Tłumaczenia dla hasła „podnoszeniu“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

podnoszenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [podnoʃeɲe] RZ. r.n.

podnoszenie ciężarów SPORT

Gewichtheben r.n.

podniesienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [podɲeɕeɲe] RZ. r.n.

1. podniesienie bez l.mn. (czynność):

podniesienie

Hochheben r.n.

2. podniesienie REL.:

podniesienie

Elevation r.ż.

podwyższenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [podvɨʃʃeɲe] RZ. r.n.

podwyższenie

Erhöhung r.ż.

podwyższenie

Steigerung r.ż.

ustawić coś na podwyższeniu

etw B. auf ein Podest stellen

I . podnosić <‑si; f. dk. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] CZ. cz. przech.

1. podnosić (unosić):

podnosić kołnierz

hochklappen

podnosić kołnierz

hochschlagen

podnosić kurtynę

hochziehen

podnosić kurtynę

heben

podnosić słuchawkę telefonu

abnehmen

podnosić głos

die Stimme heben podn.

podnosić głowę

den Kopf heben

podnosić kotwicę

den Anker lichten

podnosić na kogoś rękę

gegen jdn die Hand erheben

podnieść poprzeczkę

die Messlatte höher legen

podnosić wzrok

den Blick heben

z podniesionym czołem

mit hoch [o. stolz] erhobenem Kopf

podnosić żagle

die Segel aufziehen

2. podnosić (to, co upadło):

podnosić krzesło

wieder hinstellen

podnosić rękawiczkę

aufheben

w przeciągu pięciu lat podnieśli kraj z ruiny przen.

innerhalb von fünf Jahren haben sie das Land aus Ruinen auferstehen lassen podn.

3. podnosić (pomagać wstać):

podnosić chorego

den Kranken anheben

podnosić chorego

dem Kranken hochhelfen

podnosić kogoś na duchu

jdn aufrichten

podnosić kogoś na duchu

jdm Mut machen [o. zusprechen]

4. podnosić (przybliżać):

podnosić szklankę do ust

das Glas an den Mund heben

podnieść rzuconą rękawicę

den Handschuh aufheben

5. podnosić (powodować uniesienie):

wiatr podniósł opadłe liście

der Wind r.m. wirbelte die Blätter auf

6. podnosić (podwyższać):

podnosić poziom, płace

anheben

podnosić napięcie, natężenie

steigern

podnosić wydajność, kwalifikacje

Leistung/Qualifikationen steigern

podnieść liczbę do potęgi MAT.

eine Zahl potenzieren

7. podnosić (zwracać uwagę na coś):

podnosić

ansprechen

podnosić problem/kwestię

ein Problem/eine Frage berühren [o. ansprechen]

8. podnosić (wszczynać):

podnosić alarm

schlagen

podnosić krzyk, płacz

erheben

podnosić krzyk, płacz

anstimmen

podnosić protest

anmelden

podnosić protest

erheben

II . podnosić <‑si; f. dk. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] CZ. cz. zwr.

1. podnosić (wstawać):

podnosić

sich B. erheben

podnieść się z łóżka

sich vom Bett erheben

2. podnosić:

podnosić (zostać uniesionym) (semafor)

sich B. heben

barometr podnosi się

das Barometer r.n. steigt

włosy podniosły mu się na głowie

die Haare ntpl sind ihm zu Berge gestiegen

3. podnosić:

podnosić (podwyższać się) (poziom wody)

steigen

4. podnosić:

podnosić (wzbijać się w górę) (kurz)

aufwirbeln

podnosić (płatki śniegu)

aufstieben

podnosić (mgła)

sich B. heben

5. podnosić przen.:

podnosić (podwyższać się, rosnąć) (ceny, dochody)

[an]steigen

6. podnosić przen. (zmieniać stan):

podnosić się z biedy

auf die Beine kommen

7. podnosić przen.:

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

sich B. erheben

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

erschallen podn.

8. podnosić przen.:

podnosić (powstawać) (wiatr)

aufkommen

podnosić (powstawać) (wiatr)

sich B. erheben

podnośnik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [podnoɕɲik] RZ. r.m. TECHNOL.

podnośnik

Hebevorrichtung r.ż.

podnośnik

Hebebühne r.ż.

podnośnik widłowy

Gabelstapler r.m.

podnośnik samochodowy

Wagenheber r.m.

podniecenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [podɲetseɲe] RZ. r.n.

1. podniecenie podn. (ożywienie):

podniecenie

Aufregung r.ż.

podniecenie

Aufgeregtheit r.ż.

odczuwać podniecenie na myśl o spotkaniu

bei dem Gedanken an das Treffen Aufregung verspüren

radosne podniecenie

fröhliche Aufregung

stan lekkiego podniecenia

leichter Erregungszustand r.m.

2. podniecenie BIOL. (pobudzenie seksualne):

podniecenie

Erregung r.ż.

podniecenie

Erregtheit r.ż.

noszenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [noʃeɲe] RZ. r.n.

1. noszenie bez l.mn. (dźwiganie, trzymanie):

noszenie

Tragen r.n.

noszenie okularów

das Tragen einer Brille

2. noszenie LOT.:

noszenie

Auftrieb r.m.

wznoszenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [vznoʃeɲe] RZ. r.n.

1. wznoszenie (podnoszenie):

wznoszenie

Erheben r.n.

2. wznoszenie (budowanie):

wznoszenie

Errichten r.n.

3. wznoszenie LOT.:

wznoszenie

Aufstieg r.m.

podniebienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [podɲebjeɲe] RZ. r.n.

1. podniebienie ANAT.:

podniebienie

Gaumen r.m.

podniebienie miękkie/twarde

weicher/harter Gaumen

język komuś przysycha do podniebienia

jdm klebt die Zunge [vor Durst] am Gaumen

ktoś ma czarne podniebienie

jd hat eine böse Zunge

2. podniebienie przen. (zmysł smaku):

rozkosze podniebienia

Gaumenfreuden r.ż. l.mn. podn.

podnośny [podnoɕnɨ] PRZYM. TECHNOL.

podnośny

Hebe-

siła podnośna

Nutzlast r.ż.

podniecić [podɲetɕitɕ]

podniecić f. dk. od podniecać

Zobacz też podniecać

I . podniecać <‑ca; f. dk. podniecić> [podɲetsatɕ] CZ. cz. przech.

1. podniecać podn. (wzmagać):

podniecać ambicję

anstacheln

podniecać apetyt, wyobraźnię

anregen

podniecać nadzieję

nähren podn.

2. podniecać BIOL. (pobudzać seksualnie):

podniecać

erregen

II . podniecać <‑ca; f. dk. podniecić> [podɲetsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. podniecać podn.:

podniecać (ożywiać się, ekscytować się) (widownia)

sich B. erregen

2. podniecać BIOL. (pobudzać się seksualnie):

podniecać

erregt werden

podniecać się czymś

sich B. an etw C. erregen [o. aufgeilen wulg. ]

I . podniszczyć <‑czy; cz. prz. ‑szcz> [podɲiʃtʃɨtɕ] CZ. cz. przech. f. dk. (zniszczyć częściowo)

podniszczyć

abnutzen

podniszczyć koszulę

ein Hemd abnutzen

II . podniszczyć <‑czy; cz. prz. ‑szcz> [podɲiʃtʃɨtɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. (książka, buty)

podniszczyć

sich B. abnutzen

koszenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [koʃeɲe] RZ. r.n.

koszenie

Mähen r.n.