Tłumaczenia dla hasła „zakłóconym“ w polsko » niemiecki słowniku

zakłopotany [zakwopotanɨ] PRZYM. podn.

zakłopotany

verlegen

jestem zakłopotany, gdy muszę się tłumaczyć

es ist mir peinlich, wenn ich mich immer entschuldigen muss

zakłócenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [zakwutseɲe] RZ. r.n.

1. zakłócenie (dezorganizacja):

zakłócenie

Störung r.ż.

zakłócenia w komunikacji

Verkehrsstörung

zakłócenie porządku publicznego PR.

Störung der öffentlichen Ordnung

zakłócenie równoważności PR.

Äquivalenzstörung

2. zakłócenie zwykle l.mn.:

zakłócenie RADIO, TV

Störung r.ż.

zakłócenie RADIO, TV

Rauschen r.n.

3. zakłócenie zwykle l.mn. TELEK.:

zakłócenia na linii

Störungen r.ż. l.mn. in der Leitung

niezakłócony [ɲezakwutsonɨ] PRZYM.

niezakłócony spokój:

niezakłócony

ungestört

niezakłócony

ungetrübt

niezakłócony

störungsfrei

niezakłócony porządek zebrania

ungestörte Versammlungsordnung r.ż.

I . zakłopotać <‑ocze [lub ‑oce]> [zakwopotatɕ] CZ. cz. przech. f. dk. (zmieszać)

zakłopotać

in Verlegenheit bringen

zakłopotać

verlegen machen

II . zakłopotać <‑ocze [lub ‑oce]> [zakwopotatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

zakłopotać

in Verlegenheit geraten

zakłopotać

verlegen werden

zakłopotanie <D. ‑ia, bez l.mn. > [zakwopotaɲe] RZ. r.n. podn.

zakłopotanie

Verlegenheit r.ż.

zakłopotanie

Befangenheit r.ż.

wprawić kogoś w zakłopotanie

jdn in Verlegenheit bringen

skłócony [skwutsonɨ] PRZYM.

skłócony

zerstritten

skłócony

entzweit

skłócony

verkracht pot.

byli ze sobą skłóceni

sie waren miteinander zerstritten [o. verkracht pot. ]

zaklęcie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [zakleɲtɕe] RZ. r.n.

1. zaklęcie (formuła):

zaklęcie

Zauberformel r.ż.

zaklęcie

Beschwörungsformel r.ż.

wypowiadać zaklęcie

einen Zauberspruch sprechen

2. zaklęcie (błaganie):

zaklęcie

Beschwörung r.ż.

zaklęcie

inständige [o. flehentliche] Bitte r.ż.

I . zaklinać <‑na; f. dk. zakląć> [zaklinatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. zaklinać zwykle cz. ndk. (błagać):

zaklinać

[be]schwören

zaklinać

anflehen

zaklinać na wszystkie świętości

bei allem [be]schwören, was jdm heilig ist

2. zaklinać (rzucać urok):

zaklinać

verzaubern

zaklinać

verhexen

królewicz zaklęty w osła

in einen Esel verhexter Prinz r.m.

milczy jak zaklęty

er schweigt wie verzaubert

II . zaklinać <‑na; f. dk. zakląć> [zaklinatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

zaklinać

sich C. schwören

zaklinała się, że więcej nie tknie alkoholu

sie schwörte sich, nie wieder Alkohol anzurühren

zakładowy [zakwadovɨ] PRZYM.

1. zakładowy (należący do przedsiębiorstwa):

zakładowy teren, magazyn

Betriebs-

2. zakładowy (początkowy):

kapitał zakładowy

Gründungskapital r.n.

zakłamany [zakwamanɨ] PRZYM. podn.

zakłamany

verlogen

zakłamany wyraz twarzy

unaufrichtiger Gesichtsausdruck r.m.

I . zaklinować [zaklinovatɕ] f. dk., zaklinowywać [zaklinovɨvatɕ] <‑owuje> CZ. cz. przech.

1. zaklinować (umocować za pomocą klina):

zaklinować

verkeilen

zaklinować

festkeilen

2. zaklinować (zablokować):

zaklinować

verkeilen

zaklinować

verschließen

II . zaklinować [zaklinovatɕ] f. dk., zaklinowywać [zaklinovɨvatɕ] <‑owuje> CZ. cz. zwr.

zaklinować

sich B. verkeilen

zaklinować

sich B. verklammern

zaklekotać [zaklekotatɕ]

zaklekotać f. dk. od klekotać

Zobacz też klekotać

klekotać <‑ocze [lub ‑oce]; cz. prz. ‑ocz [lub ‑aj]> [klekotatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. klekotać:

klekotać (wydawać dźwięk) (bociany, kołatka)

klappern

klekotać (maszyna)

knattern

klekotać (maszyna)

rattern

2. klekotać pot.:

klekotać (trajkotać) (człowiek)

plappern pot.

klekotać (trajkotać) (człowiek)

schwatzen