Tłumaczenia dla hasła „oppergaai“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

op·per·vlak <oppervlak|ken> [ɔpərvlɑk] RZ. r.n.

oppervlak

Oberfläche r.ż.

een glad/ruw oppervlak

eine glatte/raue Oberfläche

pa·pe·gaai <papegaai|en> [papəɣaj] RZ. r.m.

papegaai

Papagei r.m.

over·gaan <ging over, i. overgegaan> [ovərɣan] CZ. cz. nieprzech.

1. overgaan (over iets heen gaan):

overgaan

gehen über +B.

de brug overgaan

über die Brücke gehen

2. overgaan:

overgaan (gaan van de ene plaats naar de andere)

gehen

overgaan (verhuizen)

umziehen

3. overgaan (van eigenaar veranderen):

overgaan

übergehen auf +B.

overgaan in andere handen

in andere Hände übergehen

4. overgaan (overlopen):

overgaan

übertreten

5. overgaan (bevorderd worden):

overgaan

versetzt werden

van de vierde naar de vijfde klas overgaan

von der vierten in die fünfte Klasse versetzt werden

6. overgaan (veranderen in):

overgaan

übergehen

overgaan van vaste in vloeibare vorm

von fester in flüssige Form übergehen

7. overgaan (beginnen met, gaan gebruiken):

overgaan

übergehen

men is ertoe overgegaan, om …

man ist dazu übergegangen, …

overgaan op aardgas

(sich) auf Erdgas B. umstellen

op een ander merk overgaan

die Marke wechseln

tot de aanval overgaan

zum Angriff übergehen

8. overgaan (voorbijgaan):

overgaan

vorbeigehen

overgaan

vorübergehen

overgaan

sich legen

de pijn zal wel overgaan

der Schmerz wird schon vergehen

die regenbui zal wel overgaan

der Regenschauer wird schon aufhören

't gaat al over

es geht schon wieder (besser)

9. overgaan (overschrijden):

overgaan

überschreiten

overgaan

gehen über +B.

de grens van Duitsland overgaan

die deutsche Grenze überschreiten

eigenschappen die van de ouders op de kinderen overgaan

Eigenschaften, die sich von den Eltern auf die Kinder vererben

de bel gaat over

die Klingel läutet

de telefoon gaat over

das Telefon klingelt

ˈon·der·gaan¹ <ging onder, i. ondergegaan> [ɔndərɣan] CZ. cz. nieprzech.

1. ondergaan (naar beneden gaan):

ondergaan

untergehen

ondergaan

sinken

2. ondergaan (verzwolgen worden door):

ondergaan

untergehen

ondergaan

zugrunde gehen

op·per·mach·tig [ɔpərmɑxtəx] PRZYM.

oppermachtig

allgewaltig

oppermachtig

allmächtig

een oppermachtig gebieder

ein übermächtiger Gebieter

op·per·vlak·kig <oppervlakkige, oppervlakkiger, oppervlakkigst> [ɔpərvlɑkəx] PRZYM.

1. oppervlakkig (niet diep):

oppervlakkig

oberflächlich

een oppervlakkige wond

eine oberflächliche Wunde

2. oppervlakkig przen.:

oppervlakkig

oberflächlich

oppervlakkig

flüchtig

oppervlakkig gepraat

eine oberflächliche Unterhaltung

iem slechts oppervlakkig kennen

jdn nur flüchtig kennen

op·per·best [ɔpərbɛst] PRZYM.

opperbest

ausgezeichnet

opperbest

hervorragend

opperbest

vorzüglich

opperbest

aufs Beste

opperbest

bestens

op·pe·ren <opperde, h. geopperd> [ɔpərə(n)] CZ. cz. przech.

1. opperen (te berde brengen):

opperen

äußern

opperen

vorbringen

opperen

vorschlagen

bezwaren opperen

Bedenken anmelden [o. äußern]

een plan opperen

einen Plan äußern [o. vorschlagen]

2. opperen (hooi):

opperen

(auf)häufeln

op·perst [ɔpərst] PRZYM.

1. opperst (hoogst gelegen):

opperst

oberste(r, s)

2. opperst (boven allen gaande):

opperst

oberste(r, s)

opperst

höchste(r, s)

3. opperst (hoogst):

opperst

höchste(r, s)

neer·gaan <ging neer, i. neergegaan> [nerɣan] CZ. cz. nieprzech.

neergaan

hinuntergehen

neergaan

heruntergehen

het gaat met de zieke op en neer

dem Kranken ging es mal besser, mal schlechter

de trap op- en neergaan

die Treppe hinauf- und hinuntergehen

de straat op- en neergaan

die Straße auf und abgehen

op·per·vlak·te <oppervlakte|n, oppervlakte|s> [ɔpərvlɑktə] RZ. r.ż.

oppervlakte

Oberfläche r.ż.

oppervlakte (afmetingen)

Fläche r.ż.

aan de oppervlakte komen przen.

zutage treten [o. kommen]

de totale oppervlakte

die Gesamtfläche

een oppervlakte van 400 vierkante meter

eine Fläche von 400 Quadratmetern

op·per·hoofd <opperhoofd|en> [ɔpərhoft] RZ. r.n.

opperhoofd

Oberhaupt r.n.

opperhoofd (van een stam)

Häuptling r.m.

op·per·be·vel [ɔpərbəvɛl] RZ. r.n. geen l.mn.

opperbevel

Oberbefehl r.m.

opperbevel

Oberkommando r.n.

het opperbevel voeren

den Oberbefehl haben

op·per·we·zen <opperwezen|s> [ɔpərwezə(n)] RZ. r.n.

opperwezen

höchste(s) Wesen r.n.

opperwezen

Allmächtige(r) r.ż. (r.m.)

te·keer·gaan <ging tekeer, i. tekeergegaan> [təkerɣan] CZ. cz. nieprzech.

tekeergaan

toben

tekeergaan

rasen

tekeergaan (hevig)

wüten

de chef is tekeergegaan!

der Chef hat getobt! pot.

hoor die hond eens tekeergaan

hör mal, was der Hund für einen Radau macht pot.

tegen iem tekeergaan

gegen jdn wettern pot.