Tłumaczenia dla hasła „wyprane“ w polsko » niemiecki słowniku

I . wyprać <‑pierze> [vɨpratɕ]

wyprać f. dk. od wypierać

II . wyprać <‑pierze> [vɨpratɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. wyprać (uprać):

wyprać

waschen

wyprać bluzkę

eine Bluse waschen

2. wyprać przen. (pozbawić czegoś):

człowiek wyprany z ambicji

ambitionsloser Mensch r.m.

Zobacz też wypierać , wypierać

I . wypierać² <‑ra; f. dk. wyprać> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. przech. (sprać)

wypierać

herauswaschen

wypierać tłuste plamy z koszuli

Fettflecken aus dem Hemd herauswaschen

II . wypierać² <‑ra; f. dk. wyprać> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. zwr.

wypierać

sich herauswaschen lassen

plamy z kawy trudno się wypierają

Kaffeeflecken r.m. l.mn. lassen sich schwer herauswaschen

I . wypierać¹ <‑ra; f. dk. wyprzeć> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. przech.

1. wypierać (zmuszać do odejścia):

wypierać nieprzyjaciela

abdrängen

wypierać nieprzyjaciela

zurückdrängen

wypierać konkurencję, towary

verdrängen przen.

2. wypierać FIZ.:

wypierać ciecz, ciało

verdrängen

3. wypierać (przestawać o czymś myśleć):

wypierać myśl, wspomnienia

verdrängen

II . wypierać¹ <‑ra; f. dk. wyprzeć> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. zwr.

1. wypierać (wyrzekać się):

wypierać się kogoś/czegoś

jdn/etw verleugnen

2. wypierać (nie przyznawać się):

wypierać się czegoś

etw abstreiten [o. leugnen]

wyprawa <D. ‑wy, l.mn. ‑wy> [vɨprava] RZ. r.ż.

1. wyprawa podn. (ekspedycja):

wyprawa

Expedition r.ż.

wyprawa polarna

Polarexpedition r.ż.

wyprawy krzyżowe HIST.

Kreuzzüge r.m. l.mn.

2. wyprawa podn. (wycieczka, podróż):

wyprawa

Tour r.ż.

3. wyprawa przest (ślubna):

wyprawa

Aussteuer r.ż.

wyprawa

Mitgift r.ż.

wypruć [vɨprutɕ] f. dk., wypruwać [vɨpruvatɕ] <‑wa> CZ. cz. przech.

wypruć nici, podszewkę

heraustrennen

wypruć wnętrzności

herausschneiden

zwroty:

wypruwać sobie żyły [lub flaki] pot.

das Äußerste [o. Letzte] aus sich herausholen

wypruwać sobie żyły [lub flaki] pot.

sich B. abrackern pot.

wypruwać sobie żyły [lub flaki] pot.

sich C. den Arsch aufreißen wulg.

wyprysk <D. ‑u, l.mn. ‑i> [vɨprɨsk] RZ. r.m.

1. wyprysk podn. (krosta):

wyprysk

Pickel r.m.

wyprysk

Pustel r.ż.

2. wyprysk MED. (egzema):

wyprysk

Ekzem r.n.

wyprząc [vɨpʃonts]

wyprząc f. dk. od wyprzęgać

Zobacz też wyprzęgać

wyprzęgać <‑ga> [vɨpʃeŋgatɕ], wyprzęgnąć [vɨpʃeŋgnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

wyprzęgać konie:

wyprzęgać

ausspannen

wyprzeć [vɨpʃetɕ]

wyprzeć f. dk. od wypierać

Zobacz też wypierać , wypierać

I . wypierać² <‑ra; f. dk. wyprać> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. przech. (sprać)

wypierać

herauswaschen

wypierać tłuste plamy z koszuli

Fettflecken aus dem Hemd herauswaschen

II . wypierać² <‑ra; f. dk. wyprać> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. zwr.

wypierać

sich herauswaschen lassen

plamy z kawy trudno się wypierają

Kaffeeflecken r.m. l.mn. lassen sich schwer herauswaschen

I . wypierać¹ <‑ra; f. dk. wyprzeć> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. przech.

