W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » polski

Tłumaczenia dla hasła „Knechen“ w niemiecko » polski słowniku (Przełącz na polsko » niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

knẹchten: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni
kne̱ten: czasownik przechodni
kne̱i̱fen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
kne̱i̱pen: czasownik nieprzechodni
rẹchen: czasownik przechodni
Rẹchen: rzeczownik
zẹchen: czasownik nieprzechodni
blẹchen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
brẹchen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
ri̱e̱chen: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni III. czasownik
stẹchen: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni III. czasownik zwrotny IV. czasownik
Knẹcht: rzeczownik
kne̱beln: czasownik przechodni
Knọ̈chel: rzeczownik
e̱i̱chen: przymiotnik i przysłówek
Knochen: rzeczownik
Stechen: rzeczownik
siechen: czasownik

Widzisz podobne wyniki: knechten , siechen , stechen , riechen , brechen , blechen , Stechen , zechen , Rechen , rechen , Knochen , kneipen , kneifen , kneten , eichen , Knöchel , knebeln i Knecht

I . knẹchten CZ. cz. nieprzech. pot. (arbeiten)

służyć jako parobek r.m.

II . knẹchten CZ. cz. przech. pej. podn. (unterdrücken)

ujarzmiać [f. dk. ujarzmić]

kne̱ten [ˈkneːtən] CZ. cz. przech.

1. kneten (bearbeiten):

kneten Knetgummi

ugniatać [f. dk. ugnieść]

kneten Teig, Ton

zagniatać [f. dk. zagnieść]

kneten Teig, Ton

wyrabiać [f. dk. wyrobić]

2. kneten (formen):

kneten Figuren

lepić [f. dk. u‑]

lepienie r.n.

3. kneten (massieren):

[jdm] den Nacken kneten

masować [f. dk. wy‑] [komuś] kark

I . kne̱i̱fen <kneift, kniff, gekniffen> [ˈknaɪfən] CZ. cz. przech.

1. kneifen (zwicken):

szczypać [f. dk. uszczypnąć]

jdn [o. jdm] in den Arm kneifen

szczypać [f. dk. uszczypnąć] kogoś w ramię

2. kneifen (zusammenpressen):

kneifen Augenlider, Lippen

zaciskać [f. dk. zacisnąć]

II . kne̱i̱fen <kneift, kniff, gekniffen> [ˈknaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. kneifen:

kneifen (zu eng sein) (Gummiband, Hose)

2. kneifen pej. pot. (sich drücken):

vor jdm kneifen

vor einer Auseinandersetzung kneifen

unikać konfrontacji

kne̱i̱pen [ˈknaɪpən] CZ. cz. nieprzech. REG

kneipen → kneifen

Zobacz też kneifen

I . kne̱i̱fen <kneift, kniff, gekniffen> [ˈknaɪfən] CZ. cz. przech.

1. kneifen (zwicken):

szczypać [f. dk. uszczypnąć]

jdn [o. jdm] in den Arm kneifen

szczypać [f. dk. uszczypnąć] kogoś w ramię

2. kneifen (zusammenpressen):

kneifen Augenlider, Lippen

zaciskać [f. dk. zacisnąć]

II . kne̱i̱fen <kneift, kniff, gekniffen> [ˈknaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. kneifen:

kneifen (zu eng sein) (Gummiband, Hose)

2. kneifen pej. pot. (sich drücken):

vor jdm kneifen

vor einer Auseinandersetzung kneifen

unikać konfrontacji

rẹchen [ˈrɛçən] CZ. cz. przech. poł. niem., austr., CH

grabić [f. dk. za‑]

Rẹchen <‑s, ‑> [ˈrɛçən] RZ. r.m. poł. niem., austr., CH

grabie l.mn.

zẹchen [ˈtsɛçən] CZ. cz. nieprzech. żart.

[die Nacht hindurch] zechen

balować [lub hulać] [całą noc] pot.

I . blẹchen [ˈblɛçən] pot. CZ. cz. przech.

Geld für etw blechen

wybulić pieniądze na [lub za] coś pot.

II . blẹchen [ˈblɛçən] pot. CZ. cz. nieprzech.

bulić [f. dk. za‑ ]pot.

dafür wirst du anständig blechen müssen

za to będziesz musiał nieźle zabulić pot.

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [f. dk. z‑]

brechen Brot

przełamywać [f. dk. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pot.

sich C. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pot.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [f. dk. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [f. dk. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [f. dk. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [f. dk. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [f. dk. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [f. dk. s‑]

brechen Willen

brechen Person

7. brechen podn. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [f. dk. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [f. dk. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [f. dk. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [f. dk. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [f. dk. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce r.n. mi się kraje

auf Biegen und Brechen pot.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pot.

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [f. dk. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [f. dk. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pot.

