Tłumaczenia i wymowa zugenommen w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

in·ge·no·men [ɪŋɣənomə(n)] PRZYM.

1. ingenomen + met:

ingenomen

eingenommen von +C.

met zichzelf ingenomen zijn

von sich eingenommen sein

2. ingenomen + tegen:

ingenomen

eingenommen gegen +B.

ge·zwom·men CZ.

gezwommen volt. deelw. van zwemmen

Zobacz też zwemmen

zwem·men <zwom, h./i. gezwommen> [zwɛmə(n)] CZ. cz. nieprzech.

zwemmen

schwimmen

zwemmen (zich in water baden)

baden

iem/iets laten zwemmen przen.

sich nicht mehr um jdn/etw kümmern

verboden te zwemmen

Baden verboten

uit·gom·men <gomde uit, h. uitgegomd> [œytxɔmə(n)] CZ. cz. przech.

uitgommen

ausradieren

uitgommen

wegradieren

ge·glom·men CZ.

geglommen volt. deelw. van glimmen

Zobacz też glimmen

glim·men <glom, h./i. geglommen> [ɣlɪmə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. glimmen (gloeien):

glimmen

glimmen

de sterren glommen aan de hemel

die Sterne blinkten am Himmel

2. glimmen (blinken):

glimmen

glänzen

glimmen

blinken

de tafel glimt als een spiegel

der Tisch glänzt wie ein Spiegel

een glimmende jas

ein abgewetzter Mantel

de glimmende laarzen

die blanken Stiefel l.mn.

3. glimmen (schitteren):

glimmen

glänzen

glimmen

leuchten

zijn oogjes glommen van blijdschap

seine Augen leuchteten [o. glänzten] vor Freude

4. glimmen (zichtbaar genieten):

glimmen

strahlen

hij glimt van trots/plezier

er strahlt vor Stolz/Freude

ge·klom·men CZ.

geklommen volt. deelw. van klimmen

Zobacz też klimmen

klim·men <klom, h./i. geklommen> [klɪmə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. klimmen:

klimmen (klauteren)

steigen

klimmen (met handen en voeten vooral)

klettern

in de pen klimmen przen.

zur Feder greifen

naar de top van een berg klimmen

zum Gipfel eines Berges emporsteigen [o. emporklettern]

op een toren klimmen

auf einen Turm steigen

2. klimmen (rijdend, fietsend):

klimmen

klettern

3. klimmen:

klimmen (omhoog gaan: water, vloed)

steigen

klimmen (omhoog gaan: zon)

emporsteigen

klimmen (omhoog gaan: weg)

ansteigen

4. klimmen (toenemen, vermeerderen):

klimmen

steigen

aan·ge·no·men¹ [aŋɣənomə(n)] PRZYM.

het aangenomen kind

Adoptivkind r.n.

het aangenomen werk

die Akkordarbeit

aangenomen!

einverstanden!

uit·ge·no·men [œytxənomə(n)] PRZYIM.

uitgenomen

außer

uitgenomen

ausgenommen

hij helpt iedereen, uitgenomen zijn eigen broer

er hilft jedem, nur nicht seinem eigenen Bruder

zelf·in·ge·no·men [zɛlfɪŋɣənomə(n)] PRZYM.

zelfingenomen

selbstgefällig

op·som·men <somde op, h. opgesomd> [ɔpsɔmə(n)] CZ. cz. przech.

opsommen

aufzählen

opsommen

auflisten

opsommen

aufführen

ver·dom·men <verdomde, h. verdomd> [vərdɔmə(n)] CZ. cz. przech.

1. verdommen (vertikken):

verdommen

sich weigern

dat verdom ik

ich denke nicht daran

2. verdommen (schelen):

verdommen

völlig wurs(ch)t sein

ver·mom·men <vermomde, h. vermomd> [vərmɔmə(n)] CZ. cz. przech.

1. vermommen (verkleden):

vermommen

(sich) vermummen

2. vermommen przen.:

vermommen

tarnen

vermommen

maskieren

de ware strekking vermommen

den wahren Zweck verschleiern

ver·stom·men² <verstomde, h. verstomd> [vərstɔmə(n)] CZ. cz. przech. (doen zwijgen)

verstommen

verstummen lassen

strem·men¹ <stremde, h. gestremd> [strɛmə(n)] CZ. cz. przech.

1. stremmen:

stremmen

gerinnen lassen

stremmen

zum Gerinnen bringen

2. stremmen (in zijn loop belemmeren, tegenhouden: verkeer):

stremmen

lahmlegen

3. stremmen (in zijn loop belemmeren, tegenhouden: doorgang):

stremmen

versperren

af·rem·men <remde af, h. afgeremd> [ɑfrɛmə(n)] CZ. cz. przech. (afzwakken)

afremmen

bremsen

afremmen

dämpfen

de feestvreugde afremmen

die Festfreude dämpfen

iem in zijn enthousiasme afremmen

jdn in seiner Begeisterung bremsen