Tłumaczenia dla hasła „schnapen“ w niemiecko » polski słowniku

I . schnạppen [ˈʃnapən] CZ. cz. nieprzech.

1. schnappen +haben (zu fassen suchen):

nach jdm/etw schnappen (Hund)

kłapać [f. dk. kłapnąć] za kimś/czymś

nach etw schnappen

łapać [f. dk. z‑] coś

nach Luft schnappen fig pot.

łapać [f. dk. z‑] powietrze [lub oddech]

nach Luft schnappen fig pot.

chwytać [f. dk. chwycić] oddech

2. schnappen +sein (klappen) (Tür):

ins Schloss schnappen

zatrzaskiwać [f. dk. zatrzasnąć] się

II . schnạppen [ˈʃnapən] CZ. cz. przech. pot.

1. schnappen (ergreifen, fangen):

jdn/etw schnappen

chwytać [f. dk. chwycić] kogoś/coś

ich schnappte mir meinen Mantel und ging

wziąłem mój płaszcz i poszedłem

etw geschnappt haben pot.

kapować [f. dk. s‑] coś pot.

2. schnappen (fangen):

schnappen Täter, Dieb

złapać

schnappen Täter, Dieb

schwytać

den schnappe ich mir und vertrimme ihn!

już ja go złapię i dam mu wycisk [lub takiego łupnia] ! pot.

3. schnappen:

schnappen (ein Geräusch hervorbringen) (Schere)

brzęczeć [f. dk. za‑]

es hat [bei jdm] geschnappt (Geduld verlieren) pot.

cierpliwość r.ż. się [komuś] skończyła

es hat bei ihm geschnappt (sich verlieben) pot.

zabujał się pot.

bei ihr hat es geschnappt (schwanger werden)

zaszła w ciążę

I . schnịppen [ˈʃnɪpən] CZ. cz. nieprzech.

mit den Fingern schnippen

pstrykać palcami

II . schnịppen [ˈʃnɪpən] CZ. cz. przech.

die Krümel vom Tisch schnippen

strzepnąć okruszki ze stołu

schna̱u̱ben <schnaubt, schnaubte [o. schnob], geschnaubt [o. geschnoben]> [ˈʃnaʊbən] CZ. cz. nieprzech.

1. schnauben (durch die Nase atmen):

ins Taschentuch schnauben

smarkać [f. dk. smarknąć ][lub zasmarkać] w chusteczkę pot.

vor Wut schnauben fig

pienić się ze złości fig pot.

2. schnauben:

schnauben (laut atmen) (Pferd)

parskać [f. dk. parsknąć]

schnạlzen [ˈʃnaltsən] CZ. cz. nieprzech.

mit der Zunge schnalzen

mlaskać [f. dk. mlasnąć] językiem

mit den Fingern schnalzen

prztykać [f. dk. prztyknąć] palcami

schnạrren [ˈʃnarən] CZ. cz. nieprzech.

schnarren

terkotać [f. dk. za‑]

schna̱u̱zen [ˈʃnaʊtsən] CZ. cz. nieprzech. pot.

schnauzen

pyskować pot.

schnạllen CZ. cz. przech.

1. schnallen (eine bestimmte Weite geben):

etw enger schnallen

zaciskać [f. dk. zacisnąć] coś

auf den Koffer müssen wir noch eine Decke schnallen

do walizki musimy przypiąć jeszcze jeden koc

etw weiter schnallen

poluzować [lub zluzować] coś pot.

den Gürtel [o. Riemen] enger schnallen pot.

zaciskać [f. dk. zacisnąć] pasa

2. schnallen pot. (begreifen):

schnallen

kapować pot.

ich schnall das nicht

nie kapuję tego pot.

schna̱u̱fen [ˈʃnaʊfən] CZ. cz. nieprzech. +haben

1. schnaufen (angestrengt atmen):

schnaufen

dyszeć

schnaufen

sapać [f. dk. sapnąć]

2. schnaufen REG (atmen):

schnaufen

oddychać

schnä̱u̱zenNP [ˈʃnɔɪtsən] CZ. cz. przech., cz. zwr.