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

wymiotować [f. dk. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [f. dk. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [f. dk. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [f. dk. odbić] się

Zobacz też gebrochen

I . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYM.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

gebrochen Stimme

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYSŁ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

I . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] CZ. cz. nieprzech.

1. riechen (Geruch verströmen):

gut riechen

[ładnie] pachnieć

schlecht riechen

nach Parfüm riechen

pachnieć perfumami

übel riechend

er riecht aus dem Mund

jemu śmierdzi z ust

2. riechen (schnuppern):

an jdm/etw riechen

obwąchiwać [f. dk. obwąchać] kogoś/coś

an einem Gewürz riechen

wąchać [f. dk. po‑] przyprawę

II . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] CZ. cz. przech.

riechen (als Geruch wahrnehmen):

czuć [f. dk. po‑]

zwroty:

jdn nicht riechen können pot.

nie cierpieć [lub znosić] kogoś

das konnte ich doch nicht riechen! pot.

skąd mogłem [to] wiedzieć!

ich glaube, sie hat was gerochen pot.

myślę, że ona coś podejrzewa [lub poczuła pismo nosem pot. ]

III . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] CZ. bezosob.

es riecht nach Zitrone

pachnie cytryną

es riecht angebrannt

czuć spalenizną

I . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. cz. nieprzech.

1. stechen:

stechen (mit einem Stechrüssel verletzen) (Insekt, Kaktus)

kłuć [f. dk. u‑]

der scharfe Gestank sticht in der Nase fig

ostry fetor r.m. kłuje w nos fig

etw sticht ins Auge

coś rzuca się w oczy

2. stechen (hineinstechen):

mit einer Nadel in etw B. stechen

nakłuwać [f. dk. nakłuć] coś igłą

mit einem Messer nach jdm stechen

żgnąć [lub dźgnąć pot. ] kogoś nożem

3. stechen:

stechen (brennen) (Sonne)

stechen (brennen) (Sonne)

4. stechen SPIEL (an sich bringen):

[mit etw] stechen

przebić [czymś]

5. stechen (übergehen):

die Farbe sticht ins Rötliche

kolor r.m. wpada w czerwony

II . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. cz. przech.

1. stechen:

stechen (verletzen) (Insekt, Dornen)

kłuć [f. dk. u‑]

stechen (verletzen) (Insekt, Dornen)

żądlić [f. dk. u‑]

die Wespe hat mich in den Finger gestochen

osa r.ż. użądliła mnie w palec

2. stechen (hineinstechen):

eine Gabel in etw B. stechen

wbić w coś widelec

Löcher in etw stechen

zrobić w czymś dziurki

3. stechen SPIEL:

die Zehn mit dem As stechen

przebić dziesiątkę asem

4. stechen (gravieren):

etw [in etw B.] stechen

grawerować [f. dk. wy‑] coś [na czymś]

wie gestochen schreiben

kaligrafować [f. dk. wy‑]

ihre Handschrift ist wie gestochen

jej podpis r.m. jest jak wykaligrafowany

5. stechen (ausstechen):

stechen Torf

Spargel stechen

wycinać szparagi

6. stechen (schmerzen):

es sticht mich im Rücken

kłuje mnie w plecach

III . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. cz. zwr.

IV . stẹchen <sticht, stach, gestochen> [ˈʃtɛçən] CZ. bezosob.

es sticht mich in der Seite

kłuje mnie w boku

Knẹcht <‑[e]s, ‑e> [knɛçt] RZ. r.m.

1. Knecht alt (Landarbeiter):

pachołek r.m.

2. Knecht pej. (Befehlsempfänger):

parobek r.m. pej.

sługus r.m. pej.

Knecht Ruprecht

pomocnik r.m. Świętego Mikołaja

kne̱beln [ˈkneːbəln] CZ. cz. przech.

kneblować [f. dk. za‑]

Knọ̈chel <‑s, ‑> [ˈknœçəl] RZ. r.m.

1. Knöchel (Fußknöchel):

kostka r.ż.

sich C. den Knöchel verstauchen

skręcić sobie kostkę

2. Knöchel (Fingerknöchel):

knykieć r.m.

e̱i̱chen¹ [ˈaɪçən] PRZYM.

eichen Schrank, Tisch:

Knochen RZ.

Hasło od użytkownika

- Opracuj hasło na nowo
- Zgłoś do usunięcia

platter Knochen r.m. ANAT.

kość płaska r.ż.

Stechen RZ.

Hasło od użytkownika

- Opracuj hasło na nowo
- Zgłoś do usunięcia

ein Hauen und Stechen idiom

zażarte współzawodnictwo r.n.

siechen CZ.

Hasło od użytkownika

- Opracuj hasło na nowo
- Zgłoś do usunięcia

siechen cz. nieprzech. podn.

chorzeć podn.

siechen cz. nieprzech. podn.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

niemiecki

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski