Tłumaczenia dla hasła „zufälig“ w niemiecko » polski słowniku

I . zu̱fällig PRZYM.

zufällig

przypadkowy

das war rein zufällig

to był czysty przypadek r.m.

zufällige Reihe

przypadkowy rząd r.m. [lub szereg r.m. ]

II . zu̱fällig PRZYSŁ.

zufällig sehen, treffen:

zufällig

przypadkowo

weißt du zufällig, wie viel das kostet? pot.

[czy] wiesz przypadkiem, ile to kosztuje?

mụfflig PRZYM. PRZYSŁ. a. pej. pot.

mufflig → muffelig

Zobacz też muffelig

mụffelig PRZYM. PRZYSŁ. a. pej. pot.

muffelig → muffig

zu̱|fallen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. zufallen:

zufallen (sich von selbst schließen) (Tür, Fenster)

zatrzaskiwać [f. dk. zatrzasnąć] się

ihm fallen vor Müdigkeit die Augen zu

oczy ntpl mu się kleją ze zmęczenia

2. zufallen (zuteil werden):

jdm zufallen (Erbe)

przypadać [f. dk. przypaść] komuś [w udziale]

3. zufallen:

zufallen (zukommen) (Vergünstigung, Aufgabe)

przypadać [f. dk. przypaść]

zufallen (Entscheidung, Verantwortung)

spadać [f. dk. spaść]

4. zufallen (leicht erwerben):

ihr scheinen die guten Ideen einfach so zuzufallen

wydaje się, że dobre pomysły r.m. l.mn. przychodzą jej do głowy bez trudu

Zu̱fall <‑[e]s, Zufälle> RZ. r.m.

1. Zufall (ein nicht geplantes Ereignis):

Zufall

przypadek r.m.

Zufall

traf r.m.

es war ein glücklicher Zufall, dass ...

to był szczęśliwy traf, że...

es ist kein Zufall, dass ...

to nie przypadek, że...

etw dem Zufall verdanken

zawdzięczać coś przypadkowi

etw dem Zufall überlassen

pozostawić coś przypadkowi

es war reiner Zufall, dass ...

to był czysty przypadek, że...

der Zufall wollte es, dass ...

przypadek zrządził, że...

durch [o. per] Zufall pot.

przypadkiem

2. Zufall pot. (Überraschung):

so ein Zufall!

co za niespodzianka r.ż. !

das ist aber ein Zufall!

ale niespodzianka!

zufọlge [tsu​ˈfɔlgə] PRZYIM. +D. o nachgestellt: C.

zufolge

według

zufolge

stosownie do

zufolge

zgodnie z

dem Lexikon zufolge

według leksykonu

dem Bericht zufolge, zufolge des Berichts

według raportu

dem Befehl zufolge

według rozkazu

da̱malig [ˈdaːmaːlɪç] PRZYM. attr

damalig

ówczesny

fa̱u̱lig PRZYM.

faulig → faul

Zobacz też faul

I . fa̱u̱l [faʊl] PRZYM.

1. faul (nicht fleißig):

faul

leniwy

so ein fauler Kerl!

co za leniwy chłopak r.m. !

sich auf die faule Haut legen

oddać się lenistwu

2. faul (verfault):

faul Lebensmittel

zepsuty

faul Wasser

nieświeży

faul Obst, Laub

zgniły

faul Holz

zbutwiały

faul Zahn

spróchniały

3. faul pej. pot. (zweifelhaft):

faul Kompromiss

wątpliwy

faul Ausrede

wykrętny

an der Sache ist etw faul

ta sprawa r.ż. jest podejrzana pot.

das ist doch alles fauler Zauber

to po prostu czysty szwindel r.m. [lub przekręt r.m. ] pot.

4. faul alt:

faul (säumig) Kredit

zaległy

faul (nachlässig) Schuldner

opieszały

II . fa̱u̱l [faʊl] PRZYSŁ.

1. faul (träge):

faul herumliegen

leniwie

2. faul (verfault):

etw riecht faul

coś śmierdzi zgnilizną

zu̱gig [ˈtsuːgɪç] PRZYM.

hier ist es zugig

tutaj jest przeciąg r.m.