Tłumaczenia dla hasła „haselkätzchen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

af·la·chen <lachte af, h. afgelachen> [ɑflɑxə(n)] CZ. cz. nieprzech.

heel wat aflachen

aus dem Lachen nicht (mehr) herauskommen

ge·la·chen CZ.

gelachen volt. deelw. van lachen¹, lachen²

Zobacz też lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] CZ. cz. przech. (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich C. einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best przysł.

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich C. (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich C. das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw B. lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

aan·la·chen <lachte aan, h. aangelachen> [anlɑxə(n)] CZ. cz. nieprzech.

aanlachen

anlachen +B.

de fortuin lacht hem aan

das Glück ist ihm hold

de roem lacht hem aan

ihm winkt der Ruhm

toe·la·chen <lachte toe, h. toegelachen> [tulɑxə(n)] CZ. cz. przech.

1. toelachen (lachend aankijken):

toelachen

zulachen +C.

toelachen

anlachen +B.

2. toelachen form. (gunstig gestemd zijn):

toelachen

gewogen sein +C.

te·gel·ka·chel <tegelkachel|s> [teɣəlkɑxəl] RZ. r.ż.

tegelkachel

Kachelofen r.m.