1. wypierać (zmuszać do odejścia):

wypierać nieprzyjaciela

abdrängen

wypierać nieprzyjaciela

zurückdrängen

wypierać konkurencję, towary

verdrängen przen.

2. wypierać FIZ.:

wypierać ciecz, ciało

verdrängen

3. wypierać (przestawać o czymś myśleć):

wypierać myśl, wspomnienia

verdrängen

II . wypierać¹ <‑ra; f. dk. wyprzeć> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. zwr.

1. wypierać (wyrzekać się):

wypierać się kogoś/czegoś

jdn/etw verleugnen

2. wypierać (nie przyznawać się):

wypierać się czegoś

etw abstreiten [o. leugnen]

wypad <D. ‑u, l.mn. ‑y> [vɨpat] RZ. r.m.

1. wypad pot. (wycieczka):

wypad

Spritztour r.ż. pot.

wypad

Abstecher r.m.

zrobić wypad do miasta pot.

einen Abstecher in die Stadt machen

2. wypad WOJSK.:

wypad

Vorstoß r.m.

3. wypad SPORT:

wypad

Angriff r.m.

wypad

Ausfall r.m.

wypas <D. ‑u, l.mn. ‑y> [vɨpas] RZ. r.m.

1. wypas:

wypas ZOOL., TECHNOL.

Weiden r.n.

wypas ZOOL., TECHNOL.

Weideplatz r.m.

2. wypas bez l.mn. sl (świetna sprawa):

[ale] wypas!

[das ist ja] geil! pot.

I . wypaść [vɨpaɕtɕ]

wypaść f. dk. od wypadać

II . wypaść [vɨpaɕtɕ]

wypaść f. dk. od wypasać

Zobacz też wypasać , wypadać

wypasać <‑sa; f. dk. wypaść> [vɨpasatɕ] CZ. cz. przech.

wypasać ZOOL., TECHNOL.

auf der Weide halten

wypasać ZOOL., TECHNOL.

weiden lassen

wypasać owce

Schafe [auf der Weide] halten

I . wypadać <‑da f. dk. wypaść> [vɨpadatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. wypadać (spadać):

wypadać

herausfallen

wypaść przez okno

aus dem Fenster fallen

dziecko wypadło z kołyski

das Kind r.n. ist aus der Wiege gefallen

szklanka wypadła mi z ręki

das Glas r.n. ist mir heruntergefallen

ty niezdaro, wszystko ci wypada z rąk! pot.

du Tollpatsch r.m. , alles lässt du fallen!

był taki huk, że wszystkie szyby wypadły

es hat so geknallt, dass alle Scheiben r.ż. l.mn. herausgefallen sind

wypaść z gry [lub obiegu] pot.

ausscheiden

wypaść z kursu

vom Kurs abkommen

wypaść z taktu

aus dem Takt kommen

wypadło mi to z głowy [lub pamięci]

das ist mir entfallen

ten projekt wypada z planu w tym kwartale

dieses Projekt r.n. wird in diesem Quartal aus dem Plan gestrichen

ktoś nie wypadł sroce spod ogona pot.

jd ist nicht irgendwer [o. von schlechten Eltern]

wypaść z łask

jds Gunst verlieren przest

2. wypadać:

wypadać (oddzielać się) (włosy)

ausfallen

3. wypadać (wybiegać):

wypadać

hinausstürzen

wypadać

hinausstürmen

z lasu wypadła zgraja wilków

ein Wolfsrudel r.n. kam aus dem Wald gestürzt

4. wypadać (sprawiać jakieś wrażenie):

dobrze/źle wypadać

gut/schlecht ausfallen

5. wypadać (przypadać w udziale):

na każdego wypadają dwie brzoskwinie

auf jeden entfallen zwei Pfirsiche r.m. l.mn.