[sich C.] die Nase schnäuzen

wysmarkiwać [f. dk. wysmarkać] [sobie] nos pot.

er hat sich B. in ein Taschentuch geschnäuzt

wysmarkał się w chusteczkę higieniczną pot.

man soll bei Tisch die Nase nicht schnäuzen

nie powinno się smarkać przy stole pot.

schnä̱beln CZ. cz. nieprzech.

1. schnäbeln (Vogel):

schnäbeln

pocierać [f. dk. potrzeć] się dziobami

2. schnäbeln żart. pot. (sich küssen):

schnäbeln

całować [f. dk. po‑] się

Schna̱bel <‑s, Schnäbel> [ˈʃnaːbəl, pl: ˈʃnɛːbəl] RZ. r.m.

1. Schnabel (eines Vogels):

Schnabel

dziób r.m.

2. Schnabel MUS:

Schnabel

ustnik r.m.

3. Schnabel (lange Tülle):

Schnabel

dziobek r.m.

4. Schnabel pot. (Mund):

Schnabel

gęba r.ż. pot.

halt den Schnabel!

zamknij się! pot.

sie redet, wie ihr der Schnabel gewachsen ist

ona mówi prosto z mostu

sich C. den Schnabel verbrennen pot.

szkodzić [f. dk. za‑] sobie [głupim] gadaniem pot.

seinen Schnabel an jdm wetzen pot.

wycierać sobie kimś gębę pot.

seinen Schnabel an jdm wetzen pot.

obgadywać [f. dk. obgadać] kogoś pot.

Schna̱u̱zer <‑s, ‑> RZ. r.m.

1. Schnauzer (Hundeart):

Schnauzer

sznaucer r.m.

2. Schnauzer pot. (Schnauzbart):

Schnauzer

wielkie wąsy r.m. l.mn.

Schnạ̈ppchen <‑s, ‑> [ˈʃnɛpçən] RZ. r.n. REG pot.

Schnäppchen

okazyjny zakup r.m.

ein Schnäppchen machen

kupować [f. dk. kupić] coś okazyjnie

Schnạpsidee <‑, ‑n> RZ. r.ż. pot.

Schnapsidee

wariacki pomysł r.m. pot.

Schnạpsnase <‑, ‑n> RZ. r.ż. pot.

Schnapsnase

pijacki nos r.m.

Schnạpsfahne <‑, ‑n> RZ. r.ż. pot.

Schnapsfahne

odór r.m. [lub opary r.m. l.mn. ] wódki

eine Schnapsfahne haben

śmierdzieć wódką pot.

ihr Mann kommt fast jede Nacht mit einer starken Schnapsfahne nach Hause

jej mąż r.m. prawie każdej nocy wraca do domu mocno zalatując wódką

Schnạlle <‑, ‑n> [ˈʃnalə] RZ. r.ż.

Schnalle

sprzączka r.ż.

Schnalle

klamerka r.ż. pot.

Schna̱u̱ze <‑, ‑n> [ˈʃnaʊtsə] RZ. r.ż.

1. Schnauze (Tiermaul):

Schnauze

pysk r.m.

2. Schnauze pot. (Mund):

Schnauze

pysk r.m. pej. pot.

Schnauze

morda r.ż. pej. pot.

die Schnauze voll haben

mieć czegoś powyżej uszu pot.

auf die Schnauze fallen

odnieść porażkę

auf die Schnauze fallen

źle wyjść na czymś

eine große Schnauze haben

być mocnym w gębie pot.

frei [nach] Schnauze

wedle własnego uznania [lub widzimisię pot. ]

[halt die] Schnauze!

zamknij się! pot.

sich C. die Schnauze verbrennen

szkodzić sobie [głupim] gadaniem [f. dk. za‑ ]pot.

3. Schnauze (Mundwerk):

Schnauze

język r.m.

eine freche Schnauze haben

mieć niewyparzony język

schnacken CZ.

Hasło od użytkownika

schnacken cz. nieprzech. pot.

gawędzić

schnacken cz. nieprzech. pot.

pogadywać

mit Freunden schnacken pot.

pogadać z przyjaciółmi

nicht lang schnacken, Kopp/Kopf in Nacken! pot.

nie gadajmy tylko pijmy!