polsko » niemiecki

powiesić [povjeɕitɕ]

powiesić f. dk. od wieszać

Zobacz też wieszać

I . wieszać <‑sza f. dk. powiesić> [vjeʃatɕ] CZ. cz. przech.

2. wieszać (uśmiercać):

II . wieszać <‑sza> [vjeʃatɕ] CZ. cz. zwr.

2. wieszać (popełniać samobójstwo):

powiernica [povjerɲitsa] RZ. r.ż.

powiernica → powiernik

Zobacz też powiernik , powiernik

powiernik2 (-iczka) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [povjerɲik] RZ. r.m. (r.ż.) PR.

powiernik (-iczka)
Treuhänder(in) r.m. (r.ż.)

powiernik1 (-ica) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [povjerɲik] RZ. r.m. (r.ż.) podn. (człowiek zaufany)

powiernik (-ica)

powielić [povjelitɕ]

powielić f. dk. od powielać

Zobacz też powielać

powielać <‑la; f. dk. powielić> [povjelatɕ] CZ. cz. przech.

2. powielać przen. (powtarzać wielokrotnie):

powiernik2 (-iczka) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [povjerɲik] RZ. r.m. (r.ż.) PR.

powiernik (-iczka)
Treuhänder(in) r.m. (r.ż.)

powiewnie [povjevɲe] PRZYSŁ.

powieściowy [povjeɕtɕovɨ] PRZYM.

powieszenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [povjeʃeɲe] RZ. r.n.

powieszony (-na) <D. ‑nego, l.mn. ‑ni> [povjeʃonɨ] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak przym. (osoba zmarła przez powieszenie)

powielarka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [povjelarka] RZ. r.ż.

powielarka TECHNOL. → powielacz

Zobacz też powielacz

powielacz <D. ‑a, l.mn. ‑e, D. l.mn. ‑y> [povjelatʃ] RZ. r.m. TECHNOL.

powielać <‑la; f. dk. powielić> [povjelatɕ] CZ. cz. przech.

2. powielać przen. (powtarzać wielokrotnie):

powiewać <‑wa; f. dk. powiać> [povjevatɕ] CZ. cz. nieprzech.

powiewny [povjevnɨ] PRZYM.

powiekowy [povjekovɨ] PRZYM.

Lidfalte r.ż.

powielacz <D. ‑a, l.mn. ‑e, D. l.mn. ‑y> [povjelatʃ] RZ. r.m. TECHNOL.

I . powierzać <‑rza; f. dk. powierzyć> [povjeʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. powierzać (zlecać do wykonania):

2. powierzać (poddawać czyjejś kompetencji):

3. powierzać (wyznawać):

II . powierzać <‑rza; f. dk. powierzyć> [povjeʒatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

powierzyć [povjeʒɨtɕ]

powierzyć f. dk. od powierzać

Zobacz też powierzać

I . powierzać <‑rza; f. dk. powierzyć> [povjeʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. powierzać (zlecać do wykonania):

2. powierzać (poddawać czyjejś kompetencji):

3. powierzać (wyznawać):

II . powierzać <‑rza; f. dk. powierzyć> [povjeʒatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

powiedzenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [povjedzeɲe] RZ. r.n.

powieściopisarz (-arka) <D. ‑a, l.mn. ‑e> [povjeɕtɕopisaʃ] RZ. r.m. (r.ż.)

Romanschriftsteller(in) r.m. (r.ż.)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski