Tłumaczenia dla hasła „uviesť“ w polsko » niemiecki słowniku

kiesa <D. ‑sy, l.mn. ‑sy> [kjesa] RZ. r.ż.

1. kiesa (sakiewka):

kiesa

Geldbeutel r.m.

kiesa

[Geld]börse r.ż.

kiesa

Portemonnaie r.n.

2. kiesa przen. (kapitał):

kiesa

Geld r.n.

mieć pełną kiesę

viel Geld haben

potrząsnąć kiesą

[ordentlich] was springen lassen

owies <D. owsa, bez l.mn. > [ovjes] RZ. r.m.

owies BOT.:

owies

Hafer r.m.

zwroty:

i w Paryżu nie zrobią z owsa ryżu przysł.

da kann man nichts machen

I . unieść <‑esie> [uɲeɕtɕ]

unieść f. dk. od unosić

II . unieść <‑esie> [uɲeɕtɕ] CZ. cz. przech. f. dk. (zdołać udźwignąć)

unieść

tragen können

Zobacz też unosić

I . unosić <‑si; f. dk. unieść> [unoɕitɕ] CZ. cz. przech.

1. unosić (podnosić):

unosić głowę, rękę

heben

2. unosić podn. (przemieszczać):

unosić

forttragen

unosić

wegbringen

II . unosić <‑si; f. dk. unieść> [unoɕitɕ] CZ. cz. zwr.

1. unosić:

unosić (utrzymywać się nad ziemią) (balon)

sich B. erheben

unosić (utrzymywać się nad ziemią) (balon)

emporsteigen

unieść się w powietrze

in die Luft steigen

unosić się w powietrzu

in der Luft schweben

2. unosić:

unosić (utrzymywać się na wodzie) (tratwa)

treiben

unosić (utrzymywać się na wodzie) (tratwa)

schwimmen

3. unosić:

unosić (rozprzestrzeniać się) (zapach)

sich B. verbreiten

unosić (rozprzestrzeniać się) (zapach)

aufsteigen

4. unosić (podnosić):

unosić się na palcach

sich B. auf die Zehenspitzen stellen

5. unosić:

unosić (być wznoszonym) (kurtyna)

hochgehen

unosić (mgła)

aufsteigen

6. unosić (irytować się):

unosić się gniewem

von Zorn gepackt werden

unosić się gniewem

zornig werden

unosić się gniewem

aufbrausen

unosić się gniewem

hochfahren

unieść się honorem (poczuć się urażonym)

die gekränkte Leberwurst spielen pot.

unieść się honorem (poczuć się urażonym)

sich B. auf den Schlips getreten füllen pot.

unieść się honorem (przyzwyciężyć się)

über seinen Schatten springen

unieść się honorem (przyzwyciężyć się)

sich C. einen Ruck geben

7. unosić podn. (zachwycać się):

unosić się z zachwytu nad kimś/czymś

über jdn/etw in Entzücken geraten

uwieść [uvjeɕtɕ]

uwieść f. dk. od uwodzić

Zobacz też uwodzić

I . uwodzić <‑dzi; f. dk. uwieść> [uvodʑitɕ] CZ. cz. przech.

uwodzić

verführen

uwodzić wzrokiem

mit Blicken verführen

II . uwodzić <‑dzi; f. dk. uwieść> [uvodʑitɕ] CZ. cz. zwr.

uwodzić

einander [o. sich B. ] verführen

uwodzili się gestami

sie verführten einander mit Gesten