Tłumaczenia dla hasła „rozleci“ w polsko » niemiecki słowniku

rozlew <D. ‑u, l.mn. ‑y> [rozlef] RZ. r.m.

rozlew (rozlewisko):

rozlew

Überschwemmung r.ż.

zwroty:

rozlew krwi

Blutvergießen r.n.

rozwlec [rozvlets]

rozwlec f. dk. od rozwlekać

Zobacz też rozwlekać

I . rozwlekać <‑ka; cz. prz. ‑aj; f. dk. rozwlec> [rozvlekatɕ] CZ. cz. przech.

1. rozwlekać pot. (przenieść, rozrzucić):

rozwlekać

hinschmeißen pot.

rozwlekać

verteilen

dzieci rozwlekły zabawki po całym domu

die Kinder ntpl schmissen überall im Haus ihr Spielzeug hin

dzieci rozwlekły zabawki po całym domu

die Kinder verteilten ihr Spielzeug im ganzen Haus

2. rozwlekać (potraktować coś zbyt obszernie):

rozwlekać

weitschweifig [o. weitläufig] schildern

rozwlekać wypowiedź

sich B. weitschweifig äußern

II . rozwlekać <‑ka; cz. prz. ‑aj; f. dk. rozwlec> [rozvlekatɕ] CZ. cz. zwr.

1. rozwlekać pot.:

rozwlekać (rozciągać się) (mgła, kolumna samochodów)

sich B. ausdehnen

rozwlekać (rozciągać się) (mgła, kolumna samochodów)

sich B. ausbreiten

2. rozwlekać pot.:

rozwlekać (rozprzestrzeniać się) (choroba)

sich B. ausbreiten

rozwlekać (rozprzestrzeniać się) (choroba)

sich B. verbreiten

3. rozwlekać pot.:

rozwlekać (zajmować dużo czasu) (zebranie, budowa)

sich B. hinziehen

rozwlekać (zajmować dużo czasu) (zebranie, budowa)

sich B. in die Länge ziehen

4. rozwlekać LIT.:

rozwlekać (tracić tempo narracji) (wątek, akcja)

Spannung [o. Tempo] verlieren

rozlać [rozlatɕ]

rozlać f. dk. od rozlewać

Zobacz też rozlewać

I . rozlewać <‑wa [lub na‑] rozlać> [rozlevatɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. rozlewać (na podłogę):

rozlewać

verschütten

rozlewać

vergießen

płakać nad rozlanym mlekiem

was geschehen ist, ist geschehen

2. rozlewać (do talerzy, kieliszków):

rozlewać

eingießen

rozlał wszystkim po kieliszku

er schenkte allen ein Glas ein

II . rozlewać <‑wa f. dk. rozlać> [rozlevatɕ] CZ. cz. nieprzech. (rzeka)

rozlewać

austreten

III . rozlewać <‑wa [lub na‑] rozlać> [rozlevatɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. (wylewać się)

rozlewać

überlaufen

I . trzeci [tʃetɕi] PRZYM.

1. trzeci (kolejny):

trzeci

dritte(r, s)

jedna trzecia

ein Drittel r.n.

trzeci gatunek HAND.

dritte Wahl r.ż.

Trzecia Rzesza HIST.

Drittes Reich r.n.

trzecia potęga danej liczby MAT.

die dritte Potenz r.ż. einer gegebenen Zahl

oparzenie trzeciego stopnia MED.

Verbrennung r.ż. dritten Grades

trzeci zakon REL.

Dritter Orden r.m.

kraje Trzeciego Świata POLIT.

Länder ntpl der Dritten Welt

po trzecie

drittens

siedzieć trzeci rok w tej samej klasie pot.

das dritte Jahr in derselben Klasse sitzen bleiben pot.

trzecie zęby iron., żart.

die Dritten [Zähne] r.m. l.mn.

trzecia noga żart.

das fünfte Rad r.n. am Wagen

2. trzeci (niezainteresowany):

osoby trzecie

die Dritten r.m. l.mn. [o. Unbeteiligten r.m. l.mn. ]

wiedzieć coś z trzeciej ręki

etw aus dritter Hand wissen

II . trzeci <D. ‑ego, bez l.mn. > [tʃetɕi] RZ. r.m. odm. jak przym.

1. trzeci (osoba):

trzeci

Dritte(r) mf

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta przysł.

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte

2. trzeci (dzień miesiąca):

trzeci

der Dritte r.m.

trzeciego dostaję wypłatę

am Dritten bekomme ich den Lohn

rozejm <D. ‑u, l.mn. ‑y> [rozejm] RZ. r.m.

1. rozejm WOJSK.:

rozejm

Waffenstillstand r.m.

rozejm

Waffenruhe r.ż.

zawrzeć rozejm

Waffenstillstand schließen

2. rozejm podn.:

rozejm

Verständigung r.ż.

rozejm

Ruhe r.ż.