6. wypadać (zdarzać się):

coś mu wypadło, dlatego nie mógł przyjść

ihm ist etw dazwischengekommen, deswegen konnte er nicht kommen

nie wiadomo, co może wypaść

man weiß nicht, was kommt

7. wypadać (przypadać):

w tym roku Wigilia wypada w poniedziałek

in diesem Jahr fällt Heiligabend r.m. auf einen Montag

półmetek podróży wypada w Lizbonie

in Lissabon ist die Hälfte r.ż. der Strecke absolviert

kolej wypada teraz na mnie

jetzt bin ich dran [o. an der Reihe]

8. wypadać (przynieść rezultat):

egzamin wypadł bardzo źle

die Prüfung r.ż. ist sehr schlecht ausgefallen

wypadać niekorzystnie

ungünstig ausfallen [o. ausgehen]

to wypada bardzo drogo

das wird nicht billig

9. wypadać (prezentować się):

jak wypadłem przed kamerą?

wie hab ich vor der Kamera ausgesehen?

polityk nie wypadł dobrze podczas swojego przemówienia

der Politiker r.m. machte bei seiner Rede keinen guten Eindruck

II . wypadać <‑da> [vɨpadatɕ] CZ. bezosob.

1. wypadać (godzić się):

wypadać

sich gehören

nie wypada śpiewać przy jedzeniu

beim Essen singt man nicht

za zaproszenie wypada podziękować

es gehört sich, für eine Einladung zu danken

wypadałoby to wiedzieć

das sollte man wissen

2. wypadać (przynieść rezultat):

jeszcze wypadnie mi to zrobić

das bleibt am Ende auch noch an mir hängen

wypadnie mi pewnie długo na to czekać

da[rauf] kann ich sicher lange warten

wypadek <D. ‑dku, l.mn. ‑dki> [vɨpadek] RZ. r.m.

1. wypadek (zdarzenie, fakt):

wypadek

Ereignis r.n.

wypadek

Fall r.m.

wypadek losowy

unvorhersehbares [o. schicksalhaftes] Ereignis

wypadek losowy

höhere Gewalt r.ż.

fatalny wypadek

Missgeschick r.n.

na wypadek pożaru/zagrożenia

für den Fall [o. im Falle] eines Brandes/einer Gefahr

na wypadek śmierci

im Todesfall[e]

w żadnym wypadku

auf [gar] keinen Fall

w żadnym wypadku

keinesfalls

w żadnym wypadku

unter keinen Umständen

w przeciwnym wypadku

ander[e]nfalls

w danym wypadku

im gegebenen [o. vorliegenden] Fall

w tym wypadku

in diesem Fall[e]

w najlepszym/najgorszym wypadku

besten-/schlimmstenfalls

w wielu wypadkach

in vielen Fällen

na wszelki wypadek

für alle Fälle

na wszelki wypadek

vorsichtshalber

na wypadek, gdyby...

für den Fall, dass ...

na wypadek, gdyby...

falls

2. wypadek (katastrofa):

wypadek

Unfall r.m.

wypadek samochodowy

Autounfall r.m.

wypadek przy pracy

Arbeitsunfall r.m.

ulec wypadkowi

einen Unfall haben [o. erleiden]

ulec wypadkowi

verunglücken

ulec wypadkowi

verunfallen st. urz.

ulec wypadkowi

≈ das kommt in den besten Familien vor

ulec wypadkowi

≈ Spötter r.m. l.mn. werden oft selbst zum Spott

wypłata <D. ‑ty, l.mn. ‑ty> [vɨpwata] RZ. r.ż.

1. wypłata (wypłacanie):

wypłata

Auszahlen r.n.

2. wypłata (należność):

wypłata

Zahlung r.ż.

dostać wypłatę (pensję)

Lohn [o. Gehalt] erhalten

suma [lub kwota] do wypłaty

auszuzahlender Betrag r.m.

3. wypłata (podjęcie pieniędzy):

wypłata

Auszahlung r.ż.

dokonać wypłaty

Geld abheben [o. auszahlen]

4. wypłata (dzień wypłaty):

wypłata

Zahltag r.m.

wypłata

Lohntag r.m.