]innen l.mn.

2. karmelita (zakonnik):

karmelita (nka)

Karmeliter[mönch](Karmelit[er]in) r.m. (r.ż.)

normalny [normalnɨ] PRZYM.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung r.ż. des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

normalnie [normalɲe] PRZYSŁ.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

formalizm <D. ‑u, loc ‑zmie, bez l.mn. > [formalism] RZ. r.m. t. podn. t. FIL.

formalizm

Formalismus r.m. t. podn.

przesadny formalizm

übertriebener Formalismus podn.

normalnieć <‑eje; f. dk. z‑> [normalɲetɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

anormalność <D. ‑ści, bez l.mn. > [anormalnoɕtɕ] RZ. r.ż. podn.

anormalność

Abnormität r.ż.

anormalność

Anomalie r.ż.

anormalność czyjegoś wzrostu

Abnormität der Größe von jdm

znormalizować [znormalizovatɕ]

znormalizować f. dk. od normalizować

Zobacz też normalizować

I . normalizować <‑zuje; f. dk. z‑> [normalizovatɕ] CZ. cz. przech.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; f. dk. z‑> [normalizovatɕ] CZ. cz. zwr.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich B. normalisieren

normalizator <D. ‑a, l.mn. ‑orzy> [normalizator] RZ. r.m.

normalizator PR., TECHNOL.

Normer r.m.

I . normalizować <‑zuje; f. dk. z‑> [normalizovatɕ] CZ. cz. przech.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; f. dk. z‑> [normalizovatɕ] CZ. cz. zwr.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich B. normalisieren

normalizacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [normalizatsja] RZ. r.ż.

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung r.ż.

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung r.ż.

nienormalnie [ɲenormalɲe] PRZYSŁ.

nienormalnie reagować:

nienormalnie

unnormal

nienormalnie

anormal

nienormalnie

abnorm[al]